Από την παντοδυναμία του ενός στην ισχύ των πολλών

Tώρα που ο χρόνος κυλάει χωρίς συγκεκριμένο αποτέλεσμα, τα ερωτήματα που εγείρονται είναι βασανιστικά. Αφού δεν σκόπευαν να ανακοινώσουν τον επενδυτή, ποιος είναι ο λόγος να ανακοινώσουν και αυτόν και το ύψος της επένδυσης; Αφού ανακοίνωσαν το ύψος της επένδυσης και γνώριζαν τον επενδυτή, ποιο είναι το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης που τραβάει τόσο πολύ; Ολοι διαισθάνονται ότι κάπου σκαλώνει το πράγμα και αυτός είναι ο λόγος που μέχρι στιγμής δεν υπάρχει αποτέλεσμα, δηλαδή δεν μπαίνουν 8,5 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ.

Εδώ μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Η πρώτη υπόθεση έχει να κάνει με τα ευρήματα των υποψήφιων επενδυτών στα λογιστικά βιβλία της ΠΑΕ. Η δεύτερη με αυτή καθαυτή την αξιοπιστία των επενδυτών. Διότι, μην το ξεχνάμε, η ΑΕΚ έχει καεί κατά το παρελθόν από μεγαλόσχημους επενδυτές, που στο τέλος δεν είχαν να πληρώσουν ούτε τα λεφτά του ξενοδοχείου τους. Σημασία έχει ότι το πράγμα καθυστερεί και η κατάληξή του είναι πλέον αβέβαιη.

Οταν ο Κόκκαλης προχωρούσε στην εξαγγελία για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ και την προσέλκυση επενδυτών, όλοι έστρεφαν το βλέμμα τους στους αδελφούς Αγγελόπουλους και ορισμένοι μάλιστα προεξοφλούσαν το δυναμικό μπάσιμό τους με ποσό πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ.

Επιπλέον, ονόματα οικονομικών παραγόντων, όπως των κυρίων Τσάκου, Λαυρεντιάδη και Γλου, έκαναν παρέλαση στα ρεπορτάζ των εφημερίδων. Ετρεξε πολύ νερό στο αυλάκι, για να αποδειχτεί ότι μόνο ο Βαγγέλης Μαρινάκης -κι αυτός με όρους και προϋποθέσεις που διαφέρουν πολύ από τις αρχικές εξαγγελίες Κόκκαλη- είναι διατεθειμένος να συμμετάσχει.

Κοινός παρονομαστής και στις δύο περιπτώσεις είναι η διαπίστωση ότι στης κρίσης τον καιρό δύσκολα μπαίνει το χέρι στην τσέπη. Μη νομίσει κανείς από τους αναγνώστες μας ότι στον Παναθηναϊκό σκέφτονται διαφορετικά. Οι μεταγραφές έγιναν με τα κέρδη της προηγούμενης χρονιάς και για να αγοραστεί ένας παίκτης ακόμα πρέπει να φύγει το στοκ που υπάρχει στις αποθήκες της Παιανίας.

Φαίνεται καθαρά ότι η λύση δεν βρίσκεται πια στους επιφανείς οικονομικούς παράγοντες που θα βάλουν λεφτά στο ποδόσφαιρο και για να κάνουν τη λεζάντα τους. Τα χτυπητά παραδείγματα του ΠΑΟΚ και του Αρη στη Θεσσαλονίκη δείχνουν ότι το σύγχρονο μοντέλο διαχείρισης μιας ομάδας είναι η συμμετοχή όλο και περισσότερων φιλάθλων, η ενεργοποίηση όλο και περισσότερων -με έστω λιγότερη οικονομική επιφάνεια-, ώστε οι ΠΑΕ να αποκτήσουν πλατιά λαϊκή βάση. Σε διαφορετικές περιπτώσεις, οι σωτήρες θα αναμένονται μάταια.