Τους νίκησαν οι κορμοράνοι

Πάντα υποστήριζα τις καθαρές τοποθετήσεις σε θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος. Τα «ναι μεν αλλά» χρειάζονται μόνο όταν θέλεις να συσκοτίζεις καταστάσεις και να μη γίνεις δυσάρεστος. Κατά τη γνώμη μου μια Ανώνυμη Ποδοσφαιρική Εταιρεία έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα με οποιαδήποτε άλλη ανώνυμη εταιρεία. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Το όνομα και η ιστορία αφορούν το ερασιτεχνικό σωματείο. Τριάντα χρόνια από την καθιέρωση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου το μόνο σίγουρο είναι ότι οι ΠΑΕ καταπατούν τα δικαιώματα των ερασιτεχνικών σωματείων και τα εκμεταλλεύονται. Τα χρησιμοποιούν σαν πολιορκητικό κριό για να ικανοποιούν τις απαιτήσεις τους. Τα παραδείγματα πολλά.

Από την αρχή χωρίς περιστροφές σημείωσα την καθαρή αντίθεσή μου στην παραχώρηση του Σταδίου Καραϊσκάκη στον Σωκράτη Κόκκαλη. Η παραχώρηση περιβλήθηκε με νομιμότητα. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. ψήφισαν «υπέρ» και το Στάδιο έγινε γήπεδο. Το χρησιμοποιεί η ΠΑΕ Ολυμπιακός και τα καλοκαίρια η εταιρεία του Κόκκαλη που το κατέχει το ενοικιάζει για συναυλίες.

Με το ίδιο σκεπτικό ήμουν αντίθετος στην ανέγερση γηπέδου στον Βοτανικό. Οποιος θέλει γήπεδο αγοράζει την έκταση, βγάζει τις πολεοδομικές άδειες και το χτίζει. Η πολιτεία δεν έχει υποχρέωση, αλλά ούτε δικαίωμα να χαρίζει γη σε ιδιώτες. Γύρω από το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στήθηκε ένας απίστευτος χορός.

Δήμος της Αθήνας, κυρίαρχα ΜΜΕ και οργανωμένοι οπαδοί έστηναν στον τοίχο, λοιδορούσαν και προπηλάκιζαν όποιον εκδήλωνε την αντίθεσή του στην παραχώρηση που ανάμεσα στα άλλα σήμαινε ότι ο Βωβός θα έχτιζε στον Βοτανικό ένα νέο, φαραωνικών διαστάσεων, εμπορικό κέντρο. Με άλλα λόγια αντί για πράσινο θα γέμιζε ο τόπος τσιμέντο.

Οι πολίτες που εναντιώθηκαν στα σχέδια αυτά βρέθηκαν στη δίνη του κυκλώνα. «Χρεώθηκαν» στον ΣΥΡΙΖΑ, εκόντες άκοντες, χλευάσθηκαν, παραδόθηκαν βορά στις ορέξεις του οπαδικού Τύπου. Τα ραδιόφωνα πλημμύρισαν από ανοικτές ή συγκαλυμμένες απειλές για όσους είχαμε άλλες απόψεις.

Πόσω μάλλον για ορισμένους που αρνούμασταν όχι μόνο το εμπορικό κέντρο του Βωβού αλλά και το ίδιο γήπεδο. Τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκε οριστικά. Γήπεδο μπορεί να γίνει, εμπορικό κέντρο φαραωνικών διαστάσεων όχι.

Ο δήμαρχος Νικήτας Κακλαμάνης, τα στελέχη της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και όσοι άλλοι έσκιζαν τα ιμάτιά τους ότι γήπεδο και Mall πάνε πακέτο θα βγουν να μας πουν ότι μάλλον έκαναν λάθος. Οτι οι «130» που έκαναν προσφυγή και όσοι τους υποστήριξαν είχαν δίκιο.

Οσοι... μεταμοντέρνοι παριστάνουν τους οικολογικά ευαίσθητους από τα σαλόνια του σπιτιού τους ή μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες θα βγουν τώρα, έστω κατόπιν εορτής, να πουν μια κουβέντα της προκοπής. Οσοι ήταν με τους κορμοράνους νίκησαν.

Τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται στη χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα. Απέδειξαν ότι δεν χρειάζεται να είσαι δήμαρχος, υπουργός και βουλευτής για να κάνεις πολιτική. Μπορεί να είσαι απλός πολίτης που διεκδικεί μαζί με άλλους πολίτες το δίκιο του. Κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα, τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. στη Βουλή και Κακλαμάνη-Σκανδαλίδη στον Δήμο της Αθήνας, οι «130» πολίτες διεκδίκησαν και πέτυχαν.

Χωρίς να μοστράρονται κάθε βράδυ στην τηλεόραση, χωρίς να έχουν την αβάντα του Τύπου, χωρίς την υποστήριξη των μεγάλων κομμάτων. Γίνεται λοιπόν. Μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς, αλλά γίνεται. Α, και κάτι ακόμα. Γίνεται χωρίς σπασμένες βιτρίνες, κατεστραμμένα αυτοκίνητα και βανδαλισμούς. Χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις για «πράσινη πολιτική», που γίνονται λόγια του αέρα μπροστά στα συμφέροντα του κάθε μεγαλοκαναλάρχη...