Με οδηγό τα... μαθηματικά και τη δύναμη του παραδείγματος

Aπό παλιές, καλύτερες εποχές έχω πρόχειρα στη βεράντα σύνεργα ψαρέματος και βατραχοπέδιλα. Οσο πλησίαζε η Κυριακή των Ευρωεκλογών τόσο πιο πολύ ένιωθα την πίεση από παντού. Σχεδόν όλοι μού την έπεφταν, λέγοντάς μου πάνω-κάτω: «Δεν ψηφίζεις που δεν ψηφίζεις κάποιο από τα κόμματα της εξουσίας, δεν πας καλύτερα για ψάρεμα».

Να πάω. Τι να κάνω... Να τους αφήσω να αποφασίζουν για εμένα χωρίς εμένα. Να μολύνουν τον Ασωπό, να εκτρέπουν τον Αχελώο, να φτιάχνουν εργοστάσια λιθάνθρακα στην Καβάλα και τσιμεντένια μεγαθήρια στον Βοτανικό. Να τους αφήνω να τσακώνονται για το ποιος είναι λιγότερο διεφθαρμένος, ποιος από τους δύο πήρε τελικά τα «λιγότερα» από τη Ζίμενς. Να τους αφήνω να διαγωνίζονται με την ησυχία τους για το ποιανού τα σκάνδαλα είναι τα χειρότερα. Να τους αφήνω να αυξάνουν την ανεργία και την επισφαλή εργασία.

Να περικόπτουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα και να δίνουν λεφτά με το τσουβάλι στις τράπεζες και για νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Να τους αφήνω να μας σπρώχνουν όλο και πιο βαθιά στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Να κόβουν από τα δικαιώματα των πολλών για να τα προσφέρουν στους λίγους. Να μιλούν, τάχα μου, για τα κοινωνικά προβλήματα και μετά να τρέχουν στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, όπου οι λίγοι ισχυροί της Γης παίρνουν αποφάσεις για εμάς τους πολλούς. Να ψηφίζουν μαζί το περίφημο Ευρωσύνταγμα και το Σύμφωνο Σταθερότητας, στο οποίο μιλούν στα κείμενά τους περίπου ογδόντα φορές για την «ελεύθερη αγορά» και μόλις τρεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα.

Εχουν δίκιο όσοι μου λένε σήμερα να πάω για ψάρεμα. Τι διάολο θέλω και ανακατεύομαι μέσα στα πόδια τους; Τι διάολο θέλω και «ανακατεύω» στις υποθέσεις μου τα μαθηματικά, που λένε ότι όσο περισσότεροι πάμε για ψάρεμα τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα εκλογικά ποσοστά τους το βράδυ;

Ας τους αφήσω απερίσπαστους να μου κάνουν τη ζωή ποδήλατο και ας πάω για ψάρεμα.

Τι θέλω και ανακατεύω στις υποθέσεις μου τα παραδείγματα; Αν είχαν πάει για ψάρεμα οι κάτοικοι και ο δήμαρχος του Δήμου Ελληνικού, η παραλία του Αγίου Κοσμά θα ήταν ακόμα καγκελόφραχτη. Και οι μπράβοι θα στέκονταν μπροστά να κόβουν εισιτήρια. Αν είχαν πάει για ψάρεμα οι «Ενεργοί Πολίτες», τώρα ο Βωβός θα είχε γεμίσει τσιμέντο τον Ελαιώνα και θα χανόταν η ελπίδα για λίγο πράσινο. Αν είχαν πάει για ψάρεμα οι χιλιάδες φοιτητές, θα είχε γεμίσει ο τόπος ιδιωτικά πανεπιστήμια που, αντί για γνώση, πουλάνε πτυχία.

Γι' αυτό δεν πάω πουθενά. Θα πάω στην κάλπη με την κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα βρω μαζί με τους πολλούς τον τρόπο να τους στείλω για ψάρεμα...