Ο αγωνιστικός χώρος ευνοούσε τον Αρη. Φρέναρε τις επιθετικές διαθέσεις του ΠΑΟΚ και την ανάπτυξή του. Ηταν ο Αρης που στήθηκε έξυπνα και είχε απέναντί του έναν αντίπαλο που μπορούσε να ελέγξει τις κινήσεις του και πιέζοντας ψηλά, είχε σκοπό να του χαλάσει τα σχέδια για κάτι ουσιαστικό στην επίθεση.
Ο Γκαρσία και ο Βιτόλο είχαν πολλή δουλειά και κατάφεραν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα στον γηπεδούχο, καταφέρνοντας να διασπάσουν το αντίπαλο κέντρο.
Από τη στιγμή που είχε την κατοχή, διασφάλιζε τα νώτα του και είχε στηρίγματα κυρίως τον Ρεγκέιρο σε μια προσπάθεια να απεγκλωβιστεί από την άμυνά του, στάθηκε ικανοποιητικά. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε πολλές επιλογές στην ανάπτυξη. Αδόκιμα ο Μουσλίμοβιτς προσπαθούσε να διατηρηθεί στο προσκήνιο. Κινήθηκε περιφερειακά στην περιοχή και έτσι αδυνάτισε τη γραμμή κρούσης. Από την άλλη, ο Κονσεϊσάο μπορεί να είναι δημιουργικός και έμπειρος, ωστόσο δεν έδειξε ότι είναι έτοιμος για να αντεπεξέλθει σε ένα δύσκολο παιχνίδι όπως το χθεσινό. Μάλιστα, δεν έβγαλε το 90λεπτο και αποχώρησε με αλλαγή.
Ο ΠΑΟΚ σπατάλησε πολλές δυνάμεις χωρίς να μπορέσει να φτάσει στην ουσία, με αποτέλεσμα να συμβάλει ώστε ο αγώνας να μείνει στο μηδέν και οι δύο ομάδες να δώσουν ραντεβού στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Εκεί το προβάδισμα ανήκει στον Αρη. Οι «κίτρινοι» έχουν τον πρώτο λόγο.
Θα κρίναμε σωστές τις επιλογές του Ερνάντεθ για τις αλλαγές που πραγματοποίησε στα τελευταία λεπτά. Ισως θα έπρεπε να είχε χρησιμοποιήσει νωρίτερα τον Σταύρο Λαμπριάκο. Η συμμετοχή του θα μπορούσε να είναι αξιοσημείωτη εφόσον είναι επιθετικός που μπορεί να κρατήσει την μπάλα και να διαχειριστεί ορθά (με την εμπειρία του) ορισμένες επιθέσεις του Αρη. Θα μπορούσε να ανεβάσει την ομάδα του πιο ψηλά και να γίνει πιο απειλητική. Ετσι κι αλλιώς, πάντως, ο Αρης ήταν μεταμορφωμένος, ως μια γενικότερη εικόνα της χθεσινής αναμέτρησης. Αγωνιστικός και παθιασμένος, με ανταμοιβή το θετικό πρόσημο στην προσπάθειά του, που αποτελεί σημαντική βοήθεια για το υπόλοιπο ενός δύσκολου προγράμματος.