Ευτυχώς υπήρχε ο Τζεμπούρ

Δύσκολα θα σκεφθεί ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, κ. Μαρκογιαννάκης, να συστήσει αστυνομία ποδοσφαίρου. Ευτυχώς δηλαδή. Διότι, σε διαφορετική περίπτωση, θα είχαμε εκτεταμένες προσαγωγές παικτών και προπονητών στο ΟΑΚΑ για παρατεταμένη δυσφήμηση του αθλήματος.

Το πρώτο ημίχρονο, με εξαίρεση το διάστημα 40'-45', είναι να το παίρνεις και να το πετάς στα σκουπίδια. Κανονική κακοποίηση. Πολλά φάουλ, πολλές λάθος πάσες, ελάχιστες προσωπικές ενέργειες. Οτι οι δύο ομάδες στερούνται ποιοτικών αρετών το ξέραμε. Να μην μπορούν να αλλάξουν τρεις πάσες για να βγουν στην επίθεση το είδαμε χθες. Η πιο μεγάλη απογοήτευση ήρθε από τον ΠΑΟΚ.

Τρομαγμένη ομάδα, χωρίς εμπνεύσεις και αυτοπεποίθηση, ήρθε στο ΟΑΚΑ για να μη χάσει. Σπάνια σε ντέρμπι εκτός έδρας ο Σάντος διατάσσει φουλ επίθεση και έλεγχο του παιχνιδιού. Παραχωρεί την πρωτοβουλία στον αντίπαλο, επιδιώκοντας να έχει κέρδη στις αντεπιθέσεις. Ποιες αντεπιθέσεις όμως; Αυτές που δεν οργανώθηκαν ποτέ. Οι προικισμένοι Ματίας Βερόν και Πάμπλο Γκαρσία βρέθηκαν εκτός παιχνιδιού. Βολόδερναν στη μεσαία γραμμή απασχολούμενοι μόνο με τα αμυντικά τους καθήκοντα. Μόνο ο Μουσλίμοβιτς έδειχνε κεφάτος, εκλιπαρώντας για μία πάσα της προκοπής.

Απέναντι στον νωθρό ΠΑΟΚ η ΑΕΚ ανέλαβε χωρίς κόπο την πρωτοβουλία των κινήσεων, αφήνοντας έτσι να φανούν οι πάμπολλες αδυναμίες της στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Η μεσαία γραμμή της αδυνατούσε να βγάλει κάθετη πάσα στον Μπλάνκο. Να «βρει» διαγώνια τον Τζεμπούρ και τον δραστήριο Εντίνιο. Τη μια φορά που η μπάλα τσούλησε καλά από τα πλάγια η καλοζυγισμένη σέντρα του Γεωργέα συναντήθηκε με το κεφάλι του Τζεμπούρ και την αδύναμη βουτιά του Χαλκιά.

Η ΑΕΚ δεν επιβραβευόταν για την επιθετικότητά της. Ομως ερχόταν μια δίκαιη τιμωρία για τον φοβισμένο και παντελώς αδύναμο ΠΑΟΚ. Οφείλουμε να δεχτούμε πως με τον υγιή Βιεϊρίνια στο ένα άκρο και τον Κονσεϊσάο στο άλλο οι Θεσσαλονικείς θα διαφοροποιούσαν αισθητά την αγωνιστική εικόνα τους. Το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί ο Μπάγεβιτς επικαλούμενος τον Μπασινά και τον Σκόκο. Και πάλι, όμως, οι δικαιολογίες δεν στέκονται ικανές να οδηγήσουν στην... αθώωση των κατηγορουμένων.

Εκεί που με τον Μπακαγιόκο δίπλα στον Μουσλίμοβιτς ο ΠΑΟΚ έδειχνε να συνέρχεται αγωνιστικά, ήρθε ο Κοντρέρας να εγκληματήσει σε βάρος του Τζεμπούρ και της ομάδας του. Ακόμα κι αν ο στόχος του Θοδωρή Ζαγοράκη και του Φερνάντο Σάντος είναι η εξασφάλιση μιας θέσης στο ΟΥΕΦΑ, συμπεριφορές όπως του Χιλιανού δεν πρέπει να τιμωρούνται μόνο από τον διαιτητή...

Τα τελευταία φαλτσοσφυρίγματα

Ο Γερμανάκος κατάφερε να τα θαλασσώσει στο τελευταίο ματς της καριέρας του. Για μία φορά ακόμα, μαζί με τον διαιτητή, στην καρέκλα του κατηγορούμενου βρίσκεται και ο Ολυμπιακός. Ο Πάντος κάνει καθαρό πέναλτι στον Σουάνη λίγο πριν από τη λήξη. Ο Γερμανάκος αδιαφορεί. Ανεξάρτητα από το αν είδε ή όχι την παράβαση, έχουμε καραμπινάτη αλλοίωση αποτελέσματος. Τίποτα λιγότερο. Εχουμε νωρίτερα τρανταχτό λάθος στον πειθαρχικό έλεγχο. Ο νεαρός Παπαδόπουλος βρίσκει με τη σχάρα του παπουτσιού τον Ντοριβάλ. Είναι κόκκινη κάρτα. Δίνει κίτρινη. Εδώ ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν προστατεύεται αλλά παθαίνει κάτι χειρότερο: εκτίθεται. Ο πράος Γερμανάκος κέρδισε συμπάθειες με την απόφασή του να εγκαταλείψει τη σφυρίχτρα και τις έχασε όλες, μαζί με την υστεροφημία του.

Είναι ζωντανός

Κατά την άποψη πολλών είχε ολοκληρώσει το ποδοσφαιρικό ζην. Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου έζησε εδώ και περίπου δύο χρόνια στη σκιά του πραγματικού εαυτού του. Απομονώθηκε, υποτιμήθηκε, λοιδωρήθηκε. Από τον τραυματισμό του και μετά πέρασε στην ποδοσφαιρική αφάνεια. Εχασε τη φρεσκάδα, τον δυναμισμό και την όποια επαφή με τα δίχτυα. Εμεινε να τον εμπιστεύεται ο Αγγελος Αναστασιάδης, που τον καλούσε πάντα στην εθνική Κύπρου, και κάποια στιγμή ο Αντώνης Ρέμος που του πρόσφερε συμβόλαιο στον Ηρακλή. Πέρασε ο πρώτος γύρος μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Χθες στο Παγκρήτιο άρχισε η απόσβεση. Δύο όμορφα γκολ και νίκη που σημαίνει παραμονή στην κατηγορία. Η αγωνιστική ανάσταση ενός κλασικού φορ σαν τον Μιχάλη Κωνσταντίνου είναι κέρδος για το πρωτάθλημα που αναζητεί πρωταγωνιστές...