Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει...

Αφού έφυγε όρθιος και από το Περιστέρι, πού θα πάθει τη ζημιά; Οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού δικαιολογημένα αναρωτιούνται βλέποντας ότι ακόμα και με τους πιτσιρικάδες βρίσκει τον τρόπο να φεύγει αλώβητος. Εννοείται ότι το ματς δεν κερδήθηκε από τον Κατσικογιάννη, τον Σοϊλέδη και τον Φετφατζίδη. Ο Γκαλέτι το πήρε, «αναγκάζοντας» τους συμπαίκτες του να βρουν τα δίχτυα του Μιχαηλίδη.

Ο Αργεντινός το πήρε προσωπικά στο δεύτερο ημίχρονο και στο τέλος τού βγήκε. Την πρώτη φορά από δεξιά πέρασε όσους βρήκε μπροστά του και έστειλε την μπάλα συστημένη στα πόδια του Μήτρογλου, που κατάφερε να αστοχήσει. Τη δεύτερη φορά από αριστερά ζάλισε έναν αμυντικό, ταξίδεψε την μπάλα πάνω από τα κεφάλια των υπολοίπων και την προσγείωσε στο στήθος του Οσκαρ.

Εκείνος έκανε την υπόλοιπη δουλειά. Ο πρωταθλητής πέρασε δύσκολα από το Περιστέρι. Λαβωμένος από τις απουσίες αλλά και τη φανερή αδυναμία του Στολτίδη να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, πελαγοδρόμησε για ένα ολόκληρο ημίχρονο. Ο Ατρόμητος με σχετικά καλή κυκλοφορία έφτανε έξω από τη μεγάλη περιοχή, αλλά κάπου εκεί βραχυκύκλωνε. Ο Ζεβλάκοφ με ώριμο παιχνίδι φάνταζε χθες ανώτερος του κάπως υποτονικού Μέλμπεργκ. Οι βαθιές μπαλιές καταδείκνυαν την αδυναμία των «ερυθρολεύκων» να επιτεθούν οργανωμένα περνώντας την μπάλα από τους κεντρικούς χαφ.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ανέβασε την απόδοσή του και άρχισε να πιέζει. Εβγαλε φάσεις, ζόρισε τον Μιχαηλίδη και θα μπορούσε νωρίτερα να «καθαρίσει» το ματς. Η χθεσινή νίκη μάλλον σβήνει τα ίχνη της κατραπακιάς από τον Πανσερραϊκό. Οι νεαροί παίκτες έπαιζαν καλά σε γενικές γραμμές. Αυτόν τον Φετφατζίδη τον έχω δει με τους μικρούς. Πρόκειται για «υδραυλικό», που θα έλεγε κι ο Μελισσανίδης.

Ντριμπλάρει με ταχύτητα κι αλλάζει κατεύθυνση απότομα. Ο Σοϊλέδης, που έχει πάρει μπόι, λογικά δυσκολεύεται να κάνει τέτοια σπασίματα μέσης. Μια (ακόμα) καλή κουβέντα για τον Ζίκο ας τη γράψουμε. Δεν κώλωσε από τη ζημιά στις Σέρρες κι έβαλε μέσα τους μικρούς. Ζητούσε επίμονα από τον Οσκαρ να πάει κοντά στον Μήτρογλου, δείγμα της επιθετικής νοοτροπίας που τον διακατέχει.

Οταν έρθει εκείνη η ώρα, αποκλείεται να κρατήσει το στόμα του κλειστό για να σιγουρέψει τη θέση του στον πάγκο. Θα βγει και θα ζητήσει καλές μεταγραφές. Φαντάζομαι ότι το δίδυμο Κόκκαλη - Λαυρεντιάδη θα κάνει το σχετικό κουμάντο. Η στάμνα έσπασε μία φορά στις Σέρρες, μπορεί να ξανασπάσει μέσα στο Φάληρο.

Ο αγχωτικός και άχαρος ΠΑΟΚ τα κατάφερε με την ψυχή στο στόμα χάρη στην ικανότητα του Βλάνταν Ιβιτς στο ψηλό παιχνίδι. Αλλη ικανότητα του ΠΑΟΚ δεν έχει ακόμα διαπιστωθεί. Την αναζητούμε μέσα από το συμπλεγματικό παιχνίδι που διδάσκει ο Σάντος και έχει αποτέλεσμα αγωνιστική μιζέρια. Μπορεί να μη σφύζει από ταλέντο ο «Δικέφαλος του Βορρά», αλλά –προς Θεού– δεν είναι για να ταλαιπωρεί τόσο πολύ τους φίλους του στην εξέδρα.

Ο Αρης πήρε στη Λάρισα ό,τι του άξιζε. Παρ' ότι έπαιζε ένα ημίχρονο με παίκτη παραπάνω, αυτό εξαντλήθηκε στις αποτυχημένες σέντρες του Αράνο για το κεφάλι του Αμπρέου. Οσο για το πρώτο ημίχρονο, περνάει δικαιολογημένα στα καλύτερα της φετινής διοργάνωσης. Ωραία μπάλα, ωραία γκολ και μια απερισκεψία του Ντε Νίγκρις που τα χάλασε όλα...