Ζαγοράκη, είμαι χάλια, βλέπω έναν αετό με 8 κεφάλια!

Eδώ και δύο μέρες με ταλαιπωρεί η μία αμυγδαλή μου. Εχει πρηστεί, μοιάζει με γινωμένη μπάμια και με εμποδίζει τραγικά όταν καταπίνω. Ο γιατρός, μαζί με τα άλλα γιατροσόφια, μου έχει χορηγήσει κι αντιβίωση. Δεν ξέρω αν είναι από τη χρήση αντιβιοτικών, στα οποία ο οργανισμός μου δεν είναι μαθημένος, αλλά νιώθω ότι έχω παραισθήσεις. Εκτός αν όλα αυτά που διαβάζω είναι όντως πραγματικότητα και δεν φταίνε τα αντιβιοτικά. Διαβάζω ότι παραιτήθηκε στον ΠΑΟΚ ο Θοδωρής Ζαγοράκης και έπεσαν στις τάξεις των φιλάθλων και των παραγόντων μεγάλη πίκρα και προβληματισμός.

Ο Ζαγοράκης είδε κι αποείδε ότι στον αγωνιστικό τομέα λίγο το ελέγχει το πράμα, στον δε εξωαγωνιστικό, σχεδόν καθόλου, με τα καλόπαιδα να κάνουν τα δικά τους... Αν το μαχαίρι πήγαινε λίγο πιο ψηλά, αν έστελναν κάποιον στα «θυμαράκια», αυτός που θα έβγαινε χαμένος από την όλη υπόθεση θα ήταν ο Ζαγοράκης. Γιατί αυτός είναι το όνομα, αυτός ο επικεφαλής, αυτός είναι που αντιπροσωπεύει κάτι, αυτός το πρότυπο. Ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας που κατάκτησε το Euro το 2004.

Δεν θα ήθελε, λοιπόν, με τίποτα επί διοικήσεώς του να χρεωθεί ακρότητες και βανδαλισμούς. Αρκετά ανέχθηκε. Αγιο είχε που δεν τίναξε τα πέταλα κάποιος, διότι με τους επικίνδυνους ποτέ δεν ξέρεις, και να χρεωθεί το θύμα ο ίδιος αμαυρώνοντας καριέρα χρόνων. Από τη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι έχει χαθεί το μέτρο, έχει χαθεί ο έλεγχος και έχεις μια ιστορία να υπερασπιστείς, καλό είναι να την κάνεις πριν χειροτερέψουν τα πράγματα. Μέσα στις παραισθήσεις μου διαβάζω ότι οι λόγοι που επικαλέστηκε ήταν προσωπικοί.

Πώς αλλιώς να αποκαλέσεις τους λόγους που σε σπρώχνουν προς την έξοδο, όταν μάλιστα οι στενοί συνεργάτες σου ρωτάνε γιατί, αντί να ρωτάς εσύ αυτούς πώς φτάσαμε έως εδώ; Ο Ζαγοράκης ζήτησε να μην προσπαθήσουν να τον μεταπείσουν, είπε ότι η απόφασή του είναι οριστική κι αμετάκλητη. Τότε, με ένα στόμα και σχεδόν με μια φωνή (είναι οι παραισθήσεις που δεν με αφήνουν να έχω καθαρή εικόνα), οι συνεργάτες του δήλωσαν: «Μαζί ήρθαμε, μαζί θα φύγουμε». «Δεν θα φύγετε, δεν έχετε να πάτε πουθενά», τους απάντησε ο Ζαγοράκης! «Ο ΠΑΟΚ σάς έχει ανάγκη και οφείλετε να συνεχίσετε το έργο μας».

Ποιο έργο, ειλικρινά αδυνατώ να απαντήσω ή να φανταστώ, ακόμα και με τη βοήθεια των αντιβιοτικών. Το θέμα είναι ότι συνεργάτες του ήταν τόσο πεπεισμένοι και τόσο πιστοί στο δόγμα «μαζί ήρθαμε και μαζί θα φύγουμε», που δεν παραιτήθηκε ούτε ένας και έκατσαν να συνεχίσουν! Τότε ήταν που αποφάσισα να επικοινωνήσω με τον γιατρό για να μάθω τι θα γίνει με τα φάρμακα. Καθώς η γραμματέας του με έχει βάλει στην αναμονή, διαβάζω (;), φαντάζομαι (;) ότι το ρεπορτάζ αναφέρει:

«Πιστεύουμε ότι αν δεν γίνοταν τα προχθεσινά επεισόδια στη Σουρωτή σήμερα πρόεδρος του ΠΑΟΚ θα ήταν ο Ζαγοράκης. Αλλά ήταν πραγματικά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ανοχής. Οχι μόνο λόγω των φοβερών επεισοδίων, αλλά και ορισμένων άλλων πραγμάτων γύρω από το γεγονός!». Βλέπω άλλα πράγματα γύρω από το γεγονός, γιατρέ! Τι να κάνω; Να τα κόψω, ε; Ο,τι πεις, συγγνώμη για την ενόχληση!