Δυστυχώς... φαληρίσαμε

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Στο ίδιο έργο θεατές... Η καλή ατμόσφαιρα στο φάιναλ φορ του Βερολίνου αποδείχτηκε δυστυχώς μία καλή παρένθεση. Η προσγείωση στην ελληνική πραγματικότητα ήταν ανώμαλη, αλλά απολύτως αναμενόμενη στον πρώτο αγώνα της σειράς των τελικών της Α1 στο Φάληρο. Το μεγαλύτερο ντέρμπι της Ευρώπης, η απόδοση παικτών που συνολικά κοστίζουν περίπου 70 εκατ. ευρώ και το εξαιρετικό θέαμα που προσφέρουν επισκιάστηκαν και πάλι από θλιβερά επεισόδια. Όσα συνέβησαν το βράδυ της Πέμπτης ήταν κάτι σαν deja vu. Το μοναδικό που αλλάζει κάθε φορά είναι η τοποθεσία. Από το ΣΕΦ στο ΟΑΚΑ και τούμπαλιν.

Αν ορισμένοι δεν μπορούν να σεβαστούν το άθλημα και τις στοιχειώδεις αρχές μίας πολιτισμένης χώρας όπως (θέλει να λέγεται) η Ελλάδα, τουλάχιστον ας αναλογιστούν πόσο κακό κάνουν στην ομάδα τους. Αλήθεια, πόσο υπερήφανοι θα πρέπει να αισθάνονται τώρα εκείνοι οι οπαδοί του Ολυμπιακού που οδήγησαν το ματς σε διακοπή, ενώ η ομάδα τους διεκδικούσε με μεγάλες αξιώσεις τη νίκη; Ο Τζος Τσίλντρες, που υπέστη ένα πολιτισμικό σοκ βλέποντας για πρώτη φορά αυτές τις σκηνές, τόνισε πως η διακοπή ήρθε την πλέον ακατάλληλη στιγμή. Και δεν είχε άδικο. Αν ο Ολυμπιακός νικήσει τη Δευτέρα στο ΟΑΚΑ, αλλά το τρίτο ματς διεξαχθεί σε άδειο γήπεδο λόγω τιμωρίας τι θα έχουν να πουν αυτοί που έκαναν τα επεισόδια; Επειδή δε αναμένεται να υπάρξουν αντίποινα στον δεύτερο τελικό, πόσο πιστεύουν μερικοί ότι θα βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό τα διάφορης λογής «ιπτάμενα αντικείμενα» να φτάσει στο 2-0;

Καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, αλλά ασφαλώς ευθύνη έχουν όλες οι πλευρές. Όταν την παραμονή του αγώνα γίνεται ανάμεσα στις διοικήσεις των ομάδων «χαρτοπόλεμος» ανακοινώσεων και ανταλλαγή σκληρών εκφράσεων για... 15 προσκλήσεις, αλήθεια, τι να περιμένουμε από τους οπαδούς; Όταν τα οπαδικά έντυπα (γιατί και οι ευθύνες του Τύπου είναι μεγάλες) δημιουργούν κλίμα εδώ και μέρες πώς περιμένουμε κάποιοι θερμόαιμοι να αντιδράσουν ψύχραιμα μέσα στον όχλο; Και τέλος όταν η ατιμωρησία συνεχίζεται πώς περιμένουμε να συνετιστούν κάποιοι;

Ο κόσμος βαρέθηκε τα ευχολόγια. Κι αφού οι διοικήσεις των ΚΑΕ αδυνατούν να ελέγξουν τους οπαδούς τους, η ελληνική αστυνομία και δικαιοσύνη δεν μπορούν να παίξουν σωστά το ρόλο τους και κάποια ΜΜΕ προτιμούν να «θρέφουν» το φανατισμό, ίσως ήρθε η ώρα των ίδιων των παικτών να αναλάβουν δράση. Την επόμενη φορά, σε όποιο γήπεδο κι αν παίζουν, ας αποχωρήσουν από το παρκέ σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Κι ας αφήσουν τους «φιλάθλους» να «σφάζονται» μόνοι τους. Άλλωστε σε αυτή την κακόγουστη ταινία έχουν εξελιχθεί από πρωταγωνιστές σε κομπάρσοι.

Για το αγωνιστικό κομμάτι θα μπορούσαμε να πούμε πολλά: για τη σπουδαία εμφάνιση των Μπουρούση και Τσίλντρες από τη μια και του Νίκολας από την άλλη, την αδικαιολόγητη επιμονή του Παναγιώτη Γιαννάκη στον εκτός ρυθμού Γκριρ, τους αιφνιδιασμούς του Πέκοβιτς (!), το κρύο αίμα του Διαμαντίδη και του Γιασικεβίτσιους, ακόμη και για τα λάθη της διαιτησίας. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα η χαρά (του αθλητισμού) αγνοείται...