Πάρε παικτάρα-παικτάρα... Ιταλό

Ολο το παιχνίδι η γκολάρα του Μαρέσκα. Ο Λεονάρντο επιχειρεί ανάποδο ψαλιδάκι-πάσα και στο ύψος της μεγάλης περιοχής ο Μαρέσκα τη ζύγισε γεμάτα και η μπάλα καταλήγει στο παραθυράκι του Μάλαρτζ. Γκολ-απόλαυση. Και κάπου εκεί το ματς τελειώνει. Μην ισχυριστεί κάποιος ότι είχε δόση τύχης το γκολ του Ιταλού, γιατί ένας παίκτης που έχει περάσει από το Καμπιονάτο και μεταξύ άλλων έχει φορέσει τη φανέλα της «γηραιάς κυρίας» και έχει κάνει καριέρα στην Ισπανία, αποκλείεται στον τομέα τεχνική κατάρτιση να μην έχει πάρει άριστα.

Ο Ολυμπιακός μετά το πρώτο τέταρτο βρήκε τα πατήματά του και είδαμε για πρώτη φορά φέτος τον πιο απελευθερωμένο Ολυμπιακό. Τους παίκτες να κινούνται σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, να αλλάζουν θέσεις χωρίς το άγχος να μείνουν κλειδωμένοι στις θέσεις τους. Τον Ντουντού πραγματικά και όχι σε ιμιτασιόν ρόλο κρυφού κυνηγού, τον Μαρέσκα να κινείται στον χώρο του κέντρου δίπλα στον Λεντέσμα, ελεύθερος και ωραίος, όχι μόνο να δημιουργήσει αλλά και να εκτελέσει.

Αυτός είναι ο πραγματικός ρόλος του Ιταλού και όχι μπακ απ στον Γκαλέτι, ή βιδωμένος στη θέση τού πάλαι πότε μέσα δεξιά. Τον Ολυμπιακό τον βοήθησε βέβαια ότι το ματς πήγε στην κόντρα. Γιατί σε κάτι τέτοια ματς οι «ερυθρόλευκοι» θα έχουν πιο εύκολο ρόλο στην ανάπτυξη. Αλλά έπαιξαν σωστά και το εκμεταλλεύτηκαν. Και τα άκρα δούλεψαν έτσι όπως έπρεπε με Ζαϊρί - Λεονάρντο και οι αμυντικοί ανέβαιναν και γενικότερα η ομάδα είχε κίνηση.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν ποτέ του ομάδα συνόλου. Ομάδα που διακρινόταν επειδή λειτουργούσε σωστά σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Ηταν όμως αυτός που έπαιρνε πάντα το πολλαπλάσιο όταν οι παίκτες αξίας στο ρόστερ του είχαν τη δυνατότητα να παίζουν ελεύθερα κοιτώντας μπροστά για να κάνουν τη διαφορά. Ο Μήτρογλου δικαίωσε ότι λέγεται καθαρόαιμος στο σχήμα με έναν επιθετικό, γιατί και μοναδικός καθαρόαιμος φουνταριστός της ομάδας είναι και -από την άλλη μεριά- έχει τη δύναμη να μαρκάρει αλλά και να κερδίσει στην επίθεση φάσεις που θεωρούνται τελειωμένες.

Το σκορ θα μπορούσε να έπαιρνε διαστάσεις στο δεύτερο μέρος όταν ο Ολυμπιακός αρκέστηκε απλά στη διαχείριση του παιχνιδιού, με την προϋπόθεση βέβαια ο Ζαϊρί να ήταν πιο ομαδικός. Μόνο στη φάση που σημαδεύει το δοκάρι δικαιολογείται να τελειώσει την προσπάθεια μόνος του. Σε όλες τις άλλες όφειλε να είναι πιο ομαδικός.

Και καλά θα κάνει να του τραβήξει το αυτί ο Κετσπάγια, γιατί φοβάμαι ότι θα αναλάβει να το κάνει κάποιος άλλος και θα γίνει η ομάδα μπάχαλο. Ο Ολυμπιακός είχε απέναντί του μία ομάδα η οποία μπορεί να ήθελε αλλά δεν μπορούσε να τελειώσει καμία από τις φάσεις που δημιούργησε. Και γι' αυτό δεν το πλήρωσε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κανόνας για το υπόλοιπο του ελληνικού πρωταθλήματος.

Η Λάρισα, από την άλλη, παραμένει ένα ερωτηματικό. Γιατί είναι η μόνη ομάδα που μπορεί να επισκέπτεται με αξιώσεις τόσες φορές τα αντίπαλα καρέ χωρίς να καταφέρει να δημιουργήσει ευκαιρίες. Αν δεν καταφέρει να λύσει γρήγορα τον γρίφο ο Ουζουνίδης, θα μπλέξει και αυτός και οι «βυσσινί».