Ο Τεν Κάτε έχει νεύρα. Και εγώ!

Αγανάκτησε ο Τεν Κάτε που διέρρευσε στον Τύπο το μπινελίκι που έριξε στον Νίνη. Τώρα θα έχει ξανανευριάσει με τον ρουφιάνο της ομάδας, τον μπάσταρδο που την επομένη «διέρρευσε» το κόντρα μπινελίκι. Και έτσι η ιστορία πάει λέγοντας. Προπονητής στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.

Ο Ολλανδός έχει κάθε δικαίωμα να γίνεται έξω φρενών με τις διαρροές. Δυσκολεύομαι να τον καταλάβω, αλλά τον δικαιολογώ. Δύο διαρροές την εβδομάδα δεν είναι και λίγο πράμα. Από την άλλη, όμως, έχω τα νεύρα μου και εγώ. Οχι με τον Τεν Κάτε, αλλά με κάποιους συναδέλφους μου, που ισχυρίζονται ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού θα πρέπει να αντιληφθεί ότι το φαινόμενο των διαρροών συναντιέται στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα και ως εκ τούτου οφείλει να το αποδεχθεί.

Τους πληροφορώ, λοιπόν, ότι όσο και αν θέλουν να χρεώσουν την πατρότητα του φαινόμενου στην ελληνική ευρηματικότητα, αυτό δεν είναι ακριβές. Αποκλειστικό ελληνικό φαινόμενο είναι να θέλουν οι ομάδες να κάνουν γήπεδο δικό τους και να ζητάνε τη βοήθεια -και όχι μόνο- του κράτους. Να αγωνίζονται επίσης σε γήπεδα που θα αποκτήσουν καμιά πενηνταριά χρόνια μετά.

Να παρκάρουν τα αυτοκίνητα όπου βρουν και να μην πληρώνουν τις κλήσεις. Να μην υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης την ίδια ώρα που σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων ψυχών κυκλοφορούν 13 αθλητικές εφημερίδες. Αυτά είναι πράγματι ελληνικά φαινόμενα, οι διαρροές όμως όχι. Τους πληροφορώ, λοιπόν, για να φρεσκάρω τη μνήμη τους, ότι όταν ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον αμολούσε τα παπούτσια στην καυκάλα του Μπέκαμ προφανώς δεν υπήρχε στα αποδυτήρια ρεπόρτερ της ομάδας, αλλά το γεγονός μαθεύτηκε και την άλλη μέρα δημοσιεύτηκε.

Οταν πάλι ο Λίπι τσακώθηκε, και μάλιστα χοντρά, στην προπόνηση με τον παικταρά τον Ρομπέρτο Μπάτζιο (στην ανάγνωση του ονόματος του Μπάτζιο ως ελάχιστη απόδοση σεβασμού θα παρακαλούσα ή να σηκωθείτε από τη θέση σας ή αν φοράτε καπέλο να το βγάλετε), την άλλη μέρα όχι μόνο είδε το φως της δημοσιότητας το περιστατικό, αλλά δημοσιεύτηκαν αυτούσιοι και οι σκληροί διάλογοι παίκτη - προπονητή.

Αν θέλετε, πάμε ακόμα πιο παλιά. Γίνεται πολύς ντόρος, ιδιαίτερα στην Αγγλία, για το βιβλίο του Ντέιβιντ Πις με θέμα τις 40 μέρες του Μπράιαν Κλαφ στη Λιντς, και με αφορμή την ταινία που σημειώνει μεγάλη επιτυχία στις αγγλικές κινηματογραφικές αίθουσες.

Οταν, λοιπόν, ο εκκεντρικός Κλαφ κατακεραύνωνε τους παίκτες της Λιντς και παλιότερα της Ντέρμπι, την άλλη μέρα διάβαζε όσα τους είχε πει και ακόμα περισσότερα στα αγγλικά ταμπλόιντ. Ο ίδιος ο Ντέιβιντ Πις παραδέχτηκε ότι ένα μεγάλο κομμάτι από τα περιστατικά που διηγείται στο βιβλίο τα αλίευσε από τα αρχεία των εφημερίδων εκείνης της εποχής. Αρα αποκλείεται ο Ολλανδός να συναντά το φαινόμενο των διαρροών πρώτη φορά στη χώρα μας. Τον μουσακά ναι, τις διαρροές όχι.

Αλλο θα έπρεπε όμως να μας αγανακτεί. Οτι οι φυσικοί πρωταγωνιστές του αθλήματος, που δεν είναι άλλοι από τους παίκτες, δεν μιλάνε. Γιατί δεν τους επιτρέπεται! Αυτό και αν είναι ελληνικό φαινόμενο… Τους συναντάμε σε συζητήσεις όταν έχουν κρεμάσει πλέον τα παπούτσια τους ή όσους από αυτούς κάνουν καριέρα στο εξωτερικό να μιλάνε για ποδόσφαιρο και αναρωτιόμαστε αν τα παιδιά αυτά τόσο καιρό ήταν μουγκά και ξαφνικά από θαύμα μίλησαν.

Δεν μας αγανακτεί το γεγονός ότι στα κρυφά κάθε βράδυ από κινητά που τον αριθμό τους τον γνωρίζουν λίγοι, μιλάνε με δημοσιογράφους, γιατί φοβούνται και δεν τους επιτρέπεται να τοποθετηθούν δημόσια, αλλά μας αγανακτούν οι διαρροές. Οπαδική μεροληψία και κρίση, με την ευρεία έννοια της λέξης. Αυτό και αν είναι ελληνικό φαινόμενο.

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Η απάντηση της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε.

Οταν κάποιοι άγνωστοι πυρπόλησαν το σπίτι του Στέφανου Κόλλια, κατοίκου της περιοχής της Γκιώνας και μέλους της «Κίνησης για την προστασία της Γκιώνας», αναδημοσίευσα στη στήλη μου απόσπασμα από την ανακοίνωση της Κίνησης. Στις 2 του Απρίλη δεχθήκαμε στην εφημερίδα επιστολή διαμαρτυρίας από την S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε. Για λόγους καθαρά και μόνο δεοντολογίας και παρ' όλο που δεν λέγομαι Χρήστος Σωτηρακόπουλος (σε αυτόν κοινοποιήθηκε η διαμαρτυρία και όχι στον συντάκτη) αναδημοσιεύω το κείμενο:

«Η S&B δραστηριοποιείται στην περιοχή της Φωκίδας εδώ και 75 χρόνια με απόλυτο σεβασμό προς την τοπική κοινωνία και τους εργαζόμενούς της και τηρώντας απόλυτα τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης.

Δεν γνωρίζουμε τα πορίσματα των αρμοδίων αστυνομικών αρχών σχετικά με τα αίτια της πυρκαγιάς της 30.3.2009, αλλά ένα γεγονός εμπρησμού είναι πέραν πάσης αμφιβολίας καταδικαστέο ως απροκάλυπτη έκφραση βίας που δεν συνάδει με τα ήθη τόσο αυτού του τόπου όσο και της ίδιας της εταιρείας και των ανθρώπων της.

Από την άλλη μεριά, οποιαδήποτε κατευθυνόμενη, έστω και εμμέσως, προσπάθεια στοχοποίησης της εταιρείας μας και των ανθρώπων της ως ηθικών αυτουργών μιας τέτοιας ενέργειας, αποτελεί συκοφαντική δυσφήμηση εξίσου καταδικαστέα με το γεγονός ενός εμπρησμού. Στοχεύει να πλήξει το κύρος και την αξιοπιστία που έχει επιδείξει εμπράκτως η εταιρεία μας, ενώ παράλληλα δημιουργεί και κλίμα αναταραχής στην περιοχή.

Η διασπορά μιας φημολογίας που στρέφεται ευθέως, με παντελή έλλειψη ουσιαστικής βάσης, κατά της εταιρείας μας, δεν μπορεί παρά να υποκινείται από αγνώστου σκοπιμότητας κίνητρα και να εξυπηρετεί σκοπούς διάφορους από τους προφανείς».

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Κάτω το κεφάλαιο - Ζήτω το Αιγάλεω (Μέρος 2ο)

Πήγε η Συντονιστική Επιτροπή για τη σωτηρία του ονόματος, των χρωμάτων και του εμβλήματος του ιστορικού Αιγάλεω Α.Ο. να διαμαρτυρηθούν για την ξεφτίλα στην οποία υπόκειται ο σύλλογος και διαβάστε τι έπαθαν:

«Τη Δευτέρα 6 Απριλίου 2009 μέλη της Επιτροπής μας επιχείρησαν να εισέλθουν, πληρώνοντας κανονικά τα εισιτήριά τους, από τη θύρα 12 του Δημοτικού Σταδίου Αιγάλεω, προκειμένου να αναρτήσουμε το γνωστό πανό διαμαρτυρίας (φωτό), κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής συνάντησης Ηλυσιακός - Εθνικός Πειραιώς για το πρωτάθλημα της Β' Εθνικής κατηγορίας.

Δυστυχώς, όμως, και κατά παράβαση κάθε έννοιας λογικής, με το απολύτως απαράδεκτο αν όχι γελοίο επιχείρημα πως δήθεν τα αναγραφόμενα στο πανό είναι υβριστικού περιεχομένου (!), (σ.σ.: το υβριστικό αναφερόταν στη λέξη "ξεκουμπίσου". Μιλάμε για αθυροστομία όχι αστεία), μας απαγορεύτηκε η είσοδος από τα όργανα της αστυνομικής δύναμης. Είναι πρωτοφανές, όντας οι ίδιοι δημότες του Αιγάλεω να μην είναι δυνατόν να εισέλθουμε στο δημοτικό στάδιο της πόλης μας για να ασκήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και της κόσμιας διαμαρτυρίας. Εκεί όπου ΠΑΡΑΝΟΜΑ, όπως αποκαλύφθηκε από εμάς και χάρη σε ενέργειές μας κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Αιγάλεω (19-3-2009), αγωνίζεται ξένος σύλλογος άλλης περιοχής μόνο και μόνο για να γίνει το "χατίρι" του μεγαλομετόχου Θωμά Μητρόπουλου, που έχει καταφέρει με τη συμπεριφορά του να κάνει άνω-κάτω δύο ολόκληρες περιοχές, το Αιγάλεω και το Ζωγράφου.

Το βασικό ερώτημα είναι ΠΟΙΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΗ; Υπάρχει άραγε εκλεγμένη δημοτική αρχή, που χρέος της είναι να προστατεύει τη δημοτική περιουσία ή όχι. Υπάρχει δημοτικό συμβούλιο που αποφασίζει για τα κοινά ή κάνει ό,τι γουστάρει η "κλίκα" του κ. Μητρόπουλου;

Πότε θα ανακληθεί το απαράδεκτο έγγραφο του γραφείου δημάρχου Αιγάλεω (ερήμην του δημοτικού συμβουλίου) το οποίο φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του αντιδημάρχου κ. Ιωάννη Γκίκα που αποκάλυψε η Επιτροπή μας με το οποίο από τις 13 Αυγούστου 2008 δόθηκε άδεια στον Ηλυσιακό να χρησιμοποιεί ως έδρα του για το πρωτάθλημα της περιόδου 2008-2009 το Δημοτικό Στάδιο Αιγάλεω "Σταύρος Μαυροθαλασσίτης";

Καλούμε ΤΩΡΑ τον δήμαρχο της πόλης, κ. Καλογερόπουλο, να επέμβει και να ανακαλέσει ΑΜΕΣΑ το απαράδεκτο αυτό έγγραφο, σταματώντας την παρανομία, για την οποία όσο αδιαφορεί τόσο έχουμε κάθε λόγο να τον θεωρούμε συνυπεύθυνο.

Καταγγέλλουμε επίσης και παραδίδουμε στην κρίση κάθε υγιώς σκεπτόμενου φιλάθλου ή μη, τη στάση του επικεφαλής υπεύθυνου των μέτρων τάξης κ. Στελιουδάκη, που αρνήθηκε να μας επιτρέψει την είσοδο στο γήπεδο μετά του πανό, ενώ στη δίκαιη απαίτησή μας να μας εκθέσει ενυπογράφως τους λόγους της άρνησής του, "κώφευσε" προκλητικά και έσπευσε να αποχωρήσει.

Σε πείσμα, πάντως, όσων ευθύνονται για την αρρωστημένη αυτή κατάσταση, η διαμαρτυρία μας πραγματοποιήθηκε, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, έστω και από την ταράτσα παρακείμενης πολυκατοικίας.

Η Συντονιστική Επιτροπή».