Και ο Βέλλιος νεαρός είναι...

Σπεύδω να ξεκαθαρίσω ότι το γκολ του Μήτρογλου ήταν κανονικό και κακώς ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Υποθέτω επίσης ότι οι ψύχραιμοι αναγνώστες μας καταλαβαίνουν ότι η ταχύτητα της φάσης από την κεφαλιά του Ντουντού στο κεφάλι του Μήτρογλου ξεγέλασε τον βοηθό διαιτητή. Να δεχτούμε επίσης ότι ο Ολυμπιακός ήταν άτυχος, όταν στο φάουλ του Ντουντού η μπάλα χτύπησε στο δοκάρι.

Πέραν τούτου ουδέν. Ο πρωταθλητής, όπως και στο παιχνίδι της Λιέγης, αυτά τα ολίγα μπορούσε να προσφέρει κι αυτά προσέφερε. Το πράγμα φώναζε και φωνάζει από μακριά. Οι παίκτες που έχει ήταν λίγοι, αυτοί που του έμειναν μετά τους τραυματισμούς ακόμα λιγότεροι κι από αυτούς που παίζουν ελάχιστοι έχουν την ποιότητα να κερδίζουν μόνοι τους τα παιχνίδια. Ο Γκαλίτσιος, για παράδειγμα, για να κοντρολάρει σίγουρα την μπάλα κλείνει τα γόνατά του προκειμένου να χτυπήσει η μπάλα στους δύο μηρούς του κι αν του μείνει χρόνος, να βγάλει μια άτσαλη σέντρα. Ο Ραούλ Μπράβο, που είναι καταπονημένος από τα συνεχή παιχνίδια, δεν έχει ούτε τη σέντρα ούτε την ταχύτητα του Ντομί όταν επιτίθεται.

Οι νεαροί Φετφατζίδης και Νικλητσιώτης που πλαισίωναν επιθετικά τον Μήτρογλου αν και ορισμένες φορές το επιχείρησαν δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τον προσωπικό τους αντίπαλο και να προκαλέσουν ρήγμτα στην άμυνα του Ηρακλή. Πιθανόν στο μέλλον να το πετύχουν. Για την ώρα είναι απλώς κάποιοι ελπιδοφόροι νεαροί που βρέθηκαν στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη. Παίζουν αυτό που μπορούν κι αυτό που μπορούν είναι κάτω από τις απαιτήσεις της ομάδας.

Ας πάρουν μια απόφαση στον Ολυμπιακό κι ας μας πουν ότι φέτος δεν θέλουν να πάνε για πρωτάθλημα, επειδή επέλεξαν να αναδείξουν τους νεαρούς παίκτες. Επειδή κάτι τέτοιο δεν λέγεται, ο Γενάρης κοντά είναι, ας κοιτάξουν τι θα κάνουν με την ενίσχυση της ομάδας. Ενίσχυση ουσιαστική, που να δίνει στον Ολυμπιακό το δικαίωμα να μην αναστατώνεται κάθε φορά που λείπουν δυο-τρεις βασικοί παίκτες του. Για να μην τον λαχταρά ο Εργοτέλης στο Καραϊσκάκη και να μην του παίρνει την ισοπαλία ο Ηρακλής. Και κάτι ακόμα: τη «δουλειά» με τους νεαρούς παίκτες την ξέρουν καλύτερα αυτοί που την κάνουν χρόνια.

Που την κάνουν από επιλογή κι όχι από ανάγκη. Ο Βέλλιος που ισοφάρισε είναι περίπου δύο χρόνια μικρότερος από τον Σοϊλέδη, τον Νικλητσιώτη και τον Φετφατζίδη. Ισως ο Ζίκο, βλέποντας την κούραση να κυριαρχεί στο δεύτερο ημίχρονο, να έπρεπε να αξιοποιήσει τον Στολτίδη και να βγάλει κάποιον από τους μεσοεπιθετικούς του. Ομως είναι υπερβολικό να του φορτωθούν ευθύνες όταν η ομάδα χάνει τον έναν μετά τον άλλον παίκτες από τραυματισμούς κι αναγκάζεται να ψάχνει το γκολ χωρίς να μπορεί να δημιουργήσει κανονικές ευκαιρίες.

Εάν από σήμερα το πρωί εκείνο που θα κυριαρχήσει είναι μια ατελείωτη γκρίνια για τη διαιτησία του Σταθόπουλου, τότε θα φανεί καθαρά πως από τη 10η αγωνιστική πρώτο μέλημα γίνεται η δημιουργία άλλοθι αντί για τη δημιουργία μιας ισχυρής ομάδας με πλήρες ρόστερ.