O Τροντ Σόλιντ δεν είναι πολιτικός (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

O Τροντ Σoλιντ δυσκολεύεται να πάρει μαθήματα πολιτικαντισμού. Είναι προπονητής με τα μάτια στραμμένα μέσα στο γήπεδο. Στον Ολυμπιακό, για να επιβιώσει, πρέπει να κρυφοκοιτάζει προς την εξέδρα.

Πριν υπογρaψει, κάποιοι του σφύριξαν το πώς έχει η κατάσταση κι αυτός, αντί να ρίξει νερό στο κρασί του, ζήτησε και μπήκε στο συμβόλαιό του μια παράγραφος που προνοεί να πάρει τον ουρανό με τα άστρα έτσι και του δείξουν πρόωρα την πόρτα της εξόδου. Εχοντας συγκεκριμένα πράγματα στο κεφάλι του, ζητάει συγκεκριμένους παίκτες, οι οποίοι ικανοποιούν τους σχεδιασμούς του, αλλά αφήνουν... ξενέρωτους τους οπαδούς της εξέδρας.

Τι να του «πει» του μπαρουτοκαπνισμένου γαύρου ο Ντραγκουντίνοβιτς, όταν εξαιτίας του μπορεί να καθίσει στον πάγκο ο Γεωργάτος. Τι σημαίνει Ιβερσεν, όταν «μπορεί» να έρθει ο Κωνσταντίνου. Ποιος είναι αυτός ο Σίμονς, όταν συζητάμε για «λάτιν» αμυντικό χαφ. Αστεία πράγματα.

Ανaμεσα στισ δυο αυτές λογικές είναι λιγάκι δύσκολο να ισορροπήσει μέχρι τέλους ο Σωκράτης Κόκκαλης. Αλλωστε, για τη δημιουργία της μιας έχει φροντίσει προσωπικά. Ο Σόλιντ είναι ένας άφθαρτος Μπάγεβιτς. Το ίδιο ξεροκέφαλος και πεισματάρης. Οσο κι αν προσπαθήσει ο Γιώργος Λούβαρης να τον φέρει σ' ένα λογαριασμό, ο Νορβηγός θα στυλώνει τα πόδια του σαν το γαϊδούρι στο ρέμα. Απ' όσους παίκτες έχει ζητήσει, ο μόνος για τον οποίο κινήθηκε ζεστά ο Ολυμπιακός είναι ο Εμίλ Μπενζά. Ολοι οι άλλοι για λόγους αντικειμενικούς ή υποκειμενικούς παραμερίστηκαν. Οι Ελληνες που ήρθαν του είναι άγνωστοι, τον Καψή τον θυμήθηκε από την Μπορντό κι όσα ονόματα κάνουν παρέλαση κρεμασμένα στα περίπτερα δεν συμπεριλαμβάνονται στη νορβηγική λίστα.

Δυσκολο έως και ακατανόητο είναι να σου παίρνουν π.χ. τον Τακινάρντι και εσύ να ξινίζεις τα μούτρα σου. Οταν όμως βλέπεις οι επιλογές σου να μην προχωρούν, τότε μοιραία σε ζώνουν τα φίδια. Είναι άγνωστο αν σε αυτή την κατάσταση βρίσκεται ήδη ο Τροντ Σόλιντ.

Εκεινο που πρεπει να αρχίσει σιγά σιγά να συνειδητοποιεί, είναι ότι ο Ολυμπιακός λειτουργεί σαν ένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας. Σε αυτό οι ψηφοφόροι είναι πολλοί και πρέπει να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Επίσης, ότι στα κόμματα αυτά οι συλλογικές διαδικασίες δεν είναι παρά η πρόφαση. Τις αποφάσεις τις παίρνει ο αρχηγός-πρόεδρος. Τη βούληση του προέδρου εκφράζουν αυθεντικά τα media που τον στηρίζουν.