Στηρίξτε-διαδώστε Μπάρτσα

O ιταλικός Τύπος το γύρισε στην πλάκα. «Της έπεσε πολλή αυτή η Μπάρτσα της Ιντερ», γράφουν για να διασκεδάσουν! Το βράδυ στην ανασκόπηση των παιχνιδιών οι Ιταλοί έκαναν χάζι με τον Μουρίνιο. Είχαν καταγράψει τις αντιδράσεις του κατά τη διάρκεια του ματς και τις σχολίαζαν. Ενας Μουρίνιο αμήχανος και σαστισμένος με αυτό που έβλεπε. Πού και πού σηκωνόταν, πήγαινε να φωνάξει, αλλά δεν το τολμούσε, μετά σήκωνε το χέρι του να δείξει κάτι και έμενε σε αυτή τη στάση να χαζεύει στο πουθενά.

«Για να διορθώσει ή να υποδείξει κάτι, θα έπρεπε πρώτα να πάρουμε την μπάλα», σχολίασε ένας καλεσμένος στο στούντιο και είχε απόλυτο δίκιο. Την ίδια ώρα ο Γκουαρντιόλα καθόταν στον πάγκο φρεσκαδούρα. Λες και δεν αγωνιζόταν η ομάδα του. Του αξίζουν συγχαρητήρια, διότι αυτή η ομορφιά είναι δικό του δημιούργημα. Χαίρεσαι να τη βλέπεις. Η Μπάρτσα είναι η μόνη –πραγματικά η μόνη- ομάδα στην ποδοσφαιρική πιάτσα που κάθεσαι άνετα να δεις ένα παιχνίδι της γνωρίζοντας το σκορ.

Με οποιαδήποτε άλλη για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να σ' έχει παρατήσει η γυναίκα σου ή η γκόμενά σου και οι φίλοι σου να σ' έχουν προειδοποιήσει ότι «κουφάλα, αυτή τη φορά μόνος σου θα το περάσεις το μαρτύριο», για να καθίσεις να παρακολουθήσεις μετά τα μεσάνυχτα ολόκληρο το παιχνίδι γνωρίζοντας το σκορ.

Δεν ξέρω ούτε και γουστάρω να μπω σε λεπτομέρειες. Αν η φετινή Μπάρτσα είναι καλύτερη από την περσινή ή αν η προσθήκη κάποιων παικτών τη βοήθησε να γίνει πιο ουσιαστική ή πιο παραγωγική. Αυτό που βλέπω εγώ με τα ματάκια μου, που ώρες ώρες δεν φτάνουν για να διασκεδάσω, είναι ότι σε πολλές φάσεις δεν σου φτάνουν ούτε πέντε ριπλέι για να χορτάσεις το θέαμα που προσφέρουν αυτοί οι ποδοσφαιριστές.

Ξέρω, επίσης, πως όταν την παρακολουθώ, μετά κλείνω την τηλεόραση πλήρης. Οτιδήποτε κι αν δω μετά είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα με χαλάσει. Βρείτε μου μια ομάδα που θα λείπουν από την ενδεκάδα της παίκτες όπως ο Ιμπραΐμοβιτς και ο Μέσι, ικανή όχι να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα -σιγά το κατόρθωμα-, αλλά η απόδοσή της να κινείται στα ίδια υψηλά επίπεδα. Να είναι δηλαδή σε θέση να ανταποκριθεί στα ρετιρέ των στάνταρ που η ίδια έθεσε χωρίς τα πρώτα της βιολιά. Καμία, μα καμία δεν μπορεί να το πετύχει, ούτε και να το φανταστεί.

Η Μπάρτσα -γερή και καλοτάξιδη, όπως έλεγαν κάποτε οι θαλασσόλυκοι- βάζει πλώρη για κάτι απίθανο στις μέρες μας, στις μέρες του Τσάμπιονς Λιγκ. Να είναι η πρώτη που θα κατακτήσει (στην κυριολεξία θα κατακτήσει) για δεύτερη συνεχή χρονιά την ασήκωτη «κούπα». Δώρο θα μας κάνει και όσοι παραπονεθούν συγγνώμη, αλλά είναι άμπαλοι. Ο Γκουαρντιόλα έχει καταλάβει ήδη της ζωής του το παιχνίδι, αλλά κυρίως της ομάδας που έχει την τιμή να κοουτσάρει.

Δεν προσπάθησε να την αιχμαλωτίσει σ' ένα πλάνο ή στις προπονητικές του εμμονές, αλλά, αφήνοντας τα ποδοσφαιρικά αυτά μυαλά να εκφραστούν ελεύθερα, «κέντησε» επάνω τους το πλάνο που θα τους ταιριάξει γάντι. Πρώτοι πάνω στην μπάλα και αδιάκοπη κίνηση στον αγωνιστικό χώρο.

Αυτό είναι το σύνθημά του! Το πρώτο γκολ εναντίον της Ιντερ που πετυχαίνει ο Αγιος Πέντρο των Ακαδημιών αποδεικνύει ότι στον αιώνα τον άπαντα κάθε σύστημα, όσο καλά μελετημένο και αν είναι, όσο κι αν εφαρμόζεται από μεγάλους ποδοσφαιριστές, θα καταρρέει σαν χάρτινος πύργος μπροστά στην ελεύθερη και δημιουργική έμπνευση παικτών που έχουν μάθει να παίζουν και να ψυχαγωγούν.