Γιορτή του ποδοσφαίρου και όχι μόνο!

Γενική επιστράτευση, «καυτή» ατμόσφαιρα, φανατισμένο κοινό, ακρότητες, μεγάλο πάθος, μεγάλη ένταση, πολλά νεύρα, αλλά από ποδόσφαιρο σχεδόν τίποτα! Για να παρακολουθήσεις με ενδιαφέρον αυτό το ματς, θα πρέπει να έχεις ταξιδέψει σε πάνω από 200 εκτός έδρας παιχνίδια με τη μία ή με την άλλη ομάδα και κάθε φορά που κάποιος σου αντιμιλά, να έχεις έτοιμο το κουμπούρι με τις σφαίρες.

Το μόνο που είχε πραγματικό ενδιαφέρον ήταν να δεις πώς θα μπει και κυρίως πώς θα βγει ο Ολυμπιακός από το γήπεδο. Συζητάμε και ξανασυζητάμε αν τα παιχνίδια του πρωταθλήματος θα πρέπει επιτέλους να γίνονται με την παρουσία φιλάθλων και των δύο ομάδων. Αυτό μπορεί να το υποστηρίξει μόνο κάποιος που είναι συμβεβλημένος με γραφείο κηδειών. Σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης και κατά συνέπεια και στα δικά μας έχουν αφαιρέσει τα κάγκελα και δεν έχει ανοίξει μύτη! Μόνο στα μέρη μας, όμως, όποιος γουστάρει, με τη διευκόλυνση που του παρέχει η νέα ρύθμιση, μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο ανενόχλητος στήνοντας το δικό του πανηγυράκι.

Εχουμε το ποδόσφαιρο που μας αξίζει και τους φιλάθλους (;) που… ξέρουν να το απολαύσουν. Για τα χθεσινά ωραία, που δυστυχώς δεν συμβαίνουν μόνο στην Τούμπα –άλλο αν το συγκεκριμένο γήπεδο από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου διεκδικεί τον τίτλο της πρωτεύουσας των επεισοδίων–, καιρός να βραβευτούν σε μια μεγάλη εκδήλωση όλοι αυτοί που χρόνια ολόκληρα δουλεύοντας νυχθημερόν γαλούχησαν αυτές τις συμπεριφορές. Ή μήπως να περιμένουμε πρώτα να έχουμε κάποιο νεκρό, ώστε η εκδήλωση να έχει μεγαλύτερη απήχηση και σημασία; Δεν ξέρω… Η απόφαση ανήκει πάλι σε αυτούς!

Με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα δεν αγωνίστηκαν οι Γκαλέτι, Ντουντού, Ντιόγο, Λέτο, Αντζας. Ο Μπελούτσι έπαιξε τόσο όσο να πάρει μια μικρή γεύση και ο Νταρμπισάιρ έμεινε να κοιτάζει. Χωρίς όλους αυτούς οι «ερυθρόλευκοι» ήταν πιο γρήγοροι, τουλάχιστον μια ταχύτητα, από τον ΠΑΟΚ, του οποίου τελικά οι απουσίες στοίχισαν περισσότερο, παρ' ότι μικρότερες σε αριθμό. Χωρίς τον Κοντρέρας, που ξεκινάει το παιχνίδι από τα μετόπισθεν, χωρίς τον Γκαρσία να τρέχει παντού για να κλείνει διαδρόμους και κυρίως χωρίς τον Ιβιτς, τον μόνο παίκτη στην υπηρεσία του Σάντος που μπορεί να μοιράσει μπαλιές δεξιά κι αριστερά αποτελώντας τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη μεσαία και την επιθετική γραμμή, ο ΠΑΟΚ δύσκολα λειτουργεί.

Μπλοκάρει, χάνει τον ρυθμό του, με αποτέλεσμα να γίνεται αργός και προβλέψιμος. Ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε και κάτι παραπάνω, με δεδομένο πρώτον, τις πολλές απουσίες, και δεύτερον, ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αγωνίστηκε με παίκτη λιγότερο. Το κάτι παραπάνω έχει να κάνει καθαρά με την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά της ομάδας. Αφού δεν έχασε αυτό το ματς με τόσους απόντες σε αυτή την «καυτή» έδρα, πού θα χάσει; Στο κάτι παραπάνω, επίσης, η εμφάνιση του Μήτρογλου.

Ο επιθετικός του Ολυμπιακού χρειάζεται βελτίωση σε πολλούς τομείς για να ολοκληρωθεί ποδοσφαιρικά, αλλά στο χθεσινό ματς πάλεψε στις περισσότερες φάσεις μόνος του και δεν τα πήγε καθόλου, μα καθόλου άσχημα. Κι ένα ακόμα: η παρουσία του… άλλου Παπαδόπουλου, του πιτσιρικά. Δεν είναι δυνατόν, κύριε Βαλβέρδε, σε αυτόν τον παίκτη με τις συγκεκριμένες ποδοσφαιρικές αρετές (πού να αποκτήσει και περισσότερες...), το ποδοσφαιρικό θράσος, το πείσμα και τη θέληση που τον διακρίνουν για να παίξει μπάλα, να του δίνονται λιγότερες ευκαιρίες από αυτές που δικαιούται!