Το «Ντεμοτεχνείο», λευτεριάς μνημείο!

Tο ραδιόφωνο στο οποίο μίλησε ο Ντέμης Νικολαΐδης το απόγευμα της Τετάρτης, μετά τη συνέντευξη Τύπου του κ. Θανόπουλου, έχει όνομα. Λέγεται NovaΣΠΟΡ FM. Είναι αδιανόητο και συγχρόνως αντιδεοντολογικό στις μέρες της ελεύθερης δημοσιογραφίας να αναφέρεσαι σε μια συνέντευξη και να αποκρύπτεις το Μέσο στο οποίο έλαβε χώρα.

Το ίδιο ισχύει για είδηση σε σάιτ, σε άλλη εφημερίδα ή τηλεοπτικό σταθμό. Κάποιοι θεωρούν ότι η αναφορά του Μέσου είναι διαφήμιση. Η δεοντολογία τραυματίζεται στον βωμό του φτηνού ενδοδημοσιογραφικού ή επιχειρηματικού ανταγωνισμού και των προσωπικών εμμονών. Συγχρόνως τραυματίζει και όλους εμάς που βρισκόμαστε στο ίδιο συνάφι. Για τα χάλια μας, όμως, θα τοποθετηθώ μετά.

Ο Βασίλης Βέργης στο χθεσινό «GOAL», από τη στήλη του «Αυθεντικά», και όχι «Αφεντικά», φωτογραφίζει τον NovaΣΠΟΡ FM, αλλά δεν τολμά να τον ονοματίσει, ως ένα από τα «Μέσα που είχαν "αναλάβει" εξ ολοκλήρου την "αγιοποίηση" και την επικοινωνιακή οδό του Ντέμη από το 2004 έως…χθες».

Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, το «Ντεμοτεχνείο» μάς αποχαιρέτησε προχθές μετά το πέρας της συνέντευξης. Την ίδια περίοδο, η δημοσιογραφική πλευρά την οποία εκπροσωπεί ο κ. Βέργης υπερασπιζόταν με συνέπεια τα πιστεύω της στις δημοσιογραφικές αρχές όταν, σύμφωνα πάντα με τα γραφόμενά του, κάποιοι άλλοι «έγλειφαν» ολημερίς (άγιο είχαμε και γλιτώσαμε το ολονυχτίς) τον Ντέμη τον Θεό.

Και εμάς μας έχει πειράξει κατά καιρούς που συγκεκριμένοι παράγοντες προτιμούν άλλα Μέσα να εκφραστούν και όχι το δικό μας, που κάποιοι έχουν επιλέξει να χορέψουν τον «χορό του Ησαΐα» μπας και νυμφευθούν το πολυπόθητο αποκλειστικό που θα τους τονίσει την εμπορικότητα, αλλά εντός των ορίων της ευπρέπειας κάναμε την καρδιά μας πέτρα και δεν επιτεθήκαμε στο Μέσο. Ούτε φυσικά τους χρεώσαμε δημοσιογραφική εργολαβία!

Μία απορία όμως έχω. Η πατρότητα του όρου «Ντεμοτεχνείο» ανήκει στον Αντώνη Πανούτσο. Αυτός είναι ο εμπνευστής, αυτός την κυκλοφόρησε στην πιάτσα. Επειδή τυχαίνει -αν και πάντα αργοπορημένος- να μπαίνει στο στούντιο ύστερα από μένα, μπορώ να ορκιστώ σε κάθε ιερό κείμενο οποιασδήποτε θρησκείας ότι δουλεύει στον ίδιο ραδιοφωνικό σταθμό και στο ίδιο έντυπο που έγλειφε ολημερίς τον Ντέμη.

Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι συνάδελφοι με αντίθετη άποψη από αυτήν του Πανούτσου και των υποστηρικτών του. Κάποιοι από αυτούς παρέμειναν στον σταθμό και στις απόψεις τους, κάποιοι άλλοι αποχώρησαν και δουλεύουν σε άλλα Μέσα και έντυπα. Τους αγαπώ, τους τιμώ, τους σέβομαι, για να είμαι ειλικρινής και ανθρώπινος (γιατί τη χάνουμε μέρα με τη μέρα την ανθρωπιά μας έτσι όπως καταντήσαμε), οι περισσότεροι μου λείπουν κιόλας.

Χωρίς λοιπόν να θέλω να κάνω τον αυτόκλητο υπερασπιστή τους, θεωρώ ότι η στάση τους να στηρίξουν τότε τον Ντέμη δεν έκρυβε κάποια ιδιοτέλεια αλλά απηχούσε τις προσωπικές τους θέσεις και απόψεις. Μπορεί κάποιος δημοσιογραφικά να αποδείξει το αντίθετο; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Εγώ προσωπικά αλλά και ο έτερος Καππαδόκης Αντώνης Καρπετόπουλος έχουμε κοντραριστεί κατά καιρούς «στον αέρα» με τον Ντέμη. Από πού λοιπόν προκύπτει η «αγιοποίηση»; Και από πότε η δημοσιογραφία επιβάλλει να είσαι «Ντεμομάχος» ή «Ντεμολάτρης»;

Από το να καθόμαστε όμως και να ξεκατινιαζόμαστε για τον Ντέμη και τον κάθε Ντέμη ή Θεμιστοκλή, προτιμότερο θα ήταν να καθίσουμε να συζητήσουμε όλοι μαζί χωρίς φόβο και πάθος για όλα αυτά τα «υπέροχα» που συμβαίνουν στον χώρο μας.

Για το ότι κάθε προπονητής μάς έχει πάρει χαμπάρι και μας κάνει κήρυγμα για το πώς και τι θα πρέπει να γράφουμε και να ρωτάμε, για τα «τι λέτε, βρε» που τείνουν να γίνουν καθεστώς, για το ότι τα τηλεφωνήματα των μεγαλοπαραγόντων προς τους διευθυντές σύνταξης για καθ’ υπόδειξη ενημέρωση του φίλαθλου αναγνωστικού κοινού όλο και πληθαίνουν. Για το ότι προσπαθούν να μας πιάσουν αιχμαλώτους και εμείς για λόγους εμπορικότητας απλώς διαπραγματευόμαστε -πάντα με αξιοπρέπεια και περικυκλωμένοι από τον οπαδικό Τύπο- τους όρους της αιχμαλωσίας μας.

Για όσα μπορούν να αυξήσουν το κύρος μας -και όχι αποκλειστικά τις πωλήσεις μας- έχουμε να θέσουμε από κοινού κάποιο προβληματισμό, ή από τη στιγμή που τα «μαγαζιά» πάνε καλά εμπορικά, κολλάμε την «πίστη στα πιστεύω μας και τις δημοσιογραφικές μας αρχές» και καθαρίσαμε; Αυτή θα ήταν μια αυθεντική συζήτηση, όλα τα άλλα είναι για το θεαθήναι.

ΥΓ.: Οσο για το Πολυτεχνείο το έρημο, ζει και θα ζει, όχι μέσω μεγάλου μέρους της γενιάς του που το αντάλλαξε με αξιώματα και το επικαλείται όποτε ταιριάζει στο ιδεολογικοπολιτικό της μενού, αλλά μέσω όλων αυτών που προτίμησαν να ιδιωτεύσουν για να μην ξεπουληθούν ή που μέσα από μαζικούς αγώνες πάλεψαν και παλεύουν με όσες δυνάμεις τους έχουν απομείνει ακόμη για τη διατήρηση της καθαρότητας και της γενναιότητας των ιδεών, και του οράματος της ελευθερίας.

Της ελευθερίας να λες την άποψή σου και να είναι αυτή σεβαστή, ακόμη και όταν οι πολλοί και οι τρανοί διαφωνούν. Ζει, επίσης, γιατί κάποιοι τόλμησαν και ακόμη τολμούν να ανατρέψουν το κατεστημένο. Θα παρακαλούσα να το επικαλούνται μόνο όσοι έχουν τα ανάλογα κότσια.