Η ΑΕΚ το χειροκρότημα, ο Ολυμπιακός τους βαθμούς

Λανθασμένη εκτίμηση του Σάχα. Σωστή εκτίμηση του Ντιόγο, που «διάβασε» τη φάση, σκέπασε με το κορμί του την μπάλα και την κατάλληλη στιγμή πάσαρε πίσω από τις πλάτες των αμυντικών της ΑΕΚ στον Γκαλέτι. Ακόμα πιο σωστή η εκτίμηση του Αργεντινού, που χωρίς χρονοτριβή έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Μία φάση έκρινε ένα ντέρμπι. Σύνηθες το φαινόμενο. Ανεξάρτητα από τις ατομικές επιδόσεις του κάθε παίκτη ή τη συνολική εικόνα της κάθε ομάδας, στο πρώτο ημίχρονο στο ΟΑΚΑ είδαμε το ωραιότερο 45λεπτο της σεζόν και –γιατί όχι;– των τελευταίων χρόνων.

ΑΕΚ και Ολυμπιακός παρουσίασαν θέαμα υψηλού επιπέδου και έπαιξαν γρήγορο ποδόσφαιρο –ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα–, με πολλές και σημαντικές φάσεις. Σπάνια σε έναν αγώνα στο ελληνικό πρωτάθλημα χάνεις την αίσθηση του χρόνου και δεν καταλαβαίνεις πότε πέρασε το ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός αιφνιδίασε, αλλά η ΑΕΚ αντέδρασε και μάλιστα σωστά. Ξεπέρασε το σοκ, πίεσε και δημιούργησε περισσότερες φάσεις από όσες «δικαιούται» μια ομάδα για να κερδίσει ένα ντέρμπι.

Δεν ευτύχησε, όμως, να σκοράρει και αυτό είναι που μετράει, παρ' όλο που πότε με τον Σκόκο, πότε με τον Τζεμπούρ και τον Μπλάνκο, που έβγαιναν στα άκρα, εκμεταλλεύτηκε τις αμυντικές αδυναμίες του Ολυμπιακού, ιδιαίτερα στην αριστερή πλευρά. Σημαντικό για τους «ερυθρόλευκους» το ότι πήγαν στα αποδυτήρια διατηρώντας το προβάδισμα στο σκορ. Στο δεύτερο ημίχρονο η ΑΕΚ όφειλε να ρισκάρει, αν ήθελε να φέρει το παιχνίδι και πάλι στα ίσα. Και το έκανε. Εριξε μεγαλύτερο βάρος στην επίθεσή της, με αποτέλεσμα να υπάρξει αδυναμία στο κέντρο και την άμυνα.

Ομως δεν γινόταν αλλιώς. Το παιχνίδι μετατράπηκε σε ρουλέτα, μια και ο Ολυμπιακός ακολούθησε τον ξέφρενο ρυθμό που προσπάθησε να επιβάλει η «Ενωση». Ποιος ο λόγος να τον ακολουθήσουν οι «ερυθρόλευκοι», αδυνατώ να το κατανοήσω. Η αναρχία απλώθηκε στον αγωνιστικό χώρο, προς όφελος όλων αυτών που θέλουν να βλέπουν ποδόσφαιρο χωρίς σκοπιμότητες και αποθέωση της τακτικής. Η ΑΕΚ όσο περισσότερο πλησίαζε στο γκολ τόσο περισσότερο έπαιζε με τη φωτιά, την ίδια ώρα που ο Ολυμπιακός δεν είχε αποφασίσει αν ήθελε πρώτα να διαφυλάξει τα νώτα του κρατώντας περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια του και στη συνέχεια να βγει στην κόντρα ή το αντίθετο.

Το παράξενο είναι ότι η απόφαση δεν πάρθηκε μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Οι αλλαγές από την πάγκο σε ακόμα ένα ματς άργησαν να έρθουν. Τέλος καλό, όλα καλά, θα μου πείτε για τον Ολυμπιακό, μια και πρόσθεσε άλλη μία σπουδαία νίκη στο ενεργητικό του, αλλά το ζητούμενο, που δεν είναι άλλο από το να ελέγχουν οι «ερυθρόλευκοι» στο μεγαλύτερο μέρος ενός παιχνιδιού τον ρυθμό, παραμένει… ζητούμενο. Η ΑΕΚ παρουσιάζει εμφανή σημάδια βελτίωσης. Δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα που βλέπαμε πριν καθίσει στον πάγκο της ο Μπάγεβιτς.

Ο κάθε παίκτης έχει τον ρόλο του, ξέρει πού να παίξει και πώς να ανταποκριθεί. Η αδυναμία που παρουσιάζει είναι στη συνοχή των γραμμών της, κάτι που δεν επιτυγχάνεται και τόσο εύκολα. Το τελικό αποτέλεσμα την αδικεί.