Αυτός, μάλιστα, είναι διαιτητάρα

Aυτόν τον τύπο, ο οποίος σφύριξε το ματς της Τετάρτης ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και την Τσέλσι, που είχε ντυθεί Γιουβέντους δεκαετίας του '80 ή ακόμη χειρότερα Ιντερ της περιόδου του Χερέρα με έντεκα αμυντικούς πίσω και μπροστά τους τρεις σειρές οδοφράγματα, αυτόν λοιπόν το τύπο τον πάω πολύ. Τον θεωρώ –και δεν κάνω πλάκα– τον καλύτερο και πιο φρυδάτο ρέφερι αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.

Η φάτσα του μου φέρνει στον νου τον Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν, συμπρωταγωνιστή του Τομ Χανκς στο «Πράσινο Μίλι», εκείνον τον θεόρατο άνδρα με την καρδιά πιτσιρικά. Ακόμη και στο χαμόγελο μοιάζουν. Τομ Χένινγκ Οβρεμπο λέγεται ο διαιτητής και στο ύφος πλησιάζει κι αυτός το... μίλι. Στο επάγγελμα είναι ψυχολόγος. Ετσι πληροφορήθηκα. Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που μέσα σε κλάσμα δευτερολέπτου αντιλαμβάνεται πότε ένας ποδοσφαιριστής, σαν τον Ντρογκμπά για παράδειγμα, πουλάει θέατρο ή πραγματικά του έχουν κάνει φάουλ. Ψυχολογεί τους παίκτες από τις εκφράσεις, από τις αντιδράσεις.

Αυτό όμως που εκτιμώ πραγματικά σε αυτόν τον συμπαθητικό γίγαντα είναι ότι δεν σφυρίζει πέναλτι με την πρώτη ευκαιρία. Εχει παραγίνει το πράμα με την εσχάτη των ποινών. Τι εσχάτη, δηλαδή, που έχει μεταβληθεί σε ποινή πρώτης ευκαιρίας. Με την παραμικρή επαφή ο επιθετικός την έχει πάρει χαμπάρι και σωριάζεται στο χόρτο. Φρουρρρ, πέναλτι. Ολες οι επαφές πλέον χρεώνονται από τους διαιτητές ως πέναλτι.

Ελεος! Φανταστείτε οι ίδιοι παίκτες να έπαιζαν μπάσκετ. Κάθε λίγο και λιγάκι θα διαμαρτύρονταν για φάουλ. Αυτός όμως εκεί. Δεν παραμυθιάζεται. Τρέχει ακατάπαυστα πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά, βρίσκεται κοντά σε όλες τις φάσεις και αν δεν δει τον αμυντικό να ανατρέπει πραγματικά τον αντίπαλό του χωρίς να έρθει σε επαφή με την μπάλα, τότε και μόνο τότε δείχνει την άσπρη βούλα.

Και στις περιπτώσεις των χεριών είναι πολύ προσεκτικός. Κάθε φορά που η μπάλα η ρημάδα ακουμπάει σε αντίπαλο χέρι, αγκώνα, μπράτσο, καρπό, παλάμη, άντε σφύρα πέναλτι να τελειώνουμε. Βρε, μαζεμένο να το έχει ο αμυντικός, σε νάρθηκα, υποθήκη για στεγαστικό δάνειο που έχει πάρει, ταμένο να το έχει το χέρι στον Αϊ–Φρούλι τον ερωτιάρη, εκεί εμείς, να ουρλιάζουμε πέναλτι.

Οι περισσότεροι βέβαια από αυτούς που φωνάζουν ανάθεμά με αν έχουν παίξει ποδόσφαιρο ακόμη και σε αλάνα. Οταν ό άλλος σουτάρει από απόσταση 5 μέτρων και η μπάλα φεύγει με ταχύτητα κοντά στα 100 χιλιόμετρα, το μόνο που προλαβαίνεις είναι να στρέψεις το κορμί σου. Ούτε τα χέρια σου να μαζέψεις ούτε να τα κρύψεις. Σιγά σιγά όπως πάμε, οι αμυντικοί θα βάλουν χέρια με πάσα βιδωτά ή με μπουλόνια και όταν είναι να γυρίσουν στην περιοχή ή στις στημένες φάσεις, θα τα ξεβιδώνουν και θα τα πετάνε δίπλα στα γκολπόστ.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι ποιος θα πάρει πέναλτι ή ποιος θα ξεγελάσει τον διαιτητή. Θυμάμαι παλιότερα κάτι σέντερ φορ σαν τον Ελκιερ, για παράδειγμα, που το είχαν ντροπή να πέσουν όταν τους μάρκαραν οι αντίπαλοι στην περιοχή. Επρεπε να τους ρίξεις στην πλάτη με βαριά για να γίνουν ένα με τη γη.

Αλλιώς εκεί, όρθιοι κι υπερήφανοι. Τώρα οι χαρτοπετσέτες στον άνεμο στέκονται όρθιες περισσότερη ώρα από έναν επιθετικό. Αλλά αυτά ο δικός μου ο Τομ Χένινγκ δεν τα υπολογίζει. Ζητεί να παίξουν αντρίκια και τίμια. Μόνο σε ένα λάθος υπέπεσε. Στην αποβολή του Αμπιντάλ, αλλά εκεί τον «κρέμασε» ο βοηθός. Πολύ σημαντικό επίσης ότι δεν επηρεάζεται από την έδρα. Για μένα άξιζε να σφυρίξει στον τελικό. Καμία σχέση με τον διπλωμάτη και τις ελεύθερες ώρες διαιτητή Ελβετό Μπουζάκα.

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί!

Αν διαβάσατε πρώτα τη στήλη ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ, διαβάστε τώρα κι αυτό για να κάνετε τη σύγκριση. Αλλιώς, ξεκινήστε από το κείμενο που ακολουθεί και μετά περάστε στις ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ.

Οταν ο Καποδίστριας αποφάσισε οριστικά να αφήσει τη Ρωσία και να κατεβεί για πάντα στην Ελλάδα, πρώτη του δουλειά ήταν να πουλήσει τα έπιπλά του. Ηταν καλοκαμωμένα και ακριβά και αν τα έφερνε μαζί του στην Ελλάδα, θα ήταν πρόκληση για τους φτωχούς Ελληνες (υπάρχουν σήμερα καταστάσεις των πολιτικών που μπορούν να θεωρηθούν πρόκληση;). Τα πούλησε όλα και κατάφερε να εισπράξει απ' αυτά πενήντα χιλιάδες ρούβλια. Ολα αυτά τα ρούβλια τα έστειλε σε Ελληνες σιτέμπορους στην Οδησσό και τους παρακινούσε να προσθέσουν κι αυτοί ό,τι ήθελαν. Με όλο το ποσό θα αγόραζαν σιτάρι και θα το έστελναν στους Ελληνες που πεινασμένοι αγωνίζονταν για τη λευτεριά τους.

Οι Ελληνες σιτέμποροι της Οδησσού σεβάστηκαν την επιθυμία του Καποδίστρια και διπλασίασαν τις πενήντα χιλιάδες ρούβλια που τους έστειλε (έδωσε το καλό παράδειγμα). Φόρτωσαν πέντε καράβια σιτάρι και έστειλαν από ένα στα Ψαρά, στην Υδρα και στις Σπέτσες. Τα άλλα δύο τα έστειλαν στ' Ανάπλι για να εφοδιάσουν τον στρατό.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Υπάρχει σοβαρός λόγος που είμαι… οικολόγος!

Τύψεις φαίνεται ότι διακατείχαν μέχρι πρότινος πολλούς βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου, επειδή τα ακριβά δίλιτρα αυτοκίνητά τους ρύπαιναν την ατμόσφαιρα.

Μαζεύτηκαν λοιπόν μια νύχτα στη Βουλή και ψήφισαν ένα νόμο που τους επιτρέπει να αντικαθιστούν τα αυτοκίνητά τους και με υβριδικά οχήματα, ανεξαρτήτως κυβικών και μάρκας. Και φυσικά άδραξαν την ευκαιρία…

Οχι, δεν τα αντικατέστησαν με τα σεμνά και ταπεινά Toyota Prius και Honda Civic Hybrid. Κάτι παραπάνω από τους μισούς βουλευτές μας, όσοι δηλαδή χρειάζονται για να περάσουν ένα νομοσχέδιο, επέλεξαν τις νέες υβριδικές Lexus GS450h, λιανικής αξίας 72.000 η μία, για να αντικαταστήσουν τα πολυτελή αυτοκίνητα που η προηγούμενη φουρνιά βουλευτών τούς είχε κληροδοτήσει. Προχώρησαν σε αυτή την επιλογή με τη δικαιολογία ότι η συγκεκριμένη Lexus είναι πιο οικολογικό και φιλικό όχημα προς το περιβάλλον σε σχέση με τα προηγούμενα που είχαν στην κατοχή τους για τις μετακινήσεις τους. Ομως, αυτή η δικαιολογία δεν υφίσταται, καθώς το εν λόγω υβριδικό μοντέλο εξοπλίζεται με βενζινοκινητήρα V6 3,5 λίτρων που ελάχιστα προστατεύει το περιβάλλον σε σχέση με τα παλιότερα αυτοκίνητα των βουλευτών, που απαγορευόταν να είναι πάνω από 2 λίτρα.

Αν οι βουλευτές είχαν αληθινή οικολογική συνείδηση, θα μπορούσαν να διαλέξουν άλλα υβριδικά που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά. Από τότε που ο πρόεδρος της Βουλής, κ. Δημήτρης Σιούφας, πριμοδότησε την αγορά μοντέλων υβριδικής τεχνολογίας, αίροντας το πλαφόν στον κυβισμό από 1.600 έως 2.000 κυβικά που ισχύει για τα συμβατικά βουλευτικά αυτοκίνητα, το γκαράζ της Βουλής γέμισε από τα Lexus GS450h, παρά το γεγονός ότι οι 300 είχαν άλλες, πραγματικά οικολογικές επιλογές: το Toyota Prius, αυτοκίνητο που έχει επιλέξει και ο Ελληνας επίτροπος Περιβάλλοντος στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κ. Σταύρος Δήμας, και το Honda Civic Hybrid αποτελούν ουσιαστικές οικολογικές λύσεις για πολλούς λόγους. Είναι άνετα, παρέχουν υψηλό επίπεδο εξοπλισμού και ασφάλειας, καταναλώνουν ελάχιστη βενζίνη και εκπέμπουν πολύ λιγότερους ρύπους. Στον πειρασμό της υβριδικής πολυτέλειας της Lexus ενέδωσαν βουλευτές και πολιτικοί αρχηγοί από όλες τις παρατάξεις εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εκτός από τους περίπου 160 βουλευτές που επέλεξαν την υβριδική λιμουζίνα Lexus GS450h, 135 επέλεξαν ένα εκ των επίσης πλήρως εξοπλισμένων λιμουζινών συμβατικού τύπου Μercedes 280Ε, Audi Α6 και Saab Αero 93-95. Πραγματική οικολογική συνείδηση είχαν μόνο 5 βουλευτές οι οποίοι επέλεξαν τα «φθηνά» υβριδικά των 25.000 ευρώ για τη μετακίνησή τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν περισσότεροι από εβδομήντα βουλευτές που πριν εκλεγούν διέθεταν αυτοκίνητα των οποίων η αξία δεν ξεπερνούσε τα 10.000-15.000 ευρώ.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
& ΕΠΙΚΑΙΡΑ BLOGSPOT