Μέχρι να μπει ο Μπελούτσι όλα στον... αέρα

Σέντρες από εδώ, σέντρες από εκεί, μακρινές μπαλιές από παντού, μικρή πίεση στον αντίπαλο και για να δούμε μήπως μας κάτσει καμιά στημένη φάση. Κάπως έτσι προσπάθησε να στριμώξει ο Ολυμπιακός τον ΟΦΗ, τουλάχιστον στα πρώτα 20 λεπτά του παιχνιδιού. Τίποτα μετά δεν έδειχνε να λειτουργεί σε οργανωμένη βάση. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ο δυνατός άνεμος δεν βοηθούσε τη σωστή ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ναι, αλλά όταν έχεις τον αέρα αντίπαλο κοιτάζεις να κατεβάσεις την μπάλα κάτω και όχι να τη σηκώνεις για… ασήμαντη αφορμή.

Τα σέντερ μπακ είχαν ανέβει ψηλά και προσπαθούσαν από τριάντα μέτρα μακριά να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε η ομάδα να φτάσει στα αντίπαλα καρέ ή καλύτερα να φτάσει η μπάλα στον… εξόριστο Ντιόγο. Μάταιος κόπος. Μόνο στο τελευταίο τέταρτο, όταν οι παίκτες σταμάτησαν να κλοτσούν το… μπαλόνι ψηλά στον αέρα και αποφάσισαν να παίξουν με το τόπι χαμηλά, απέδωσαν ποδόσφαιρο αξιώσεων. Επιθέσεις από τα άκρα με σαφή προσανατολισμό, πίεση πραγματική από όλες και προς όλες τις γραμμές (μέχρι εκείνη τη στιγμή μόνο ο Ντουντού στον χώρο του κέντρου πίεζε πραγματικά) και ξαφνικά η μηχανή πήρε μπροστά. Πάνω, όμως, που πήγε να πάρει στροφές την πρόλαβε η λήξη του πρώτου μέρους.

Στο δεύτερο μισό η εικόνα άλλαξε από το 60ό λεπτό και μετά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είναι η στιγμή που ο Μπελούτσι έρχεται από τον πάγκο να αλλάξει τα δεδομένα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν με παίκτη λιγότερο. Ο Οσκαρ, πραγματικά κρυφός κυνηγός κι όχι σχήμα λόγου, κατάφερε να κρυφτεί ακόμα και από τους συμπαίκτες του. Μόνο ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, ο μεγάλος αυτός μάγος, ίσως να πετύχαινε κάτι ανάλογο. Να μπει στην ενδεκάδα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας και να κατορθώσει 60 λεπτά να περάσει απαρατήρητος. Δεν ξέρω αν ο Ισπανός είναι καλός παίκτης.

Ειλικρινά. Αυτό που ξέρω είναι ότι παρουσιάζεται προκλητικά αδιάφορος. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει διάθεση για μπάλα. Δεν γουστάρει. Απορώ πώς ο Βαλβέρδε δεν το έχει καταλάβει και συνεχίζει να επιμένει. Θα μου πείτε, μήπως έχει και κάποιον άλλο να εμπιστευτεί; Σωστό και αυτό. Ο Μπελούτσι μπήκε και έκανε τη διαφορά. Ελευθέρωσε τον Ντιόγο, βρήκε τους κενούς χώρους, αναστάτωσε τη μέχρι εκείνη τη στιγμή συμπαγή άμυνα του ΟΦΗ, έβγαλε την ομάδα μπροστά και τέλος σκόραρε με έναν τρόπο που πιστοποιεί την ποδοσφαιρική κλάση του.

Ο Λέτο απλώς φόρτωσε με περισσότερη ενέργεια την ομάδα, βοηθώντας τη να φτάσει πιο εύκολα στη σιγουριά του δεύτερου γκολ. Η ομάδα για μια ακόμα φορά μακριά από το Καραϊσκάκη άργησε να βρει το καλό πρόσωπό της, αλλά αυτό που προβληματίζει είναι ότι ο Ολυμπιακός ρισκάρει όταν δεν ξεκινάει με τους βασικούς. Δύσκολο να ξεκουράσει παίκτες ο Βαλβέρδε, διότι το βάθος στον πάγκο δείχνει να... ρηχαίνει.