Τι θα μας έλεγε (light) ο Σωκράτης Κόκκαλης!

Kαι τώρα τι του λες και τι του γράφεις του Σωκράτη Κόκκαλη που είναι καβάλα στ' άλογο και σε κοιτά από ψηλά; Πόσα περιθώρια υπάρχουν πάντα για καλοπροαίρετη κριτική; Γράφαμε όλοι μας ότι άφησε την ομάδα μόνο με έναν επιθετικό κι αυτός είναι ο Μήτρογλου, ο οποίος δεν μας γέμιζε το μάτι, όπως και στην πλειονότητα των οπαδών του Ολυμπιακού. Οτι ο παίκτης αξίας στα αριστερά που θα αντικαθιστούσε επάξια τον αποστρατευθέντα Τζόρτζεβιτς δεν υπέγραψε ποτέ.

Οτι καλή η μεταγραφή του Ζαϊρί, αλλά μόνο υπό προϋποθέσεις (για το ελληνικό πρωτάθλημα κι όχι για τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις) θα λειτουργούσε ως σοβαρή περίπτωση μπακ απ του Γκαλέτι. Οτι ακόμα και στο αριστερό άκρο της άμυνας χρειαζόταν ενίσχυση ο Ολυμπιακός, επειδή με τον Ραούλ Μπράβο που πάντα ξεκινά καλά, αλλά στο δρόμου τα μισά… σβήνει και καλείς οδική βοήθεια, αποκλείεται να βγάλεις ολόκληρη αγωνιστική σεζόν.

Γράφαμε επίσης ότι η ομάδα με τόσους τραυματισμούς και μάλι στα σοβαρούς και επαναλαμβανόμενους δεν είναι δυνατόν να αντεπεξέλθει υπό το βάρος των σοβαρών αναμετρήσεων σε Ελλάδα κι εξωτερικό κι αν κλατάρει (που το είχαμε σίγουρο ότι θα κλατάρει) θα οφείλεται στη γύμνια του ρόστερ. Καλά τα λέγαμε, λοιπόν, και μαζί μας συμφωνούσαν πολλοί. Τώρα τι λέμε; Τώρα που θα σε πάρει από το αυτί ο πρόεδρος Κόκκαλης και θα σου πει:

«Αγόρι μου, ο Μήτρογλου δεν έκανε κι ήταν λίγος για τον Ολυμπιακό! Τρίτη επιλογή μετά τον Ντιόγο και τον Νταρμπισάιρ, δεν ξέρω αν το θυμάστε. Ο Μήτρογλου, όμως, ο άπειρος, ο άχαρος, που δυσκολεύεται να κοντρολάρει την μπάλα, που αν είναι δυνατόν να παίζει με αυτόν μπροστά ολόκληρος Ολυμπιακός, είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας σε όλες τις διοργανώσεις.

Με τρία γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ, που μου έχετε φάει τα σωθικά μου με αυτό το Τσάμπιονς Λιγκ, και πέντε γκολ –και τι γκολ– στο πρωτάθλημα. Ορίστε πέντε, να μη σας τα χρωστάω». Πάμε τώρα και μια βόλτα από το «στέκι του Ζαϊρί» θα μας πει: «Τον Ζαϊρί δεν τον ήθελε κανείς. Ακόμα και στον Ολυμπιακό. Μόνο ο Σάββας ο Θεοδωρίδης και εγώ πιστεύαμε σε αυτόν. Σε όλους σας έπεφτε λίγος. Παίκτης που έπαιζε στον Αστέρα Τρίπολης και μάλιστα όποτε του καπνίσει, θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρή μονάδα έστω και σε ρόλο μπακ απ σε μια ομάδα που πρωταγωνιστεί εντός κι εκτός συνόρων σαν τον Ολυμπιακό;

Αυτά δεν αναρωτιόσασταν μεγαλοφώνως; Θέλατε ηχηρή μεταγραφή με γαλόνια, παίκτη-όνομα! Τώρα, καλά μου παιδιά, που μας έχει ξελασπώσει σε όλα τα μέτωπα και αγωνίζεται παντού, δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω και παρακάτω, μπορείτε να μου πείτε: αυτός είναι βασικός και αναντικατάστατος στην ενδεκάδα ή ο Γκαλέτι; Αντε να σας δώσω και μια μέρα καιρό να το σκεφτείτε για να μη μου απαντήσετε επιπόλαια».

Πού να τον πιάσεις τον πρόεδρο αν σε ρωτήσει: «Για πείτε μου: ο Οσκαρ δεν κάνει και παίζει μια χαρά, ο Ραούλ Μπράβο δεν μας έφτανε και σπάει όλα τα κοντέρ, μισοί, λειψοί, κουτσουρεμένοι και πάλι, όμως, πρώτοι. Ο Κετσπάγια δεν έκανε, γκρινιάζατε, τον έστειλα και έφερα τον Ζίκο. "Στραβοπατήσαμε" δύο φορές και φέρατε την καταστροφή. Τώρα, όμως, που είμαστε στη βαθμολογία ξανά στην κορυφή και σχεδόν με τα δύο πόδια στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ μου λέτε πού έκανα λάθος για να μην το επαναλάβω;».

Συνεπώς, σύμφωνα πάντα με τη λογική, εμείς όλοι είχαμε δίκιο. Αλλά τελικά δικαιωμένος από τα γεγονότα είναι ο Κόκκαλης. Μεγάλη διαφορά και αρκούντως σημαντική. Και διδακτική θα προσέθετα. Γι' αυτό σε λίγο που έρχονται μεταγραφές καλό είναι κουβέντα να μην πούμε και να μη γράψουμε, διότι τον βλέπω σε κάτι μηνάκια τον πρόεδρο χαμογελαστό να μας λέει: «Για τις μεταγραφές έχω να σας επαναλάβω αυτό που είπε ο Ζίκο στο ματς με την Αλκμααρ στην Ολλανδία: "Γιατί να κάνω εγώ αλλαγές, αφού τις έκανε ο Κούμαν για μένα"». Σοφή λοιπόν η ρήση «Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι»!