«Κάλλιο Σόλιντ και στο χέρι...» (Sportday / Γ.Χελάκης)

Κάνουμε υπόθεση εργασίας: χωρίς να γίνει παρέλαση ονομάτων υποψήφιων προπονητών, ο Ολυμπιακός ανακοινώνει την πρόσληψη του Νορβηγού Τροντ Σόλιντ. Ο φίλα προσκείμενος Τύπος «ευλογεί» την επιλογή, ο Σωκράτης Κόκκαλης την πλαισιώνει με δηλώσεις για δύο μεταγραφές που θα κάνουν πάταγο και όλα ωραία και καλά. Με άλλα λόγια, ό,τι συμφωνήθηκε ανάμεσά τους στην Ελούντα ανακοινώνεται, με μόνη διαφορά πως δεν θα έχει μεσολαβήσει ο μακρύς κατάλογος των υποψηφίων, με πρώτο και καλύτερο τον Πολ λε Γκουέν.

Αυτό το «ξελίγωμα» για τον φιλόδοξο Γάλλο τεχνικό έχει φθείρει στη συνείδηση της κοινής γνώμης κάθε άλλη επιλογή. Το σημείωμα δεν έχει πρόθεση να αμφισβητήσει το πλούσιο βιογραφικό του Λε Γκουέν. Τρία σερί πρωταθλήματα με την επαρχιακή Λιόν και η καλή μπάλα φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι υπόθεση.

Μέχρι τη θεοποίηση, όμως, ο δρόμος είναι μεγάλος. Η ανάγκη να ικανοποιηθεί ο κλονισμένος ψυχισμός του οπαδού μετά την αναγκαστική παραίτηση Μπάγεβιτς οδήγησε σε μια «αγιογραφία» του Γάλλου άνευ προηγουμένου.
Επικοινωνιακά, η ΠΑΕ Ολυμπιακός δέχθηκε πλήγμα. Το ταξίδι Κόκκαλη προκειμένου να συναντήσει τον προπονητή έγινε γρήγορα γνωστό, όπως και η άρνηση του Λε Γκουέν να απαντήσει καταφατικά και αμέσως.

Ετσι, ο πρόεδρος αναγκάστηκε σε δεύτερο ταξίδι (στην Κρήτη αυτή τη φορά) για να συναντήσει τον Νορβηγό, που παραθερίζει στην Ελούντα. Λογικά ο Σόλιντ έπρεπε να έρθει στην Αθήνα ή να παραμείνει σε αυτήν μέχρι να συναντηθεί με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού.

Ο Κόκκαλης, που φέρνει παικταράδες και δεν τους περιμένει καν στο αεροδρόμιο, τώρα μπαίνει στο αεροπλάνο και πάει να συναντήσει προπονητές, χωρίς μάλιστα να εξασφαλίζει την υπογραφή τους...

Οσο το θέμα παραμένει ανοιχτό τόσο θα πλήττεται η εικόνα της της ΠΑΕ. Ο Σόλιντ συμφώνησε σε όλα με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού και αυτό είναι ένα σημαντικό κρατούμενο. Πριν ο Λε Γκουέν μετατραπεί στον ένα και μοναδικό σωτήρα του Θρύλου, έτσι που τυχόν οριστική άρνησή του να ισοδυναμεί περίπου με καταστροφή, καλό είναι να πρυτανεύσουν πιο ψύχραιμες σκέψεις. Σε διαφορετική περίπτωση, η ατελείωτη και χωρίς ανταπόκριση αναμονή θα κάνει το βίο αβίωτο όποιου τελικά καθίσει στην άκρη του «ερυθρόλευκου» πάγκου.