Κάτι περισσότερο από μία «κούπα»

H ιστορία έγραψε ότι πρωταθλήτρια Ευρώπης για το 2009 είναι η Μπαρτσελόνα. Και η ιστορία έχει δίκιο. Είναι η ομάδα η οποία ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, έπαιξε την καλύτερη μπάλα και έφτασε μέχρι τον τελικό για να τον κατακτήσει δίκαια. Η Μάντσεστερ δεν έπαιξε. Ή, για να είμαστε ακριβείς, έπαιξε μόνο δέκα λεπτά. Ελάχιστος χρόνος για να πάρεις το τρόπαιο.

Η Μάντσεστερ δεν χρησιμοποίησε τίποτα. Ούτε την εμπειρία της ούτε τις παραστάσεις της, παρά το γεγονός ότι η Μπάρτσα μπήκε στο γήπεδο μουδιασμένη, κάτι που έδωσε στη Γιουνάιτεντ το δικαίωμα να απειλήσει. Την παθαίνεις, όμως, από αυτό που φοβάσαι. Και η ομάδα του σερ Αλεξ φοβήθηκε να «καταπιεί» την Μπαρτσελόνα στα πρώτα κρίσιμα λεπτά του αγώνα. Η αλήθεια είναι πως τα μεγάλα παιχνίδια τα κερδίζουν οι μεγάλοι παίκτες. Αυτοί που ξέρουν ότι θα κάνουν τη διαφορά και ξέρουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον να μετουσιώσουν τις εμπνεύσεις σε κάτι σημαντικό.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο κρίσιμο παιχνίδι, με απουσίες χτυπητές στην άμυνα που μετράνε (Μάρκες, Αμπιντάλ και Αλβες), η Μπάρτσα βρήκε λύσεις. Η αλήθεια είναι ότι πολλά από τα αστέρια του Μάντσεστερ μόνο στην απονομή είδες ότι έπαιζαν. Γιατί στο γήπεδο ήταν χαμένοι. Πού ήταν ο Ρούνεϊ, ο Ρονάλντο; Πού ήταν ο Εβρά, πού ήταν ο Γκιγκς, ο Μπερμπάτοφ και ο Τέβες; Χωρίς καθαρά επιθετικό προσανατολισμό δεν μπορείς να νικήσεις την Μπαρτσελόνα. Ρίχνοντας στον αγώνα αυτούς που είχε στον πάγκο, ήταν δύσκολο η ομάδα να βρει ρυθμό.

Αντίθετα, στην Μπαρτσελόνα δούλεψαν όλοι. Ο Τσάβι με τον Ινιέστα κυριάρχησαν στον χώρο του κέντρου. Αξια ο δεύτερος κρίνεται ως ο παίκτης του αγώνα. Το γκολ του Ετό χαράζει την ομορφιά του παιχνιδιού. Είναι μεγάλη η προσπάθεια, γιατί αυτές οι ατομικές ενέργειες αλλάζουν το παιχνίδι. Πήρε την μπάλα, την τελείωσε τη φάση και άλλαξε τη ροή. Από εκεί και πέρα η Μάντσεστερ δεν υπήρχε. Η Μπάρτσα κυριάρχησε, αποδεικνύοντας ότι φαντασία και ταλέντο αρκούν για να κατακτήσεις το τρόπαιο.