Ένα βήμα πριν από την αλλαγή νοοτροπίας (Sportday / Γ.Χελάκης)

Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που εθίζει τους οπαδούς στις συμπεριφορές και τις συνήθειες της διοίκησης. Οταν, μάλιστα, οι «συνήθειες» αυτές μπιζάρονται από τον φίλα προσκείμενο Τύπο, η κατάσταση γίνεται ανεξέλεγκτη.

Τη συμπεριφορά της διοίκησης σφραγίζει με την παρουσία του ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ανεξάρτητα με το ποιος κάθεται στον πάγκο, ανεξάρτητα με τους σχεδιασμούς και τις εισηγήσεις του, ο πρόεδρος φρόντιζε να κάνει μια βαρύγδουπη μεταγραφή πρώτα για την προσωπική του ευχαρίστηση και στη συνέχεια για την ευχαρίστηση των οπαδών. Η καταμέτρησή τους από τη στήλη περιττεύει. Φέτος οι εθισμένοι οπαδοί δικαιολογημένα περίμεναν να συνεχιστεί η ίδια τακτική. Η παρέλαση ηχηρών ονομάτων από τα πρωτοσέλιδα συνεχίστηκε. Μόλις διαπιστώθηκε ότι ο λάτιν χαφ δεν θα έρθει και αντ' αυτού έκανε την εμφάνισή του ο Γιάγια Τουρέ, άρχισε να δημιουργείται το πρόβλημα. Ο Λούβαρης δεν είχε ταξιδέψει στο εξωτερικό για να φέρει μαζί του το «μεγάλο όνομα», αλλά έναν ταλαντούχο και εξελίξιμο Αφρικανό που ζήτησε ο προπονητής. Με δεδομένο ότι στην άμυνα ήρθε ο Μιχάλης Καψής και στην επίθεση ο Κωνσταντίνου (η υπόθεση Μπενζά παραμένει ανοιχτή), οι πιθανότητες να γίνει το «μπαμ» περιορίστηκαν αισθητά. Οι δρόμοι τώρα είναι δύο:
•Μια τεράστια επικοινωνιακή προσπάθεια να πειστούν οι οπαδοί ότι το «μπαμ» είναι ο Μιχάλης Κωνσταντίνου.
•Να παραδεχτεί αλλαγή τακτικής και συμμόρφωση στις επιλογές του προπονητή.

Ο δεύτερος δρόμος είναι ο σωστός, αν και συνιστά πλήρη αλλαγή νοοτροπίας.
Ο πρωταθλητής έχει έναν σούπερ σταρ στη σύνθεσή του. Ο Ριβάλντο τού εξασφαλίζει τη μέγιστη αναγνωρισιμότητα, ευρωπαϊκό status και δυνατότητες εμπορικής εκμετάλλευσης. Εκείνο που του έλειπε ήταν μεταγραφές που να λύνουν τα εντοπισμένα αγωνιστικά προβλήματά του. Η ενίσχυση της αντιπαραγωγικής επίθεσης και η ισχυροποίηση της αμυντικής γραμμής. Οι μεταγραφές Κωνσταντίνου και Καψή έχουν και με το παραπάνω αυτόν το χαρακτήρα. Αν τελικώς έρθει ο Μπενζά ή κάποιος σαν τον Μπενζά, μιλάμε για επίθεση 100% διαφορετική από την περσινή αναιμική.

Η μεταγραφή του Γιάγια Τουρέ, πέραν του ότι ανακουφίζει τον Στολτίδη, δίνει τη δυνατότητα στον Σόλιντ να παίξει με δύο αυθεντικά αμυντικά χαφ. Επιπλέον, ο νεαρός είναι επένδυση για το μέλλον στο βαθμό που θα ξεχωρίσει.

Η «σούμα» βγάζει αγωνιστικά ενισχυμένο τον Ολυμπιακό και τον προπονητή του με τα χέρια λυμένα για να εφαρμόσει τα σχέδιά του. Χωρίς το άγχος της πώλησης εισιτηρίων διαρκείας (έχουν πωληθεί για τρία χρόνια), ο Ολυμπιακός –εξαιτίας και του προπονητή του– φαίνεται να αλλάζει τακτική. Το ρήμα «φαίνεται» έχει τη χρησιμότητά του, δεδομένου ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι απρόβλεπτος ακόμα και για τους συνεργάτες του.

Ο φετινός Ολυμπιακός ενισχύθηκε επί της ουσίας. Κυριάκος και Παππάς είναι επιλογές άμεσα αξιοποιήσιμες. Κοντά σε αυτούς, οι προαναφερθέντες με θέση στο βασικό σχήμα αλλάζουν το αγωνιστικό πρόσωπο του Ολυμπιακού, που έτσι κι αλλιώς -λόγω φιλοσοφίας Σόλιντ- θα παρουσιαστεί με νέα αγωνιστική λογική στα γήπεδα. Σιγοντάροντας αυτή τη λογική, η διοίκηση αφήνει ελεύθερο το πεδίο δράσης στον προπονητή και τον αφήνει εκτεθειμένο -για το καλύτερο και το χειρότερο- στους οπαδούς.