Ο Νίκος τη νίκη, ο Σάββας τις εντυπώσεις

Kάτι ήξερε ο Νίκος Νιόπλιας που από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Παιανία μιλούσε για «καλή αρχή». Ηξερε πολύ καλά ότι δύσκολα θα έκανε δουλειά πατώντας πάνω σ' ένα κακό αποτέλεσμα. Ηξερε επίσης πολύ καλά ότι μέσα σε λίγες μέρες λίγα πράγματα θα μπορούσε να κάνει για να νικήσει η ομάδα του τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο. Το παιχνίδι κινήθηκε πάνω σε τεντωμένο σχοινί.

Το πήρε ο Παναθηναϊκός στις λεπτομέρειες. Γινόταν και να το χάσει. Οι ευκαιρίες, σε αντίθεση με την κατοχή μπάλας, ήταν μοιρασμένες. Ο νέος τεχνικός του «τριφυλλιού» γύρισε το σύστημα σε 4-3-3 και ζήτησε από τους ακραίους Νίνη και Ρουκάβινα να παίζουν πιο κοντά στον Σισέ. Τίποτα το επαναστατικό. Γι' αυτό και τίποτα το επαναστατικό δεν διαπιστώσαμε στο παιχνίδι των «πρασίνων».

Ε, όχι και τίποτα ακριβώς... Ο Νιόπλιας ήθελε νίκη και μόνο νίκη. Η μπάλα ανεβοκατέβαινε συνεχώς και η μία καλή φάση διαδεχόταν την άλλη. Ο Ηρακλής συναίνεσε σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού κι όσοι το είδαν πρέπει να το ευχαριστήθηκαν. Το άθλημα διαφημίστηκε στο Καυτανζόγλειο κι ας είναι αυτό ψιλά γράμματα για τους φανατισμένους οπαδούς, που ζουν μόνο για τη νίκη.

Ο Κωφίδης έριξε στο γήπεδο τον 37άρη Κατσαμπή και γύρω του και μπροστά του πιτσιρικάδες. Δεν κώλωσε να αφήσει τον Ντιέ εκτός αποστολής και τον Ντίκα στον πάγκο. Τα χουλιγκάνια που μετά το ματς μπούκαραν για να τα κάνουν (πάλι) γυαλιά καρφιά δεν έχουν κανένα, μα κανένα κοινό στοιχείο με τον κόσμο και τις αξίες που εκπροσωπεί ο Σάββας. Δύο κόσμοι τόσο κοντά, μα τόσο μακριά.

Τέτοιες συμπεριφορές διώχνουν από τα γήπεδα ανθρώπους που τους έχει μεγάλη ανάγκη το ποδόσφαιρο. Ο Κωφίδης «απάντησε» στον Νιόπλια με το ίδιο νόμισμα. Ούτε φοβήθηκε ούτε κλείστηκε. Διέταξε επίθεση κι αυτός κι ας είχε ονόματα μικρότερα να αντιπαρατάξει. Οι δύο κόουτς (παλιοί συμπαίκτες στην Εθνική ομάδα) είναι οάσεις ποιότητας και ήθους στο ποδόσφαιρό μας.

Ο Νιόπλιας έχει τον χρόνο και την ηρεμία που ζητούσε ώστε να δουλέψει και να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς του. Νομίζω ότι πρέπει ν' αρχίσει από την άμυνα. Στο ανοιχτό παιχνίδι η «πράσινη» άμυνα είναι εξαιρετικά προβληματική. Είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη να κάνει το λάθος.

Ο κόουτς αγαπάει το επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά για να πάρει πρωτάθλημα πρέπει να συμμορφώσει τα μετόπισθεν. Και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Η μετακόμιση του Βύντρα δεξιά και η επανεμφάνιση του Μπιέρσμιρ δεν έλυσαν τα προβλήματα.

Ο Καντέ είναι συγκεκριμένου διαμετρήματος αμυντικός. Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα ως μοναδικός αμυντικός χαφ κάποια στιγμή μέσα στα ματς θα κλατάρει. Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία θα χρειαστεί να προβληματιστεί ο νέος κόουτς του Παναθηναϊκού.

Η καλή αρχή τού δίνει τη δυνατότητα να δουλέψει όπως έχει προγραμματίσει. Ο Χριστοδουλόπουλος και ο Νίνης ήδη έχουν επωφεληθεί από την παρουσία του στ' αποδυτήρια. Ο Κλέιτον θα βοηθήσει κι αυτός. Ολα τ' άλλα θα έρθουν σιγά σιγά. Αρκεί να σταματήσουν η γκρίνια και η εσωτερική αντιπολίτευση για την επιλογή του.

Ο Αστέρας της Τρίπολης εξακολουθεί να ξαφνιάζει ευχάριστα στα εκτός έδρας παιχνίδια. Ο Αρης για μία ακόμα φορά λάδι πολύ και τηγανίτα τίποτα. Ο Κούπερ είναι ένας κανονικός προπονητής και όχι θαυματοποιός, όπως ίσως κάποιοι νόμισαν στο «Κλεάνθης Βικελίδης».

Στη θέση του Αμπρέου και πιθανότατα του Γκρασιάν οι «κιτρινόμαυροι» χρειάζονται πιο αποτελεσματικούς παίκτες. Ενα σέντερ φορ που να τα βάζει κι έναν επιτελικό να περνάει καμιά πάσα της προκοπής. Και κάτι ακόμα. Ο Κόκε ίσως εξακολουθεί να το θέλει όσο και τότε που ήρθε στον Αρη. Δεν το μπορεί, όμως, όσο το μπορούσε τότε.