Παλιά του τέχνη κόσκινο...

Πέντε γκολ σ' ένα ημίχρονο είναι πράγμα από ασυνήθιστο έως και αφύσικο για τη φετινή ΑΕΚ, η οποία δεινοπαθούσε για να βάλει σε κάθε παιχνίδι της ένα και μοναδικό. Απέναντι στον φιλόδοξο Πανσερραϊκό, που «καιγόταν» να πάρει θετικό αποτέλεσμα, η ΑΕΚ απαρνήθηκε τον εαυτό της και σκόρπισε τον αντίπαλο στους... πέντε ανέμους.

Ετσι όπως έρχονται τα πράγματα, η «Ενωση» φορμάρεται την κατάλληλη στιγμή. Θεωρητικά είναι φαβορί για να βρεθεί στον τελικό του Κυπέλλου και πάει στα πλέι οφ με διαφορά (το πολύ) ενός βαθμού από ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. Αυτό το φορμάρισμα αποτελεί τονωτική ένεση για τους παίκτες της ΑΕΚ και για τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να μιλάει για «εσωτερικούς εχθρούς».

Εχει τη σημασία του το γεγονός ότι η ΑΕΚ ανακάμπτει αγωνιστικά τη στιγμή που φέρνει στο προσκήνιο, δηλαδή μέσα στο γήπεδο, νέους πρωταγωνιστές. Για τον Ταχτσίδη, τον Μπερνς και τον Ντιούφ είναι νωρίς να ειπωθούν σίγουρα πράγματα. Εκείνο που όλοι γνωρίζουν, χρόνια τώρα, είναι πως στα χέρια του Μπάγεβιτς έχουν δει την καριέρα τους να εκτινάσσεται αρκετοί ποδοσφαιριστές.

Κι όλα αυτά με αρκετή «εσωτερική» και «εξωτερική» γκρίνια, με οικονομικές στενοχώριες και τον κόσμο να αραιώνει την παρουσία του στις εξέδρες. Ωστόσο, το πιο σημαντικό γεγονός της αγωνιστικής αφορά τον υποβιβασμό του ΟΦΗ. Αλλιώς είχαμε χρόνια τώρα συνηθίσει τον Ομιλο. Τις περισσότερες φορές πρωταγωνιστή, με ευρωπαϊκές παρουσίες. Αλλες φορές στη μέση της βαθμολογικής κατάταξης.

Πάντα με την αμφισβήτηση της όποιας ιδιοκτησίας του. Τώρα τελευταία να παλεύει για την παραμονή του. Ισως ο υποβιβασμός φέρει την κάθαρση. Ευκαιρία για ανασύνταξη. Να πάψουν οι υπόνοιες που μαγαρίζουν κάθε νέα διοίκηση. Να πεισθούν οι οπαδοί για την ειλικρίνεια των προθέσεων που έχουν οι διοικούντες. Να απελευθερωθεί ένα γνήσιο ηρακλειώτικο δυναμικό που θα πείσει και θα εμπνεύσει. Τώρα κυριαρχεί η θλίψη. Αύριο θα χρειαστούν ουσιαστική ανάληψη ευθυνών, ανανέωση σε αντιλήψεις και πρόσωπα.

Α, και μια τολμηρή στροφή σε παίκτες από το νησί...

Ο Παναθηναϊκός έδειξε να ξεπερνά το σοκ του αποκλεισμού από τον Πανσερραϊκό. Εύκολη διαπίστωση που μπορεί να πάει στον... κουβά, αν αύριο η Βιγιαρεάλ ανατρέψει τη σε βάρος της κατάσταση. Οπως και να 'χει το πράγμα, οριστικές διαπιστώσεις για τους «πράσινους» δεν μπορούν να γίνουν.

Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που διαμορφώνεται μαζί με τον προπονητή της. Είναι μια ομάδα που «ψάχνεται» και την ψάχνει ο ίδιος ο κόουτς. Οταν καθίσει κάπου η μπίλια, τότε θα 'χει και το όποιο συμπέρασμα μια κάποια αξία. Τώρα, ό,τι και να πούμε μπορεί να έρθει το επόμενο ματς και να το στείλει αδιάβαστο...

Στην Τούμπα έγινε πολύ κακό για το τίποτα. Εξαιρούνται τα μπουκάλια και οι οδομαχίες των ΠΑΟΚτσήδων με τα ΜΑΤ. Εξαιρούνται και κάτι ψιλές που εισέπραξε ο Νικοπολίδης. Τι μας μένει; Οτι ο Ολυμπιακός πέρασε με ένα τριαντάφυλλο από την Τούμπα. Ναι μεν πυρακτωμένη η εξέδρα, αλλά στο γήπεδο οι παίκτες του ΠΑΟΚ παραλίγο να την κοιμίσουν με το άνευρο παιχνίδι τους.

Η πειραματική σύνθεση του Βαλβέρδε στάθηκε μια χαρά. Ισως και κάτι παραπάνω, αν συγκρίνουμε πώς «έπαιξε» ο Ολυμπιακός, αν και σχεδόν πλήρης, στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό. Ειδικά όταν έμεινε με δέκα παίκτες λειτούργησε με ψυχραιμία και σύνεση. Βγήκε στην αντεπίθεση και δημιούργησε φάσεις για να φύγει νικητής. Εμφάνιση ό,τι πρέπει για να τονωθεί το ηθικό των «ερυθρόλευκων» οπαδών, οι οποίοι τώρα απαιτούν να διαβάσουν στις εφημερίδες για λογιαριασμό της ομάδας τους όσα διάβασαν για τον Παναθηναϊκό όταν έπαιξε με δέκα παίκτες στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Βάλτε κάτι παραπάνω!

Σίγουρα ο Ντιόγο και ο Μάντζιος ξέρουν περισσότερη μπάλα από αυτόν. Ξέρουν πώς να... συμπεριφέρονται όταν βρίσκονται εκτός μεγάλης περιοχής. Οποιος, όμως, παρατηρεί προσεκτικά τα παιχνίδια της ΑΕΚ το βλέπει καθαρά: ο Ισμαέλ Μπλάνκο έχει βελτιωθεί αισθητά με την μπάλα στα πόδια. Βγαίνει από τη μεγάλη περιοχή, ντριμπλάρει εφόσον το κρίνει απαραίτητο και πασάρει αξιόπιστα.

Ταυτόχρονα συνεχίζει να έχει την καλύτερη δυνατή επαφή με τα δίχτυα. Αφού πέρασε μια σημαντική περίοδο αφλογιστίας, επανήλθε στα βασικά του καθήκοντα. Ας μη βιαστούν στην κοστολόγηση που ζήτησε από τους διοικούντες ο μάνατζέρ του. Αν συνεχίσει έτσι, μπορούν να βάλουν και κάτι παραπάνω...

«Κόουτς, μεγάλωσα!»

Δηλαδή αν ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτερος θα έκανε πιο... μεστωμένο παιχνίδι; Αυτά τα «παίζει με την εμπειρία του» τα ακούω βερεσέ. Εμπειρία έχει με τα καντάρια ο Τζόρτζεβιτς αλλά μόνη της δεν βοηθάει.

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος διαθέτει δυνατό αριστερό πόδι, μυαλό ποδοσφαιρικό, κρύβει την μπάλα με το σώμα του και κινείται σωστά καλύπτοντας χώρους. Να συμφωνήσουμε με τον Βαλβέρδε ότι δεν πρόκειται για κλασικό «εξάρι». Αυτό συμβαίνει, όμως, γιατί ο Γιαννάκης ξέρει περισσότερη μπάλα από τα εγχώρια «εξάρια». Ενα πλεονέκτημά του μην το μετατρέψουμε σε μειονέκτημα, το οποίο του στερεί περισσότερες συμμετοχές στην ενδεκάδα.