Δεν έπεσε μέσα στα Πηγάδια...

Τέτοια παιχνίδια έχουμε ξαναδεί. Ενας αποκαμωμένος Ολυμπιακός παραχωρεί γήπεδο και πρωτοβουλία στον αντίπαλο, προσπαθώντας όπως όπως να κρατήσει το γκολ που πέτυχε στο πρώτο ημίχρονο. Ηταν και θέμα τύχης που δεν ισοφαρίστηκε.

Η άμυνά του ήταν μαζική, κάποιες στιγμές ηρωική. Η αγωνιστική συμπεριφορά θύμιζε μικρή ομάδα που προσπαθούσε να πάρει αποτέλεσμα απέναντι σε μεγαλύτερη. Εντάξει, δεν είναι και για θάνατο αν σκεφτεί κανείς τις ελλείψεις και την κούραση. Ο Ολυμπιακός πέτυχε τον αντικειμενικό σκοπό του και παραμένει πρώτος και μόνος αήττητος.

Στο πρώτο ημίχρονο και παρά τον κόντρα αέρα προσπάθησε να βάλει την μπάλα στο χορτάρι και να την κυκλοφορήσει σωστά. Σε γενικές γραμμές το πέτυχε. Το γκολ προήλθε από έναν όμορφο συνδυασμό δύο αριστεροπόδαρων που στη συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποίησαν το δεξί πόδι.

Ο Μήτρογλου (ένας από τους πιο τεχνίτες σέντερ φορ στα ελληνικά γήπεδα) έκανε την ντρίμπλα με το αριστερό και με το δεξί σέντραρε παράλληλα. Τώρα λίγα λόγια για τον Λεονάρντο: ούτε είναι ούτε πρόκειται να γίνει σπουδαίος αριστερός χαφ-εξτρέμ. Πιθανότατα δε η χρησιμοποίηση σε αυτή τη θέση να μην εξελίσσει την καριέρα του. Ο Βραζιλιάνος κάνει λίγα πράγματα, τα απολύτως απαραίτητα στη θέση αυτήν.

Εχει, όμως, μεγάλο προτέρημα τη διαγώνια κίνηση χωρίς την μπάλα κάθε φορά που κάποιος ετοιμάζεται να σεντράρει απέναντι. Ετσι «πήρε» την πλάτη του Παπαδημητρίου και πλάσαρε με το δεξί. Η νίκη του πρωταθλητή κρίνεται δίκαιη. Ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο, που καταποντίστηκε, είχε δύο-τρεις ευκαιρίες με τον Γκαλέτι. Ρίσκο του Ζίκο που τον κράτησε στο παιχνίδι μέχρι το τέλος.

Ο Γκαλέτι ήταν χωρίς δυνάμεις και εκρηκτικότητα. Πράγματα λογικά για κάποιον που παίζει χωρίς να έχει κάνει προετοιμασία και μετράει τρεις θλάσεις σε τέσσερις μήνες. Το παράλογο είναι που τη βγάζουν χωρίς θλάσεις και λοιπούς μυϊκούς τραυματισμούς ο Μαρέσκα κι ο Ντουντού. Ωστόσο, η κούραση τους καταβάλλει. Στο δεύτερο ημίχρονο οι δυο τους ξεφυσούσαν σαν φορτηγά στην ανηφόρα.

Από το να τους κατηγορείς, φρόνιμο είναι να τους προστατεύεις. Δύσκολα πράγματα για μια ομάδα που συμπληρώνει δεκαοκτάδα στερώντας παίκτες από την ομάδα του Αλεξανδρή. Για το κοουτσάρισμα του Ζίκο λίγα πράγματα μπορούν να γραφτούν.

Εφτασε να παίζει με δύο δεξιά μπακ κι άλλα δύο αριστερά. Μπράβο του, γιατί έχει την ομάδα πρώτη και την Τετάρτη μπορεί να τη στείλει στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Το περπάτημα στο τεντωμένο σχοινί, όμως, δεν γίνεται να συνεχιστεί επί μακρόν. Κάποια στιγμή θα χαθεί η ισορροπία.

Στην Ξάνθη ο Ματζουράκης κάνει (πάλι) καλή δουλειά. Ο Πανόπουλος, που αλλάζει τους παίκτες σαν τα πουκάμισα, ας του φέρει ένα-δύο φορ περιοχής. Ολα τ' άλλα θα τα βολέψει μια χαρά ο κυρ-Γιάννης.