Σε δώδεκα άτοκες μηνιαίες δόσεις!

Θα «στενάξει» φέτος το πορτοφόλι του Νίκου Νοτιά. Η εκταμίευση προβλέπει πάνω από δώδεκα εκατομμύρια για το προπονητικό κέντρο και κοντά στα πέντε για να καλυφθεί η νέα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου που του αντιστοιχεί, αλλά και η κάλυψη που αντιστοιχεί σε άλλους μετόχους, οι οποίοι θα δηλώσουν αδυναμία. Η σούμα κάνει δεκαοκτώ εκατομμύρια ευρώ και στο ποσό δεν συμπεριλαμβάνεται το κόστος καμιάς «χειμωνιάτικης» μεταγραφής. Η εκταμίευση είναι παντελώς άσχετη με το ταμείο της ΑΕΚ. Δηλαδή ο κ. Νοτιάς τα βάζει και πάνε στο καλό. Ούτε ταμειακή διευκόλυνση ούτε τίποτα. Δεν υπάρχει άλλος στο ελληνικό ποδόσφαιρο που να βάζει τόσα λεφτά από την τσέπη του. Χρήσιμη η διευκρίνιση: αν έχει βάλει ο Σωκράτης Κόκκαλης, τα έχει βάλει ξέροντας ότι το ταμείο της ΠΑΕ και η τσέπη του είναι συγκοινωνούντα δοχεία.

Μένει ο κ. Βγενόπουλος, που έβαλε 17,9 εκατ., διευκρινίζοντας ότι είναι λεφτά που βγήκαν από το δικό του παντελόνι... Ολοι οι άλλοι απέχουν έτη φωτός. Η κρίση, που πραγματοποιεί... εφόδους και στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ρίχνει ήδη βαριά τη σκιά της και στη μεταγραφική αγορά του χειμώνα. Τα πορτοφόλια δεν είναι ζεστά και αποκλείεται να ζεσταθούν επειδή τα πρωτοσέλιδα του αθλητικού Τύπου... αγνοούν τις πολικές θερμοκρασίες. Ο φιλόδοξος και πολυμετοχικός Παναθηναϊκός επέλεξε συντηρητική τακτική. Ο στόπερ θα είναι μια αξιόπιστη περίπτωση και τίποτα παραπάνω. Ο αριστερός χαφ (εφόσον έρθει) στο ίδιο πλαίσιο, αν και εξετάζεται η περίπτωση του Ζόνεφελντ, που στα είκοσι οκτώ χρόνια του είναι αναπληρωματικός στην Αϊντχόφεν. Για σέντερ φορ, που ακούγαμε στην αρχή, τώρα δεν γίνεται κουβέντα, παρά την πώληση του Ροντρίγκο Σόουζα στην Κορίνθιανς. Ο Παναθηναϊκός -το διευκρίνισε, άλλωστε, ο Κώστας Αντωνίου- θα κάνει δύο μεταγραφές...

Για την ΑΕΚ κάναμε σαφή υπαινιγμό στην αρχή. Ο κ. Νοτιάς, που δεν έκοψε το συνήθειο να βάζει το χέρι στην τσέπη, θα πληρώσει για να καλυφθούν τρύπες και να γίνει το προπονητικό κέντρο. Οι μέτοχοι, αντί να δανειστούν πάλι, προτίμησαν να ξηλωθούν για να αντιμετωπίσουν τα ελλείμματα. Μπάγεβιτς και οπαδοί ζητούν με το δίκιο τους ενίσχυση της ομάδας, αλλά και το δίκιο όσων πληρώνουν είναι βουνό. Η ΑΕΚ θα κινηθεί «συνεσταλμένα», αν τελικά κάνει κάποια κίνηση...
Στον Ολυμπιακό ακολουθούν την παραδοσιακή τακτική του «κάτσε να δούμε τι θα κάνουν οι άλλοι». Επειδή οι άλλοι θα κάνουν όσα γράψαμε παραπάνω, εύκολα διαπιστώνει ο αναγνώστης τι θα κάνει ο Κόκκαλης. Εδώ το πράγμα προσωποποιείται μέχρις εκεί που δεν παίρνει. Ο Νινιάδης μπορεί να βρίσκει εξαιρετικές περιπτώσεις παικτών και μάλιστα με μεταπωλητική αξία, μπορεί να έχει ήδη πείσει τον Κόκκαλη ότι κόβει το μάτι του, αλλά υπάρχουν όρια. Για να βγει ο Ολυμπιακός από τη χειμερία νάρκη πρέπει οι ανταγωνιστές να υπερβούν τα δικά τους. Αφού κάτι τέτοιο δεν γίνεται, στη Ρόζενμποργκ θα προσφέρονται τα μισά από όσα ζητάει και μάλιστα σε δώδεκα άτοκες μηνιαίες δόσεις!
Καλή χρονιά!


«Μικρές αθλητικές ιστορίες» από τον Μάκη Διόγο

Απορίας άξιον είναι που δεν έχουμε ακόμα φάει τα πλούσια μουστάκια μας με τον Μάκη Διόγο. Αμφιβάλλω ζωηρά αν υπάρχει άλλη τέτοια περίπτωση δύο ανθρώπων που ναι μεν κινούνται στον ίδιο ιδεολογικό χώρο, αλλά έχουν τόσο μεγάλες διαφορές ώστε να τους ακούει ολόκληρο το κτίριο κάθε φορά που στήνουν καβγά.

Λίγες μέρες πριν, μόλις είδα τον Μάκη να μπαίνει στο γραφείο ετοιμάστηκα για ένα νέο γύρο διαξιφισμών, ποντάροντας πάντα στη... φιλική συμμετοχή-συνεργασία του Λεάνη.

Ο Μάκης, όμως, δεν ήταν διατεθειμένος. Ανοιξε την τσάντα του, έβγαλε το βιβλίο, έγραψε μια συγκινητική αφιέρωση και μου το έδωσε. Οπως αθόρυβα το έβγαλε, έτσι αθόρυβα το έφερε.

Οι «Μικρές αθλητικές ιστορίες» του Μάκη Διόγου, που κυκλοφορούν από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις, είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Αντί ως πούρος αριστερός, που είναι, να γράψει καταγγέλλοντας τον καπιταλισμό που... καταδυναστεύει τον αθλητισμό, ο Μάκης έγραψε ως αριστερός που γοητεύεται από τον αθλητισμό και ειδικά το ποδόσφαιρο. Εγραψε για να βγάλει από πάνω μας τη ρετσινιά ότι τάχα θεωρούμε την μπάλα «όπιο του λαού» κι άλλα τέτοια άσχετα, που τα ξανακούσαμε όταν η ομάδα ποδοσφαίρου πήρε το Euro.

Στις εκατόν πενήντα σελίδες του βιβλίου καταγράφονται ιστορίες ανθρώπων -κυρίως- της Αριστεράς που λάτρεψαν τον αθλητισμό, τις ομάδες τους όσο και την ιδεολογία τους.

Από τον Μπακούνιν μέχρι τον Εβαλντ Λίνεν και από τον Αγγελο Μεσσάρη μέχρι τον περίφημο Σώκρατες, από την τουρκοκρατία και την Κατοχή μέχρι τον δηλητηριασμένο «υπεράνθρωπο» του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, ο αναγνώστης θα βρει ιστορίες με νόημα και περιεχόμενο.

Ο Μάκης γράφει απλά και κατανοητά, σε γλώσσα που ανακατεύει την αφήγηση με το ρεπορτάζ. Η γραφή του πατάει στο έδαφος, σε αντίθεση με τις... εθνικιστικές αναλύσεις του, οι οποίες ξεσηκώνουν θύελλες ενθουσιασμού αλλά και πειραγμάτων τα βράδια λίγο πριν αρχίσει την εκπομπή του στον NovaΣΠΟΡ FM 94,6.

Διαβάστε τις «Μικρές αθλητικές ιστορίες». Θα διαπιστώσετε, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, γιατί ο αθλητισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που δεν γίνεται να αποκοπεί από την πολιτική.