«Εχω ένα όραμα» (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Ντέμης Νικολαΐδης δήλωσε στο SuperΣΠΟΡ FM ότι «το πρωτάθλημα είναι μια εφήμερη χαρά»... και έπεσαν κάποιοι να τον φάνε. Δεν μιλάω μόνο για μερίδα οπαδών της «Ενωσης»- το θεωρώ φυσιολογικό να αντιδρούν– αλλά για δημοσιογράφους που πειράχτηκαν από τη δήλωση του προέδρου της ΑΕΚ.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να απομονώνεις μια φράση και μετά να τη μετατρέπεις σε πλαστελίνη δίνοντας εσύ τις διαστάσεις και τη μορφή που επιθυμείς.

«Πώς μπορεί να μιλάει για τη χαρά του πρωταθλήματος ένας παίκτης που δεν πήρε ποτέ του πρωτάθλημα»; Αναρωτήθηκαν κάποιοι. «Ο Θωμάς Μαύρος δεν θα το έλεγε ποτέ αυτό», ισχυρίστηκαν κάποιοι άλλοι. «Δηλαδή, να μην πάρουμε ποτέ πρωτάθλημα, αφού η χαρά είναι εφήμερη» και «να μας πει αυτός με τι θα πρέπει να χαιρόμαστε», διαμαρτυρήθηκαν οι πλέον σκληροπυρηνικοί. Προσωπικά πιστεύω ότι ο Ντέμης Νικολαΐδης έχει ένα όραμα για την ΑΕΚ πολύ μακρινό και εξωπραγματικό ακόμα για την καλή πλευρά της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Οταν έχεις ένα όραμα στην Ελλάδα, πολλοί είναι αυτοί που θα σε στηρίξουν και θα σε ενθαρρύνουν. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι θα μετρήσεις στα δάχτυλα του ενός χεριού σου αυτούς που θα βρεθούν δίπλα σου όταν χρειαστεί να το υλοποιήσεις. Εκεί είναι η μεγάλη διαφορά. Ο περσινός με το φετινό Ντέμη σε αυτό διαφέρει. Οτι τώρα θα πρέπει να υλοποιήσει αυτό που ονειρεύτηκε για την ΑΕΚ. Γι' αυτό πιστεύω ότι από εδώ και πέρα θα δεχθεί και τον πόλεμο και τη λάσπη. Δεν τον γνωρίζω τον Ντέμη προσωπικά, αλλά όσες φορές τον έχω ακούσει καταλαβαίνω ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει αντίληψη και θέλει να προσφέρει στο καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αν κάποιοι ΑΕΚάρχες δημοσιογράφοι και οπαδοί πιστεύουν το αντίθετο, καλά θα κάνουν να βγουν και να το στηρίξουν με επιχειρήματα. Αλλά, επιχείρημα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν πήρε ποτέ του πρωτάθλημα σαν παίκτης και γι' αυτό το αποκαλεί εφήμερη χαρά. Το σκεπτικό του Νικολαΐδη είναι συγκεκριμένο και μπορείς να το καταλάβεις αν δεν απομονώσεις μόνο αυτή τη φράση. Δεν τον ενδιαφέρει, και καλά κάνει, η ομάδα-φούσκα. Το να κερδίσει δηλαδή η ΑΕΚ έπειτα από 11 χρόνια ένα πρωτάθλημα, κάνοντας ένα βήμα μπροστά, και μετά τις γιορτές και τα πανηγύρια να επιστρέψει σχεδόν από εκεί που άρχισε. Τον ενδιαφέρει όμως η ΑΕΚ να κατακτήσει πρωταθλήματα, να φτάσει δηλαδή στην κορυφή χωρίς να μπορεί να την κουνήσει από εκεί κανείς. Αυτό κάποιοι τεχνηέντως το παρακάμπτουν. Και ο Παναθηναϊκός είχε τα ίδια απωθημένα ύστερα από 7 χρόνια λειψυδρίας, ώσπου πρόπερσι κατέκτησε το νταμπλ. Δε νομίζω όμως ότι του έκανε καλό, όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να με πείσουν για το αντίθετο. Και να ρωτήσω κάτι τελευταίο: αυτοί οι κύριοι δεν ήταν οι ίδιοι που στήριξαν τον προπονητή του Ολυμπιακού Κάτανετς όταν αυτός είχε κάνει την περίφημη δήλωση: «Δεν μπορώ να καταλάβω την ψύχωση με το 7ο. Το πρωτάθλημα δεν είναι αυτοσκοπός»; Μας ενδιαφέρει οι ομάδες να παίρνουν απλώς τίτλους ή να είναι πραγματικά ομάδες κύρους που μπορούν να σταθούν στην Ευρώπη, που έχουν φτιάξει υποδομή, που έχουν προπονητικό κέντρο και δεν χρωστάνε μία πουθενά; Να ξέρουμε επιτέλους με ποιο ποδοσφαιρικό μοντέλο είμαστε. Με το αμιγώς ελληνικό, με το ευρωπαϊκό αλλά στη βαλκανική εκδοχή του ή στο αμιγώς ευρωπαϊκό; Μέχρι να αποφασίσουμε, ας αφήσουμε τουλάχιστον αυτούς που έχουν όραμα να κάνουν τη δουλειά τους. Εστω και αν το όραμά τους μπορεί να στηρίζεται στο να κατακτήσουν πρωταθλήματα που δεν κατάφεραν σαν παίκτες.