Μας αξίζει να μας φοβούνται

Θα μπορούσε να ήταν ελαφρώς καλύτερα. Υστερα από 16 χρόνια θα πέσουμε πάλι πάνω στη Νιγηρία και την Αργεντινή. Η κληρωτίδα αυτή τη φορά δεν σαγηνεύτηκε από την αυτοπρόσωπη παρουσία του Οτο Ρεχάγκελ. Η κλήρωση είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Ούτε οι Νοτιοκορεάτες ούτε οι Νιγηριανοί θα φθάσουν χωρίς φιλοδοξίες στη διοργάνωση. Ωστόσο στη σειρά των αγώνων βρισκόμαστε με ένα σημαντικό πλεονέκτημα.

Την τελευταία αγωνιστική θα παίξουμε με το αδιαφιλονίκητο φαβορί, την Αργεντινή. Αδιαφιλονίκητο φαβορί τρόπος του λέγειν. Αν συνεχίσει την αλλοπρόσαλλη αγωνιστική συμπεριφορά της όπως το συνηθίζει με τον Μαραντόνα στον πάγκο της, τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο μας. Αν, όμως, έχει «καθαρίσει» νωρίτερα Κορεάτες και Νιγηριανούς μπορεί να φθάσει σε εμάς σχετικά αδιάφορη και με μέρος του βαρέως της πυροβολικού να ξεκουράζεται εν όψει της δύσκολης συνέχειας.
Ολα τούτα συνιστούν ασκήσεις επί χάρτου. Εκείνο που περνάει από το χέρι μας είναι να εμφανιστούμε σε αγωνιστική κατάσταση πολύ καλύτερη απ' ό,τι συνολικά εμφανιστήκαμε μέσα στο 2009.

Δηλαδή με όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους και υγιείς. Με τη νέα φουρνιά (Νίνης, Μήτρογλου, Πλιάτσικας) σε αγωνιστική ετοιμότητα. Με τον Ρεχάγκελ να έχει ήδη αξιοποιήσει το διάστημα που μεσολαβεί για να προετοιμάσει τους διεθνείς και να έχει ολοκληρώσει τη συγκρότηση μιας αγωνιστικής ταυτότητας.

Οσα προηγουμένως αναφέραμε συνιστούν απαραίτητες προϋποθέσεις για να εμφανιστεί η ομάδα μας πολύ καλύτερη απ' ό,τι συνηθίσαμε να τη βλέπουμε στα τελευταία παιχνίδια. Για να μη γίνει παρεξήγηση, δεν μιλάμε για την εφεύρεση ενός νέου τρόπου παιχνιδιού με έμφαση στην επίθεση. Για να έχει νόημα η συζήτηση που κάνω είναι απαραίτητο να μη μιλάμε για την Εθνική ομάδα στην κατάσταση που τη γνωρίσαμε τον τελευταίο καιρό. Εχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Εχουμε κάθε λόγο να περιμένουμε αναγεννημένο τον Σεϊταρίδη, υγιή και ορεξάτο τον Τοροσίδη, σε φουλ φόρμα τον Αμανατίδη και ανά πάσα στιγμή έτοιμους τον Πατσατζόγλου, τον Μήτρογλου και τον Τζιόλη.

Αυτά σε ατομικό επίπεδο. Συνολικά δεν περιμένουμε νέες ανατρεπτικές ιδέες από τον Οτο Ρεχάγκελ. Δεν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο. Με σφικτή άμυνα, γρήγορες αντεπιθέσεις και αξιοποίηση των στημένων φάσεων θα πάμε και σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση. Ανάμεσα στον θρίαμβο του 2004 και την αποτυχία του 2008 υπάρχουν αρκετές διαβαθμίσεις.
Η κατάκτηση της δεύτερης θέσης και η πρόκριση στην επόμενη φάση είναι στόχοι ρεαλιστικοί. Με όλο τον σεβασμό στη Δημοκρατία της Κορέας και στη χώρα του Νίγηρα τους αξίζει να τους υπολογίζουμε, μας αξίζει να μας φοβούνται.