Συγκάτοικοι είμαστε στην τρέλα (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Κάποτε μ' έναν φίλο μου Ιταλό διασχίζαμε με αυτοκίνητο την ελληνική επαρχία. Τον έβλεπα που κοίταζε από το τζάμι την ελληνική ύπαιθρο. Του άρεσε να βλέπει τα χρώματα, τα δρομάκια, τη φύση, μια Ελλάδα που του θύμιζε τη δική του Ιταλία, όταν αυτός ήταν πιτσιρικάς. Κάποια στιγμή μού έκανε την εξής ερώτηση, που προβλημάτισε ακόμα και εμένα τον ίδιο: «Πολλά χωριά ρε συ Μιχάλη. Κατοικούνται όλα;».

«Τα περισσότερα όχι», του απάντησα. «Δέκα-δεκαπέντε κάτοικοι σε κάθε χωριουδάκι προσπαθούν να κρατήσουν την ύπαιθρο ζωντανή». «Και τότε γιατί δεν ενώνονται με τα υπόλοιπα να ζωντανέψει λίγο το πράγμα;», ήταν η απορία του. Χαμογέλασα και το 'ριξα στην πλάκα. Ξέρετε είναι λίγο δύσκολο να εξηγήσεις σε έναν ξένο ότι ο Ελληνας όσο ανοιχτός κι αν είναι, δύσκολα κάνει χωριό με άλλους. Πώς μου ήρθε στο μυαλό αυτή η ιστορία θα σας εξηγήσω, αφού πρώτα ταξιδέψουμε στη χώρα του φίλου μου. Δύο από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης, η Ιντερ και η Μίλαν, συγκατοικούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια στο ίδιο γήπεδο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει δυτικότερα του Μιλάνου, στο Τορίνο με τη Γιουβέντους και τη «Βέκια Στόρικα Γκρανάτα», κατά κόσμον Τορίνο.

Ενα ταξίδι στην πρωτεύουσα της Ιταλίας θα σας εξηγήσει πώς Ρόμα και Λάτσιο, που μισούνται θανάσιμα, μπορούν να συγκατοικήσουν. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι μεγάλες ελληνικές ομάδες θέλουν όλες δικό τους, τεραστίων διαστάσεων κατά την άποψή μου, γήπεδο, ενώ μπορούν να κάνουν κάτι ανάλογο. Αλλά είμαι σίγουρος ότι αν ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση στη χώρα μας, τότε οι αντιθέσεις που θα προκύψουν μπορεί να είναι περισσότερες από τη μία και ιδανική σύνθεση. Στις μέρες μας είδα με πολλή χαρά ότι, έστω και προσωρινά, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός θα συγκατοικήσουν. Το ΟΑΚΑ είναι ένα γήπεδο καταπληκτικό, για την ακρίβεια είναι Στάδιο, που κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή ομάδα θα ήθελε να είχε για έδρα. Πολύ καλός αγωνιστικός χώρος, σύγχρονες εγκαταστάσεις υποδοχής δημοσιογράφων, υπαλλήλων αλλά και ποδοσφαιριστών και συγχρόνως ευχάριστο και εξυπηρετικό για τον όποιο φίλαθλο γουστάρει να δει ποδόσφαιρο.

Καλή πρόσβαση, τόσο με τον Ηλεκτρικό όσο και με τις υπόλοιπες συγκοινωνίες, αλλά και πάρκινγκ με αξιόλογο αριθμό θέσεων. Ξέρω ότι κανείς από τους δύο δεν θα το θεωρήσει ποτέ δικό του και πως το μειονέκτημα του ΟΑΚΑ είναι αυτό ακριβώς το πλεονέκτημά του. Οτι είναι δηλαδή ένα σύγχρονο στάδιο κι όχι ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Αυτό όμως που πρέπει να τονίσουμε, μια που αναφέραμε την ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική πραγματικότητα, είναι ότι και η Πολιτεία βοήθησε και βοηθάει ώστε Μίλαν και Ιντερ, Ρόμα και Λάτσιο, Μπάγερν και Μόναχο 1860 και τόσες άλλες να συγκατοικούν.

Θέλω με λίγα λόγια να πω ότι δεν χρειαζόταν καν η επίσκεψη των εκπροσώπων της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού στην κα Πετραλιά και οι διαμαρτυρίες για τη στάση του διευθυντή του ΟΑΚΑ, Κυριάκου Γιαννόπουλου. Οι ισχυρισμοί του κ. διευθυντή για έλλειψη γραφείων κι άλλα απίθανα σε ένα γήπεδο Ολυμπιακών προδιαγραφών δεν θα έπρεπε καν να βγουν προς τα έξω και η αναπληρώτρια υπουργός Πολιτισμού, Φάνη Πάλλη - Πετραλιά, θα έπρεπε να τον προστατέψει, μιας που ο ίδιος δεν είναι ικανός να προστατέψει τον εαυτό του και εκτίθεται.