Πάρτε του κάποιον αριστερά, γιατί θα βάζει τον Οσκαρ!

Συγχαρητήρια σε όσους είχαν την ιδέα να βγει ανακοίνωση για τον Μπεν Αρφά. Φανερώνει σεβασμό στον κόσμο του Ολυμπιακού και στην ανάγκη για ενημέρωση. Απαλλάσσει και τους ρεπόρτερ από την ατέρμονη αναζήτηση γωνίας στο δεκάρικο, προκειμένου να συμπληρώσουν έναν ορισμένο αριθμό λέξεων γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Η διοίκηση της ΠΑΕ το κλείνει και πάει γι' άλλα.

Προφανώς, πάει γι' άλλα από τη στιγμή που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ήταν διατεθειμένη να ξοδέψει έως και οκτώ εκατ. για τον Γαλλοτυνήσιο επιθετικό. Δεν αποτελεί μομφή ότι τελικά αυτή η μεταγραφή δεν πραγματοποιήθηκε. Ακόμα και στην περίπτωση που ο λόγος ήταν οικονομικός και όχι η απόφαση του Ντεσάν να τον κρατήσει στη Μασσαλία. Οταν γίνεται διαπραγμάτευση, όλα είναι ανοιχτά.

Δεν σημαίνει ότι αυτός που αγοράζει πρέπει σώνει και καλά να αποδεχτεί τους όρους του πωλητή. Εκείνο που κρατείται από την υπόθεση του Μπεν Αρφά σχετίζεται με την πρόθεση του Ολυμπιακού να ξοδέψει λεφτά για να πάρει παίκτη στη συγκεκριμένη θέση. Πέραν του συγκεκριμένου νεαρού, υπάρχουν κι άλλοι που κάνουν στον Ολυμπιακό. Ηδη ονόματα έχουν ακουστεί πολλά. Η επιλογή πρέπει να γίνει με ταχύτητα και η διαπραγμάτευση επίσης.

Στη λίστα του Ζίκο δεν υπάρχει, απ' ό,τι γνωρίζουμε, κάποιος συμπατριώτης του που να παίζει αριστερός χαφ-εξτρέμ. Και να υπήρχε, έπρεπε να ξεπεραστεί. Εκεί χρειάζεται παίκτης με εμπειρίες σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και δυνατότητα άμεσης προσαρμογής. Οι περιπτώσεις Πέντερσεν και Γιοβάνοβιτς παρουσιάζουν τέτοια πλεονεκτήματα. Ειδικά ο Σέρβος, για τους γνωστούς λόγους και εφόσον είναι υγιής, παίζει αμέσως.

Οι γνωστές άλλες, λίγο έως πολύ, τον θέλουν τον χρόνο τους.

Θα φανεί λίγο υπερβολή αν ισχυριστεί κανείς ότι στενεύουν πια τα χρονικά περιθώρια. Ομως ο Ολυμπιακός, που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση βαθμολογικά έναντι του «αιώνιου» αντιπάλου του, έχει κάθε λόγο να παρουσιαστεί στον δεύτερο γύρο με τον βαρύ οπλισμό του σε πλήρη διάταξη.

Η μεταγραφή του Λούα Λούα προσθέτει έναν αξιόλογο περιφερειακό επιθετικό με στυλ παιχνιδιού (κίνηση στον κενό χώρο) που δεν έχουν ο Μήτρογλου και ο Ντιόγο με τον Νταρμπισάιρ. Εννοείται ότι πάντα υπάρχει χώρος σε μια ομάδα για παίκτες καλύτερους από αυτούς που έχει. Οταν διαβάζεις, όμως, ότι ο Ζίκο σκέφτεται να παίξει αύριο με τον Οσκαρ σε θέση αριστερού χαφ-εξτρέμ, καταλαβαίνεις ότι εκεί η απόκτηση παίκτη δεν παίρνει αναβολή. Κάθε καθυστέρηση μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική. Ακόμα κι αν δεν είναι, έτσι θα καταγραφεί στη συνείδηση των οπαδών.

Διότι ενδεχομένη απώλεια του τίτλου θα ταυτιστεί στη συνείδηση του κόσμου με την αδυναμία αναπλήρωσης του κενού που άφησε ο «Τζόλε». Αυτή τη ρετσινιά δύσκολα θα τη βγάλει από πάνω της η διοίκηση, πιο δύσκολα κι από την απώλεια του τίτλου αυτή καθ' αυτή. Να γιατί επείγει η απόκτηση αριστερού χαφ-εξτρέμ. Υπάρχει όμως κι άλλος λόγος: η τακτική του Ζίκο να μην επιλέγει το προφανές και να πειραματίζεται με τον Οσκαρ, αφήνοντας στον πάγκο τον κατά γενική ομολογία πιο φορμαρισμένο περιφερειακό επιθετικό που έχει στη διάθεσή του...