Μίλησε η κλάση του Μάντζιου!

Ο Παναθηναϊκός αιφνιδιάστηκε. Το σουτ του Πονσέ έβαλε τους Θράκες νωρίς νωρίς μπροστά στο σκορ. Για τους παρατηρητικούς σημειώνω ότι το σκηνικό παραλίγο να επαναληφθεί στα πρώτα λεπτά του δεύτερου μέρους. Πρωταγωνιστής και μοιραίος παίκτης αυτή τη φορά ήταν ο Ντιαλό. Οι φάσεις αυτές δεν έκριναν το παιχνίδι. Αυτό που μέτρησε τελικά ήταν η αντίδραση του Παναθηναϊκού. Αυτή ήταν που βάρυνε στη ζυγαριά του παιχνιδιού. Οι «πράσινοι» μετά το γκολ που δέχθηκαν στο 5ο λεπτό έδιωξαν νευρικότητα κι εκνευρισμό, συμπτώματα που συνήθως παρουσιάζουν οι ομάδες όταν βρίσκονται ανέλπιστα με την πλάτη στον τοίχο.

Πρώτο μέλημά τους ήταν να πιέσουν ψηλά και να αναγκάσουν τον αντίπαλο να υποπέσει σε λάθη. Το γκολ της ισοφάρισης δεν προήλθε από οργανωμένη επίθεση των παικτών του Παναθηναϊκού, αλλά ήταν προϊόν αυτής της πίεσης. Σημαντικό λοιπόν ότι οι «πράσινοι» πήραν τον δρόμο για τα αποδυτήρια έχοντας φέρει το ματς στα ίσια. Στο δεύτερο ημίχρονο μίλησε η κλάση του Βαγγέλη Μάντζιου. Ο μόνος παίκτης των «πρασίνων» αυτή τη στιγμή που αν δεχθεί την μπάλα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο δεν θα δυσκολευτεί να σκοράρει γλιτώνοντας την ομάδα από περιπέτειες.

Ο Σαλπιγγίδης δεν υπερέβαλε, πάσαρε όταν έπρεπε κι ο Μάντζιος βρήκε τον χώρο να δράσει. Σχεδόν μηχανικά προσποιήθηκε, έφερε την μπάλα από το δεξί στο αριστερό πόδι και πλάσαρε με τέτοια άνεση που δυστυχώς δεν διακρίνει άλλους συμπαίκτες του. Αυτό είναι όμως που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός για να «ξεκλειδώνει» τα ματς εντός κι εκτός έδρας. Τον ποδοσφαιριστή που χωρίς φλυαρίες θα βρίσκει δίχτυα. Αυτόν που δεν χρειάζεται πριν σκοράρει να έχει χάσει τρεις–τέσσερις κλασικές ευκαιρίες. Αυτόν που θα προσδώσει ουσία στην κατοχή μπάλας και αποτελεσματικότητα στη σωστή κυκλοφορία.

Σημαντική η συμμετοχή του Σωτήρη Νίνη. Δεν ήταν ο παίκτης που κάλυπτε απλώς τη δεξιά πτέρυγα του Παναθηναϊκού, περιμένοντας πότε θα του έρθει η μπάλα για να σεντράρει στην αντίπαλη εστία -όπως συνηθίζουν οι περισσότεροι- αλλά αυτός που ανέλαβε πρωτοβουλίες δίνοντας ζωή στο δεξί άκρο της επίθεσης. Κλείνω με μια ερώτηση. Χρειάζεται ο προπονητής να ρωτήσει έναν ποδοσφαιριστή αν έχει κουραστεί για να τον αντικαταστήσει, όταν είναι ηλίου φαεινότερον ότι η κούραση τον έχει αναγκάσει να κάνει συνεχή λάθη;