Αχ, βαχ και μιραλά(χ)

Α-Δ-Ι-Α-Β-Α-Σ-Τ-Ο-Σ. Ο Ολυμπιακός, ο Βαλβέρδε, βάλτε όποιον άλλον θέλετε, όλοι ήταν αδιάβαστοι για το παιχνίδι με τη Σεντ Ετιέν, με αποτέλεσμα στην πρώτη εξέταση να βαθμολογηθούν κάτω από τη βάση. Η λογική λέει ότι μια ομάδα με μέσο όρο ηλικίας φοιτητών που δεν έχουν πάρει ακόμα το πτυχίο τους δεν την κοντράρεις στην ταχύτητα και στο εξαντλητικό πρέσινγκ σε όλες τις γραμμές.

Αυτή ήταν η δύναμη της γαλλικής ομάδας και απορώ πώς δεν το διαπίστωσαν παρακολουθώντας την οι άνθρωποι του Ολυμπιακού. Στο 10ο κιόλας λεπτό οι «ερυθρόλευκοι» είχαν βρεθεί εκτός παιχνιδιού, πέφτοντας στην παγίδα που οι ίδιοι έστησαν. Εξαντλήθηκαν από τους πιτσιρικάδες πριν καλά καλά ξεκινήσει το παιχνίδι, κυνηγώντας να πάρουν την μπάλα στα πόδια τους.

Το γκολ του Ιλάν στο 12ο λεπτό προήλθε από ένα τραγικό λάθος του Ντομί, απόρροια του αποσυντονισμού αλλά και της σύγχυσης που προκάλεσε ο ξέφρενος ρυθμός του παιχνιδιού στους παίκτες του Ολυμπιακού. Ο Γάλλος συνέχισε να υποπίπτει σε λάθη (ευθύνεται από μερικώς έως και αποκλειστικώς και για τα τρία τέρματα του Ολυμπιακού), αλλά δεν ήταν ο μόνος που είχε βγει εκτός ρυθμού. Δυστυχώς τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι.

Η Σεντ Ετιέν βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις του γαλλικού πρωταθλήματος, κάτι που σημαίνει ότι σε ένα πρωτάθλημα όχι και τόσο ανταγωνιστικό η συγκεκριμένη ομάδα παρουσιάζει σημαντικές αδυναμίες. Αντί, λοιπόν, ο Ολυμπιακός να εκμεταλλευτεί τα ντεζαβαντάζ των Γάλλων, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Μετά το πρώτο γκολ δεν υπήρχε καθαρό μυαλό ώστε η ομάδα να συμμαζευτεί, να ηρεμήσει και να επανασχεδιάσει τη στρατηγική της, με αποτέλεσμα η κατηφόρα να συνεχιστεί.

Η στρατηγική αυτή θα επέβαλε ένα παιχνίδι κοντρολαρισμένο, έχοντας βασικό σκοπό την κατοχή της μπάλας, την επιβολή ενός ρυθμού στα μέτρα του Ολυμπιακού και την εκμετάλλευση των στημένων φάσεων. Ο,τι καλό δημιούργησε μέσα στην τραγικότητά του ο Ολυμπιακός, το δημιούργησε από τις στημένες μπάλες, εκεί που οι Γάλλοι παρουσίαζαν χτυπητές αδυναμίες.

Τίποτα, λοιπόν, δεν είναι τυχαίο, όπως και το γεγονός ότι ο Αλέν Περέν φρόντισε να αποδυναμώσει τα άκρα των «ερυθρολεύκων». Κράτησε, επίσης, στον πάγκο στο πρώτο μέρος το μεγάλο αστέρι, τον Γκομίς, παίκτη πιο βαρύ από αυτούς που αγωνίζονταν, με σκοπό να κινηθεί με μεγαλύτερη άνεση στο αναμενόμενο πρέσινγκ-παγίδα (;) του Ολυμπιακού.

Τον έριξε στο παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο για να αποτελειώσει τους γηπεδούχους και ακόμα και σε αυτό τον τομέα πέτυχε διάνα. Θα προσέξατε, επίσης, ότι πάντα υπήρχε ένας Γάλλος να φυλάει τον Μπελούτσι και να μην τον αφήνει ελεύθερο στον ρόλο του κρυφού σέντερ φορ. Με λίγα λόγια, όπως συχνά μας τόνιζαν οι σπαστικοί καθηγητάδες μας στο σχολείο:

«Οποιος διαβάζει γράφει». Χωρίς καμιά διάθεση να εξευμενίσω τα πλήθη, ο Ολυμπιακός δέκα φορές να χρειαζόταν να ξαναπαίξει με αυτή τη Σεντ Ετιέν, αν την αντιμετώπιζε συνετά, με συνοχή και έχοντας ως πρώτο μέλημά του την κατοχή της μπάλας, και τις 10 φορές θα είχε φέρει θετικό αποτέλεσμα...