Ο Στολτίδης βγήκε πάνω από τις τακτικές

Tο χθεσινοβραδινό ήταν από τα παιχνίδια που στο φινάλε δεν τα κερδίζουν οι τακτικές, τα συστήματα και η διδασκαλία της τακτικής στον πίνακα από τον προπονητή. Υπάρχουν στιγμές στο ποδόσφαιρο που ένας παίκτης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά μπορεί να βγει πάνω από τις τακτικές, οι οποίες εκείνη την ώρα πάνε περίπατο.

Ο Ιεροκλής Στολτίδης –περί ου ο λόγος– είναι ποδοσφαιριστής με τσαγανό, με φιλότιμο, με τεράστια αγωνιστική δύναμη, με περίσσιο πάθος. Το φανέρωσε για άλλη μία φορά στην πολυετή καριέρα του στον Ολυμπιακό. Το έδειξε στο πιο κρίσιμο σημείο, εκεί που τα ψυχικά θέματα είναι περιζήτητα –πιο πολύ απ' οτιδήποτε άλλο–, μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Ζίκο ήξερε καλά ότι δεν είχε στη διάθεσή του πολλά επιθετικά εργαλεία, γι' αυτό ο Ολυμπιακός προσπαθούσε με πολλές πάσες να βγάλει ελεύθερο παίκτη για σουτ έξω από την περιοχή. Χθες είδαμε τα περισσότερα σουτ από κάθε άλλη φορά στον τρόπο παιχνιδιού των «ερυθρολεύκων».

Κι αυτό δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ο Ζίκο ήξερε ότι η ομάδα δεν είχε τη δυνατότητα να απειλήσει αλλιώς, εξ ου και είχε δώσει τις σχετικές εντολές. Γνώριζε, επίσης, ότι είχε να αντιμετωπίσει μια ομάδα πιο δουλεμένη από τη δική του. Ο Ολυμπιακός στηρίχθηκε στις ατομικές ενέργειες των παικτών του και προσπάθησε να βγάλει επιθέσεις και από τα πλάγια. Κυρίως, όμως, προσπάθησε να αναπτυχθεί κάθετα, για να βρουν χώρους οι ποδοσφαιριστές και να σουτάρουν. Ολα αυτά λειτούργησαν καλά.

Σε ατομικό επίπεδο, άψογος για άλλη μία φορά ήταν ο Μέλμπεργκ. Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος πέρασε ταραχή για ένα διάστημα, κυρίως σε κάποιες ενέργειες του Μποκανί. Επίσης ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει τη μεγάλη κλάση του Γιοβάνοβιτς, ο οποίος μπορεί να μην ήταν σταθερά απειλητικός σε όλη τη διάρκεια του ματς, ωστόσο είχε τρεις-τέσσερις εκλάμψεις, με τις οποίες θα μπορούσε να καθαρίσει μόνος του το παιχνίδι.

Στο τέλος, το πάθος των παικτών του Ολυμπιακού σε συνδυασμό με την πίεση του κόσμου έφεραν αποτέλεσμα. Οι Βέλγοι δεν έχουν μεγάλη πείρα κι αυτό φάνηκε από τη στιγμή που οι «ερυθρόλευκοι» τους στρίμωξαν στην περιοχή τους. Μοναδική παραφωνία ο Ζαϊρί, που δεν κατάφερε να βοηθήσει. Πολύ καλός ο Μαρέσκα, βελτιωμένος σε σχέση με άλλα φετινά ματς (αλλά και πάλι όχι σύμφωνα με τις πραγματικές του δυνατότητες) ο Ντουντού, σπουδαίο παιχνίδι από τον Μήτρογλου.