Confederation Drug

Ο Πλατινί μοιράζει δωρεάν εισιτήρια για το Confederations Cup και πάλι τα γήπεδα είναι άδεια. Τραγικό. Η εποχή που ξεγελούσες τους ιθαγενείς με γυάλινες χάντρες ευτυχώς έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το θέαμα σχεδόν απελπιστικό. Ομάδες που αγωνίζονται στην κυριολεξία με το ζόρι, βαλσαμωμένοι θεατές που ξεσπούν στις καραμούζες. «Πώς μπλέξαμε με αυτή την αηδία;», φαίνονται να αναρωτιούνται οι παίκτες.

«Τι ήρθαμε να δούμε;», αναρωτιούνται στις κερκίδες οι φίλαθλοι. Ποια εθνική, ειλικρινά, μπορεί να υπερηφανευτεί επειδή κατέκτησε το Confederations Cup; Αλλά κι από την άποψη του τηλεοπτικού ενδιαφέροντος, η εκδήλωση κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Μιλάμε πρέπει να έχεις κάποιο βίτσιο, να βάζεις όργανα στο σεξ, να σε έχει παρατήσει η γκόμενα που γούσταρες και έκοβες γι’ αυτήν φλέβες, να είσαι αγκαλιά με την απελπισία για να κάτσεις καλοκαιριάτικα με τη ζωή έξω να βράζει για να παρακολουθήσεις το πιο ψεύτικο τουρνουά που έχει εφευρεθεί τα τελευταία χρόνια.

Ποδοσφαιριστές-σκιές οι περισσότεροι, με το κοντέρ να έχει συμπληρώσει τα 70 και βάλε επίσημα ματς, να ταλαιπωρούνται ψυχικά και σωματικά, για να βγάλουν οι χορηγοί, οι σπόνσορες και οι ομοσπονδίες λεφτά. Εντάξει, είπαμε, για τα λεφτά τα κάνουν όλα, αλλά και λίγο μέτρο δεν βλάπτει. Μετά τη μεγαλειώδη αυτή διοργάνωση το μεγαλύτερο μέρος αυτών των αθλητών θα επιστρέψει πίσω κατάκοπο και βασανισμένο και ύστερα από μια σύντομη τζούρα ξεγνοιασιάς και ελευθερίας, θα πρέπει να πέσουν και πάλι με τα μούτρα στην προετοιμασία για τη νέα αγωνιστική περίοδο.

Αυτοί που θέλουν να μετατρέψουν τους αθλητές σε ρομπότ, σε ανθρωποειδή που ζουν και επιβιώνουν με λογής λογής βοηθήματα-παρασκευάσματα, να σηκώσουν το χέρι και να μας εξηγήσουν το σκεπτικό τους. Ειλικρινά από τον Πλατινί, ο οποίος υπήρξε αθλητής υψηλού επιπέδου, δεν περίμενα να υιοθετεί τέτοιες πρακτικές. Οφειλε να ψαλιδίσει διοργανώσεις και όχι να ενισχύει τις ήδη αποτυχημένες.

Οι ποδοσφαιριστές τώρα πια παράγουν περισσότερο ποδόσφαιρο από αυτό που οι δυνάμεις τους επιτρέπουν και οι θεατές καταναλώνουν πολύ περισσότερο από αυτό που είναι σε θέση να αφομοιώσουν. Εχουμε φτάσει στο μάξιμουμ, στο επικίνδυνο πλέον όριο. Θα γίνουμε όλοι πρεζάκια της μπάλας για να πλουτίζουν οι ντίλερ, χορηγοί και σπόνσορες. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, πολύ φοβάμαι ότι το ποδόσφαιρο θα έχει την ίδια τύχη με την ελεύθερη οικονομία. Θα κάνει ένα κραχ που θα είναι όλο δικό του.

Μια ποδοσφαιρική αγρανάπαυση σε παγκόσμιο επίπεδο κρίνεται επιβεβλημένη. Μπουκώσαμε! Από αυτές λοιπόν τις μπούρδες προτιμώ να παρακολουθώ κάτι πιο χαλαρό, πιο διασκεδαστικό, πιο κεφάτο κι εναλλακτικό. Οπως οι ποδοσφαιρικοί αγώνες που έδωσαν τα παιδιά της ομάδας «Hasta La Victoria Siempre», με επικεφαλής ποιον άλλον; Τον Σάββα Κωφίδη.

Ταξίδεψαν μέχρι την Κούβα και έπαιξαν μπάλα για το κέφι τους με την ομάδα παλαιμάχων της Αβάνας. Το αποτέλεσμα δεν έχει να κάνει με το σκορ, (ο Κωφίδης πάντως σκόραρε!), αλλά με αυτό που προέκυψε από τη συνάντηση με τους συγγενείς των πέντε παράνομα κρατουμένων Κουβανών στις φυλακές των ΗΠΑ -Antonio Guerrero, Gerardo Hernandez, Ramon Labanino, Rene Gonzalez και Fernando Gonzalez– στους οποίους δόθηκε το μήνυμα της αλληλεγγύης και της στήριξης.

Οσοι θέλετε να έχετε περισσότερη πληροφόρηση για τη φιλοσοφία και τη δράση της «Hasta La Victoria Siempre» ή απλά να επικοινωνήσετε μαζί τους, η ηλεκτρονική διεύθυνση είναι www.cheguevara.gr.

Ποδόσφαιρο επίσης είναι το τουρνουά των αστέγων στο οποίο συμμετέχει για τρίτη συνεχή χρονιά ελληνική ομάδα και τα Μέσα φροντίζουν η είδηση να περάσει στα ψιλά. Τα γήπεδα είναι γεμάτα, οι θεατές πληρώνουν και γουστάρουν χωρίς καραμούζες και άλλα εφέ. Το πρώτο τουρνουά διοργανώθηκε στο Γκρατς της Αυστρίας το 2003 και πέρυσι στη Μελβούρνη συμμετείχαν 56 χώρες. Τ' ακούς, Πλατινί; Τώρα φτάσαμε αισίως στο 6ο Παγκόσμιο Κύπελλο που θα διεξαχθεί μεταξύ 6 και 13 Σεπτέμβρη στο Μιλάνο. Οι διοργανωτές ελπίζουν ότι σύντομα θα αναλάβει και η Ελλάδα τη διοργάνωση. Το εγχείρημα στη χώρα μας το στηρίζει το περιοδικό «ΓΑΛΕΡΑ»!