Με διαβάζει ο junior Θεοδωρίδης, με ακούει ο Ρανιέρι

Θα ξεκινήσω με μία διόρθωση. Στο προχθεσινό μου άρθρο με τίτλο «Confederation Drug» τα έριχνα ασύστολα στον Πλατινί. Τι σχέση έχει ο άνθρωπος; Για τον θεσμό υπεύθυνος είναι ο Μπλάτερ και η ΦΙΦA στην οποία προεδρεύει. Αρα έχει δίκιο ο Θόδωρος Θεοδωρίδης που διάβασε το άρθρο να διαμαρτύρεται. Τιμή μου, επίσης, ο υψηλόβαθμος της ΟΥΕΦΑ και δεξί χέρι του Πλατινί να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους αναγνώστες μου. Γιατί είχα την εντύπωση ότι αυτοί που με διαβάζουν, τουλάχιστον σε καθημερινή βάση, είναι κάτι μαλλιάδες έτοιμοι για επανάσταση και άλλες ακρότητες, από αυτές που εκνευρίζουν τον πεφωτισμένο δεξιό Πανούτσο.

Η παρεξήγηση δημιουργήθηκε από κεκτημένη ταχύτητα και σχεδόν συνειρμικά. Διάβαζα ένα άρθρο για τον Μισέλ Πλατινί και επειδή εντυπώθηκε το όνομά του στο μυαλό, αυτό έδωσε εντολή στο χέρι μου να τον αναφέρει ως υπεύθυνο. Δεν έχει καμία σχέση με τη διοργάνωση ο Πλατινί. Ή μάλλον έχει τόση σχέση όση ο Καρατζαφέρης με την ενσωμάτωση των μεταναστών. Αντιδρά μάλιστα έντονα στην ύπαρξή της.

Θεωρεί και αυτός ότι επιβαρύνει το ήδη επιβαρυμένο πρόγραμμα των ποδοσφαιριστών. Ευκαιρίας δοθείσης, έχω να πω ότι και το καλεντάρι της ΟΥΕΦΑ είναι ιδιαίτερα φορτωμένο. Οι αγώνες περισσεύουν και κανείς δεν θα κλάψει αν μειωθούν σημαντικά. Ιδιαίτερα στην πρώτη φάση, αυτή των ομίλων, όπως και στα προπροπροκριματικά που αρχίζουν πλέον προτού ακόμα τα μελτέμια κάνουν την επίσκεψή τους στη γαλάζια θάλασσα του Αιγαίου. Η ποσότητα των αναμετρήσεων ποτέ δεν ωφέλησε το ποδόσφαιρο.

Αντίθετα, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ήταν αυτά που το ανέδειξαν. Και η ποιότητα δύσκολα να αναδυθεί μέσα από μια υπερβολική σε αριθμό σειρά αγώνων. Ας το έχει υπόψη του ο Μισέλ. Εν ανάγκη, Θοδωρή, βάλ' τον να διαβάσει το άρθρο μου ή καλύτερα κοίταξε να του το μεταφράσεις, πες του ότι με λένε και εμένα Μιχάλη και επισήμανέ του μια σοφή ελληνική παροιμία:

«Μιχάλης και λάθος δεν υπάρχει». Αν όμως συνεχίζει να επιμένει ότι ο αριθμός των αγώνων δεν είναι υπερβολικός, τότε να του μεταφέρεις μία άλλη σοφότερη ελληνική παροιμία: «Εχεις δει πράσινο ποντικό, να δεις Μιχάλη γνωστικό;». Ελπίζω ότι τότε θα καταλάβει...

Εκτός, όμως, από τον Θοδωρή Θεοδωρίδη, που με διαβάζει, νιώθω απόλυτα ευτυχισμένος γιατί όλα συνηγορούν ότι ακούει τη ραδιοφωνική μου εκπομπή ο Κλαούντιο Ρανιέρι. Την Παρασκευή -και μάρτυράς μου ο Σωτήρης Ταμπάκος, ειλικρινά δεν έχω να επικαλεστώ κάτι πιο θεσμικό και υπεύθυνο- έλεγα από ραδιοφώνου στον συνεκπομπάρχη μου Γιάννη Θειακό, ο οποίος για θέματα που αφορούν το Καμπιονάτο με εμπιστεύεται απόλυτα, όπως και εγώ για θέματα που έχουν να κάνουν με τη Λευκάδα, ότι η Γιουβέντους κάνει μεγάλη βλακεία που αφήνει τον Μέλμπεργκ να φύγει νοτιοανατολικά.

Στην άμυνά της έχει τον Κιελίνι, που εμπνέει σιγουριά, τον Λεγκροτάλιε, που εμπνέει ανασφάλεια, και τον Γκρικιέρα, που δεν είναι κεντρικός αμυντικός. Η επιστροφή του 35χρονου Καναβάρο στη «Μεγάλη Κυρία» όχι μόνο δεν λύνει τα προβλήματά της στα μετόπισθεν, αλλά μην τα επιδεινώσει κιόλας, αν ο Ναπολιτάνος επαναλάβει τη χρονιά που έκανε πέρυσι στη Ρεάλ.

Από αυτή τη σκοπιά, λοιπόν, η μεταγραφή του Ολυμπιακού κρίνεται ακόμα πιο σημαντική. Απόκτησε έναν ποδοσφαιριστή με πλήθος παραστάσεων, σταθερό στην απόδοσή του και αξιόπιστο. Πώς αλλιώς θα εξασφάλιζε 27 συμμετοχές στο Καμπιονάτο;