Η κλάση του Σισέ και το πείσμα του Βύντρα

Το δόγμα του Νιόπλια είναι σαφές. Παράταξη 4-3-3, με τους επιθετικούς από τα άκρα να πατούν περιοχή και να μην αναλώνονται στις γραμμές του γηπέδου. Από τους δε ανασταλτικούς χαφ θέλει να μην περιορίζονται στα αμυντικά τους καθήκοντα, να μην έχουν μόνο στο μυαλό τους να κλείνουν διαδρόμους, αλλά πώς θα βγάλουν την ομάδα μπροστά. Λίγα πράγματα από αυτά είδε να πραγματοποιούνται στον φημισμένο αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ ο Νίκος Νιόπλιας.

Οταν τα Γιάννενα λειτουργούσαν ακόμα ως ομάδα και πίεζαν ψηλά, ο Παναθηναϊκός δυσκολευόταν αφάνταστα να κυκλοφορήσει την μπάλα και να ελευθερωθεί. Οι δε παίκτες στη μεσαία γραμμή αδυνατούσαν να βγάλουν την ομάδα στην επίθεση. Τα περισσότερα λάθη ήταν στην πρώτη μπαλιά. Στο δεύτερο μέρος έπρεπε κάτι να αλλάξει και ο Νιόπλιας το σκέφτηκε σωστά.

Δεν θυσίασε τον Κατσουράνη, όπως θα έκαναν πολλοί, αλλά τράβηξε στον πάγκο τον Σεϊταρίδη, έστειλε στα άκρα τον Βύντρα και ζήτησε από τον Κατσουράνη να παίξει πιο πίσω. Μέσα ο Νίνης, ο μόνος που μπορεί και διαδρόμους να κλείσει, αλλά και να παίξει στον άξονα με την μπάλα στα πόδια, βγάζοντας τις πάσες που χρειάζεται η ομάδα στην επίθεση. Ετσι άλλαξαν όλα.

Ο Παναθηναϊκός άρχισε να σκοράρει και έμοιαζε να μην έχει διάθεση να σταματήσει. Αν έβλεπες τους «πράσινους» μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, αναρωτιόσουν πώς αυτή η ομάδα δεν κατάφερε στα πρώτα 45 λεπτά να μην πετύχει γκολ. Πολύ απλά, δεν ήταν η ίδια ομάδα. Οπως το ίδιο απλά ένας παίκτης στην κατάλληλη θέση μπορεί να αλλάξει τη μορφή ενός παιχνιδιού.

Θετικό για τους «πράσινους» ότι ο Σισέ δεν χάνει την επαφή με τα δίχτυα. Το δεύτερο προσωπικό του γκολ φέρει τη σφραγίδα του. Τον χρειάζεται η ομάδα τόσο στα εύκολα όσα και στα δύσκολα παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός με τον Νιόπλια είναι πιο απελευθερωμένος και το δείχνει μέσα στο γήπεδο. Τα Γιάννενα έχουν καλούς παίκτες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν και σύνολο.

Κι αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος. Δεν ξέρω σε τι έφταιξε ο Παράσχος, υπάρχουν πιο ειδικοί στον χώρο και ακόμα πιο ειδικοί στις κερκίδες να μας το πουν. Αλλά όλοι θα θυμούνται ότι με τον Παράσχο η ομάδα δεν παρατούσε κανένα παιχνίδι, πράγμα που δεν είδαμε χθες.

ΥΓ.: Αλλο ένα μεγάλο ταλέντο της ελληνικής διπλωματίας, που μέσα από τη διαιτησία ανατέλλει. Ο ρέφερι Χαραλαμπίδης του Συνδέσμου Καβάλας. Και για να προλάβω κάποιους πονηρούς, δεν μιλάω για το πέναλτι. Αυτός ο Παναθηναϊκός δεν έχει καμία ανάγκη από οποιονδήποτε Χαραλαμπίδη για να νικήσει άνετα μια ομάδα σαν τα Γιάννενα.