Τελικά ήταν εύκολο!

Tο σχέδιο του ΠΑΟΚ έφερε τον κωδικό «Κόμπρα». Κοιμίζουμε τον αντίπαλο στο κρίσιμο πρώτο μέρος του παιχνιδιού και στο δεύτερο μισό, μόλις αντιληφθούμε ότι αρχίζει να παραλύει, αποφασίζουμε κάπου γύρω στο 60' να του καταφέρουμε το καίριο χτύπημα. Τελικά την πάτησε σαν τον συμπολίτη Αρη. Δέχθηκε τρία γκολ σε διάστημα δέκα λεπτών και έτσι γκρεμίστηκαν όλα. Σχέδια, προσδοκίες, φιλοδοξίες, τα πάντα. Λογικό ήταν ο Παναθηναϊκός κάποτε να ξυπνήσει.

Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι οι «πράσινοι» δεν ξύπνησαν με δική τους πρωτοβουλία, ούτε λόγω των αλλαγών που επιχείρησε στο δεύτερο μέρος ο Τεν Κάτε (ο Κλέιτον δεν είχε προλάβει ακόμα να μπει καλά καλά στο παιχνίδι), αλλά από ένα δώρο του Χαλκιά (ακολούθησε και δεύτερο, αν και η διάθεση για χουβαρνταλίκια του διεθνούς πορτιέρε φάνηκε από νωρίς), όλα αυτά μικρή σημασία έχουν όσον αφορά την τελική έκβαση του παιχνιδιού.

Εκείνο που μετράει είναι ότι ο ΠΑΟΚ έχασε τη «χρυσή» ευκαιρία στα πρώτα 45 λεπτά του παιχνιδιού. Τότε που ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε ασύνδετος, πίεζε, αλλά δεν ήξερε πώς να αξιοποιήσει την κατοχή μπάλας, τότε που δημιουργούσε τις ευκαιρίες με το σταγονόμετρο. Ενα ντέρμπι εκτός έδρας δεν είναι φρόνιμο να το χτυπάς από τα πρώτα δευτερόλεπτα της αναμέτρησης.

Οταν, όμως, παρέλθει το κρίσιμο αρχικό τέταρτο, άντε το εικοσάλεπτο, και διαπιστώσεις ότι ο αντίπαλος σκοντάφτει, καλό είναι τότε να πάρεις εσύ την τύχη στα χέρια σου και να μην αναβάλεις αυτή την πρωτοβουλία για αργότερα. Μετά το πρώτο γκολ του Βύντρα –που επιτέλους αξιώθηκε να ακούσει ένα «ευχαριστώ» από τους φίλους των «πρασίνων»– ΠΑΟΚ εντός αγωνιστικού χώρου δεν υπήρχε.

Κατέρρευσε σαν να δέχθηκε μπουκέτο από τον Τάισον. Σιγά μην άφηναν οι «πράσινοι» να πάει χαμένη αυτή η ευκαιρία. «Διάβασαν» στα μάτια των αντιπάλων τον φόβο, την ανασφάλεια, την έλλειψη αυτοπεποίθησης και λειτούργησαν με μεγαλοψυχία. Επειδή δεν άντεχαν να βλέπουν τους παίκτες του «Δικεφάλου του Βορρά» να ψυχορραγούν, φρόντισαν με συνοπτικές διαδικασίες να δώσουν τέλος στο δράμα τους. Η σεμνή τελετή κράτησε μόλις εννέα λεπτά.

Από το 49ο έως το 58ο. Ο,τι όμως ισχύει για τον ΠΑΟΚ ισχύει και για τον Παναθηναϊκό, που η υπεροχή του σε ποιότητα και επιλογές παικτών απέναντι στον «Δικέφαλο του Βορρά» θεωρείται δεδομένη. Οι «πράσινοι», κατά την προσφιλή τους συνήθεια, φρόντισαν να πετάξουν ένα ακόμα ημίχρονο στα σκουπίδια, το πρώτο. Αυτό που συνήθως είναι το πιο καθοριστικό και κρίσιμο για τον γηπεδούχο, κυρίως σε ένα ντέρμπι.

Είναι το ημίχρονο στο οποίο οφείλεις να ξεκαθαρίσεις τις προθέσεις σου, να επιβάλεις τη δύναμή σου, δείχνοντας ποιος κάνει κουμάντο στον αγωνιστικό χώρο. Η τελική έκβαση και οι επιλογές σε δεύτερο χρόνο μπορεί να δικαιώνουν τον Τεν Κάτε, αλλά η εικόνα του πρώτου μέρους, με έναν ΠΑΟ να μη βρίσκει λύσεις απέναντι σε έναν άτολμο και παθητικά στημένο ΠΑΟΚ, είναι κάτι που οι «πράσινοι» θα πρέπει επειγόντως να γιατρέψουν εν όψει Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί που οι αντίπαλες ομάδες δεν χαρίζουν ημίχρονα...