Στα στενά της Κομοτηνής...

Mέχρι που θα έφτανε κάποιος για να μάθει τα μυστικά του ελληνικού πρωταθλήματος; Η απάντηση είναι «σιγά τα μυστικά». Με το που τελειώνει ο πρώτος γύρος και μπαίνει για τα καλά η άνοιξη, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Λίγα πράγματα μένουν να διευκρινιστούν. Ευτυχώς που υπάρχει η διαδικασία των πλέι οφ και ζεσταίνει κάπως τα ξεθυμασμένα κάρβουνα.

Από αυτή τη σκοπιά αν ειδωθούν τα πράγματα, η πιο αξιοσημείωτη νίκη έγινε από τον ΠΑΟΚ στην Τρίπολη. Ισως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του «Δικεφάλου» εκτός έδρας, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Η ΑΕΚ, που πήγαινε με φούρια στην Κομοτηνή, έπεσε πάνω στους φιλόδοξους παίκτες του Φερέρα.

Το τελικό 1-1 πιθανόν να την αδικεί με βάση την εικόνα του παιχνιδιού στο δεύτερο ημίχρονο. Ο εκνευρισμός του Μπάγεβιτς μπορεί να είχε αφορμή όσα συνέβαιναν στο γήπεδο, αλλά «επέστρεφε» μέσα σε αυτό και συγκεκριμένα στους παίκτες της ομάδας του. Το άγχος και η πίεση είναι πάντα ανασταλτικοί παράγοντες όταν εκδηλώνονται τόσο απροκάλυπτα.

Στο ΟΑΚΑ παρακολουθήσαμε το συνηθισμένο έργο. Ο Παναθηναϊκός ξεμπλοκάρει όταν πετυχαίνει το πρώτο γκολ. Μέχρι να το βάλει σου δίνει την εντύπωση ομάδας χωρίς έμπνευση, με ελάχιστους αυτοματισμούς και παίκτες που δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους ώστε να επιχειρήσουν μια ατομική ενέργεια της προκοπής. Σαν του Ιβανσιτς που έφερε το δεύτερο γκολ.

Στη Λιβαδειά τα αξιοσημείωτα συμπεριλαμβάνουν τις συμμετοχές του Κυριάκου Παπαδόπουλου και του Αρη Σοϊλέδη. Ολα τα άλλα λίγο-πολύ τα ξέραμε. Ακόμα και την αγωνιστική μεταμόρφωση του πρωταθλητή όταν στο γήπεδο μπαίνουν Ντιόγο και Γκαλέτι.

Α, μην ξεχάσουμε κάτι ακόμα. Η λήξη του πρώτου ημιχρόνου στη Λιβαδειά σημειώθηκε πιο νωρίς απ' όλα τα άλλα γήπεδα. Το δεύτερο ημίχρονο, όμως, άρχισε «λιγάκι» πιο αργά. Συμβαίνουν αυτά. Πιθανότατα ο διαιτητής Καρασταμάτης είχε κάπου ξεχάσει τη σφυρίχτρα του και αργοπόρησε να ειδοποιήσει τις ομάδες...

Στην ουρά δεν άλλαξε τίποτα. Η τριπλέτα έχει πάρει τον δρόμο για τη Β' Εθνική. Αν υπήρχε περίπτωση να αλλάξει κάτι, ο Λεβαδειακός με υπερένταση προσπαθειών θα έπαιρνε τουλάχιστον ισοπαλία.

Θα πάει ψηλά

Τι πάει να πει 17 χρόνων; Από τη στιγμή που μπαίνεις στην ενδεκάδα η ηλικία δεν πρέπει να λογίζεται ως ελαφρυντικό. Μόνο ως προσόν, διότι φέρνει προστιθέμενη αξία. Δεκαεπτάχρονος είναι κι αυτός ο Ιταλός που έσωσε τη Μάντσεστερ στο 93'.

Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έπαιξε σαν έτοιμος από καιρό στην άμυνα του Ολυμπιακού. Ο Ντιμπαλά κάνα δυο φορές τον Αντζα «χάζεψε». Οχι τον πιτσιρικά, ο οποίος έδειξε ετοιμότητα στα μαρκαρίσματα και, παρά το μπόι του, ικανότητα με την μπάλα στο χορτάρι. Του χρόνου μπορεί και βασικός.

Κι αν εγέρασε...

Θα σκεφτεί κανείς ότι ο Φίγκο είναι μεγαλύτερος και, παρ' όλα αυτά, παίζει ακόμα στην Ιντερ. Το «παίζει» είναι σχετικό. Εξασφαλίζει κάποια λεπτά συμμετοχής και κάποια πολύ καλά λεφτά από τον Μοράτι. Είναι δεύτερος στην πόλη. Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο είναι πρώτος στο χωριό.

Ηγέτης του ΠΑΟΚ, «μανούλα» να παίζει γυρνώντας την πλάτη ώστε να μην κάνει ταχύτητες. Οταν όμως βρίσκεται κοντά στη μεγάλη περιοχή κάνει θαύματα. Ετσι θαυματούργησε εναντίον του Νικοπολίδη στο Κύπελλο, έτσι πέτυχε χθες το δεύτερο γκολ στην Τρίπολη.