Ο ήρωας του «Άνφιλντ»

Το χαμό του Έμλιν Χιουζ θρηνεί τόσο το αγγλικό, όσο και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο πρώην αρχηγός της Λίβερπουλ και της Εθνικής Αγγλίας έφυγε την Τρίτη (9/11) από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών, από καρκίνο στον εγκέφαλο.

Ακόμη ένας μεγάλος παίκτης του παρελθόντος έφυγε για την τελευταία του κατοικία, αφήνοντας το αγγλικό αλλά και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο φτωχότερο. Ο Έμλιν Χιουζ, ένας από τους μεγάλους αρχηγούς της Λίβερπουλ, αλλά και της Εθνικής Αγγλίας άφησε την Τρίτη την τελευταία του πνοή χάνοντας την άνιση μάχη που έδινε εδώ και 15 μήνες με το θανάτο, αφού έπασχε την επάρατη νόσο με τη μορφή όγκου στον εγκέφαλο.

Η ιστορία του

Το «τρελό άλογο», (παρατσούκλι που του έδωσαν οι οπαδοί της Έβερτον), γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου του 1947 στο Μπάροου και ήταν μέλος αθλητικής οικογένειας, καθώς ο πατέρας του, ο αδερφός του αλλά και ένας θείος του ήταν διεθνείς με τη Μεγάλη Βρετανία στο ράγκμπι.

Τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο τα έκανε με τη φανέλα της Μπλάκπουλ, υπογράφοντας σε εφηβική ηλικία. Εκεί αγωνίστηκε 29 φορές, οι οποίες ήταν όμως αρκετές για να τον «ανακαλύψει» ο τεχνικός της Λίβερπουλ Μπιλ Σάνκλι και να τον φέρει στο «Άνφιλντ» έναντι του ποσού των 65.000 λιρών, πειργράφοντάς τον ως «μέλλοντα αρχηγό της Εθνικής Αγγλίας». Το ντεμπούτο του ήταν στις 4 Μαρτίου του 1967 εναντίον της Στόουκ, που έληξε νικηφόρα 2-1 για την ομάδα του.

Όπου και να έπαιζε, οι εμφανίσεις του χαρακτηρίζονταν από δυναμικές και κατά κύματα «κούρσες» του, που του έδωσαν και το παρατσούκλι αυτό. Στους «ρεντς» μεταγράφηκε ως μέσος, αλλά ο Σάνκλι τον μετέφερε στο άκρο της άμυνας. Το 1973, μετά από τέσσερα χρόνια παρουσίας του στη Λίβερπουλ, πήρε τη «σκυτάλη» στην αρχηγία της από τον Τόμι Σμιθ και πέρασε στο κέντρο της άμυνας, ως παρτενέρ του Φιλ Τόμπσον.

Το 1977, έγινε ο πρώτος αρχηγός της Λίβερπουλ που σήκωσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, με νίκη επί της Γκλάντμπαχ με 3-1 στον τελικό της Ρώμης. Ένα χρόνο αργότερα, στο «Γουέμπλεϊ» αυτή τη φορά, κράτησε και πάλι το τρόπαιο στα χέρια του μετά τη νίκη των «ρεντς» επί της Μπριζ με 1-0.

Η μεγάλη θητεία του στο «Άνφιλντ» περιελάμβανε επίσης τέσσερα πρωταθλήματα, δύο κύπελλα Αγγλίας, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, τρία Charity Shield έχοντας ως το 1979 συνολικά 665 συμμετοχές με 48 γκολ. Η υπέρτατη τιμή για τον Χιουζ ήρθε το 1977, όταν ψηφίστηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής από τους δημοσιογράφους.

Τα μεγάλα του επιτεύγματα δεν άφησαν ασυγκίνητο τον τεχνικό της Εθνικής Αγγλίας. Ο Σερ Αλφ Ράμσεϊ του έδωσε την ευκαιρία για την πρώτη του διεθνή συμμετοχή εναντίον της Ολλανδίας, το 1969. Συνολικά είχε 62 διεθνείς συμμετοχές, εκ των οποίων οι τελευταίες 23 με το περιβραχιόνιο με ένα γκολ. Όμως η καριέρα του σημαδεύτηκε από το αρνητικό γεγονός ότι δεν έπαιξε σε αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Το καλοκαίρι του 1979 μετακινήθηκε στη Γουλβς, έναντι 79.000 λιρών, την οποία οδήγησε στην κατάκτηση του League Cup της επόμενης σεζόν. Την ποδοσφαιρική καριέρα του τελείωσε αγωνιζόμενος στις Χαλ, Μάνσφιλντ και Σουόνσι, ενώ στη συνέχεια δοκίμασε την... τύχη του ως προπονητής της Ρόδεραμ (αρχικά παίκτης-προπονητής), η οποία διήρκεσε μόλις 20 μήνες, αφού και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι παίκτες, δεν κατάφερε να μεταφέρει την επιτυχία του ως ποδοσφαιριστής στον προπονητικό τομέα.

Το παλμαρέ του:

2 Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης (Λίβερπουλ 77’και 78’)
2 Κύπελλα UEFA (Λίβερπουλ 73’και 76’)
1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (77’ Λίβερπουλ)
4 Πρωταθλήματα Αγγλίας (73’,76’,77’και 79’ Λίβερπουλ)
1 Κύπελλο Αγγλίας (74’ Λίβερπουλ)
1 Λιγκ Καπ Αγγλίας (80’ Γουλβς)
3 Charity Shield (74’,76’και 77’ Λίβερπουλ)

Τιμή στον ήρωα:

Ο πρώην αρχηγός και τεχνικός της Λίβερπουλ Γκρέιαμ Σούνες, είπε στο ραδιόφωνο του BBC: «Ήταν ο απόλυτος θρύλος. Όταν πήγα στη Λίβερπουλ ήταν το κεντρικό πρόσωπο. Ήταν ένας εκπληκτικός παίκτης και το παράδειγμα προς μίμηση για όλους. Ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για να τον έχεις ως πρότυπο χαρακτήρα. Σίγουρα το ποδόσφαιρο θα είναι φτωχότερο από εδώ και πέρα. Ήταν ένας θρύλος».

«Ακόμη και τώρα έχουμε στενές σχέσεις μέσω του συνδέσμου των παλαιμάχων. Είναι ημέρα λύπης για όλους. Ένας από τοπυς κορυφαίους της κορυφαίας Λίβερπουλ δεν είναι πια μαζί μας», ήταν τα λόγια του πρώην τερματοφύλακα των «ρεντς» και της Εθνικής Αγγλίας, Ρέι Κλέμενς.

«Ο χαρακτήρας του μας επηρρέαζε όλους. Ήταν η φιγούρα έμπνευσης για το σύλλογο στη μεγάλη πορεία στη δεκαετία μεταξύ 70’ και 80’. Όταν πήγα σαν νέος στην ομάδα ξεχείλιζε από χαρά και ζωντάνια», τόνισε ο Φιλ Νιλ στο ραδιόφωνο του BBC και συμπλήρωσε: «Συνήθως με πήγαινε με το αυτοκίνητό του στη συνάντηση της ομάδας κάθε Παρασκευή λίγο πριν αναχωρήσουμε με το πούλμαν της ομάδας για το εκτός έδρας ματς και πάντοτε με έπειθε ότι θα κερδίσουμε 2-0, όπως έκανε και ο Σάνκλι άλλωστε. Ποτέ δεν ονειρεύτηκε ότι θα χάσει κάποιο παιχνίδι».

«Ήταν σκέτη απόλαυση. Λάτρευε να παίζει ποδόσφαιρο και θα έδινε πάντα το 110% των δυνατοτήτων του, όπως ο ίδιος έλεγε», τόνισε ο πρώην μέσος των «ρεντς» Τέρι ΜακΝτέρμοτ και συμπλήρωσε: «Τον αποκαλούσαν «τρελλό άλογο» και ακριβώς αυτό ήταν. Έτρεχε ασταμάτητα πάνω-κάτω στον αγωνιστικό χώρο, κάνοντας όλους να τον θαυμάζουν. Θα μείνει αξέχαστος»

Στο ραδιόφωνο του BBC δηλώσεις για τον Χιουζ έκανε και ο Τζον Τόσακ. «Στα 25 χρόνια προπονητικής μου καριέρας θα ήμουν ευχαριστημένος να είχα τον Έμλυν σε όλες τις ομάδες μου», τόνισε ο πρώην επιθετικός της Λίβερπουλ και συμπλήρωσε: «Στις ημέρες μας στη Λίβερπουλ, αν είχες πεσμένη ψυχολογία χρειαζόσουν κάποιον σαν κι αυτόν στο πλευρό σου. Όσο πιο σημαντικό ήταν το παιχνίδι τόσο πιο καλός ήταν».

Ο αθλητικογράφος του BBC χαρακτήρισε τον Χιουζ ως έναν από τους κορυφαίους στο χώρο του ποδοσφαίρου και ανέφερε: «Ήταν πραγματικά μεγάλος παίκτης, γιατί αλλιώς δε θα είχε τόσες συμμετοχές στην Εθνική Αγγλίας. Ήταν επίσης σπουδαίος και σαν χαρακτήρας».

Ανακοίνωση για το θάνατο του Χιουζ εξέδωσε η Λίβερπουλ, που τόνισε ότι θα κρατηθεί ενός λεπτού σιγή πριν από το παιχνίδι της Τετάρτης (10/11) για το Λιγκ Καπ κόντρα στη Μίντλεσμπρο, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της. Η ανακοίνωση αυτή ανέφερε:

«Όσοι ήταν αρκετά τυχεροί να τον δουν να αγωνίζεται, θα αναπολούν τον απέραντο ενθουσιασμό του και το αμείωτο πάθος του για το σύλλογο, όποτε είχε το «πουλί» στο στήθος του. Ο ερχομός του στο σύλλογο το 1967 ήταν μία από τις κορυφαίες μεταγραφές στην ιστορία μας», ενώ από την πλευρά του ο εκτελεστικός διευθυντής των «ρεντς» Ρικ Πάρρυ, τόνισε: «Τα βαθιά μας συλληπητήρια στη γυναίκα του Μπάρμπαρα και τα παιδιά του Έμμα και Έμλυν τον νεότερο, αλλά και στην υπόλοιπη οικογένειά του αυτή τη στιγμή της μεγάλης λύπης».

Το 1977 ψηφίστηκε ως κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς από τους δημοσιογράφους, ενώ τρία χρόνια αργότερα τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του στο ποδόσφαιρο. Μετά το τέλος της καριέρας του εντός αγωνιστικών χωρών, ασχολήθηκε με σχολιασμό αγώνων για το BBC.

Επιμέλεια: Μπάμπης Πουλούτσης