H 11άδα του Α’ γύρου της Σούπερ Λίγκας

1) Γκσπούρνινγκ

Πάρα πολύ δύσκολο να επιλέξεις ανάμεσα σε αυτόν και τον Νικοπολίδη για τον καλύτερο τερματοφύλακα του πρώτου γύρου. Και οι δύο χάρισαν βαθμούς στις ομάδες του, που υπό άλλες συνθήκες θα τους είχαν χάσει. Καταφέρνουν να ξεχωρίσουν σε ένα πρωτάθλημα που έχει πολύ καλούς γκολκίπερ (Τζόρβας, Χαλκιάς, Πεκάνια, Ρόκα). Καταλήγουμε στον Αυστριακό πορτιέρο της Ξάνθης, διότι παίζει σε μία ομάδα που δέχεται πολύ μεγαλύτερη πίεση.

2) Βασίλης Τοροσίδης

Μην πάει το μυαλό σας σε κάποιες σούπερ εμφανίσεις. Πιο κοντά στην αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει δεξί μπακ που να ξεχωρίζει φέτος. Κάτι πήγε να κάνει στην αρχή ο Μανιάτης, κάπως «κουνήθηκε» ο Νίλσον, αλλά για να βγει Τοροσίδης πρέπει ο πρώτος να παίζει επίθεση και ο δεύτερος να μαρκάρει. Χωρίς να υπάρχει άλλος, «Τοροσίδιος», που λέει κι ο Νικολακόπουλος στο ραδιόφωνο...

3) Στέλιος Βενετίδης

Η καλύτερη διαγώνια πάσα στο πρωτάθλημα. Καλός ο Σπυρόπουλος, αλλά ο Στέλιος φέτος ξεχειλίζει από ποιότητα. Προχθές σκόραρε με απευθείας φάουλ. Ξεπέρασε έναν επώδυνο και μακροχρόνιο τραυματισμό, μάζεψε τις δυνάμεις του στη Λάρισα και τώρα «απειλεί» με νέα καριέρα. Πειράζει που πάτησε τα τριάντα δύο; Μέσα στο γήπεδο δεν αφήνει να φανούν ούτε τα χρόνια ούτε ο αντίπαλος που κινείται στην πλευρά του...

4) Ζουέλα

Χαίρω πολύ. Αν ήταν πιο γρήγορος, θα έπαιζε στην Μπουντεσλίγκα. Δύσκολα συναντάς σέντερ μπακ με τη δική του ωριμότητα και ψυχραιμία. Παίζει χωρίς συσπάσεις του προσώπου. Εχει άμεση αντίληψη του χώρου, σίγουρες τοποθετήσεις και καλές επαφές με την μπάλα. Τιμή και δόξα στον Γιάννη Ματζουράκη που τον πήρε από αμυντικό χαφ και τον έβαλε στο κέντρο της άμυνας. Κι απ' αυτόν μπορεί να επωφεληθεί ο Πανόπουλος.

5) Πάμπλο Κοντρέρας

Μπορεί να μη χωράει στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, αλλά στη Σούπερ Λίγκα περισσεύει. Μεγάλη επιτυχία του Ζήση Βρύζα που τον έπεισε να έρθει στην Ελλάδα και μάλιστα με περίπου 250.000 ευρώ τον χρόνο. Σε αυτή την ηλικία (30 ετών) τα σέντερ μπακ εξακολουθούν να έχουν μεταπωλητική αξία. Παρά το σχετικά μικρό ύψος του, βγαίνει νικητής στις εναέριες μονομαχίες. Συχνά κατεβάζει την μπάλα, παίρνει πρωτοβουλίες και συμπεριφέρεται ως ηγέτης.

6) Ντουντού Σεαρένσε

Καλώς τον κι ας άργησε. Ξεκίνησε σχετικά μουδιασμένα, αλλά όταν πήρε μπρος καταλάβαμε τι σημαίνει αμυντικός χαφ που ξέρει και μπάλα. Μαρκάρει παντού, κερδίζει τις περισσότερες κεφαλιές και πασάρει σαν τα «δεκάρια» παλαιάς κοπής. Χαίρεσαι να τον βλέπεις στο γήπεδο, όπως λίγα χρόνια πριν οι οπαδοί του Ολυμπιακού χαίρονταν να βλέπουν τον Γιάγια Τουρέ. Δεν γράφω ότι αξίζει να φτάσει μέχρι τη σημερινή Μπαρτσελόνα, αλλά ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Μπάρτσα υπάρχουν σκαλοπάτια που άνετα τα ανεβαίνει ο Βραζιλιάνος.

7) Λουτσιάνο Γκαλέτι

Φτάνει μέχρι την ενδεκάδα παίζοντας τα μισά παιχνίδια, δηλαδή αυτά που γίνονται στο «Γ. Καραϊσκάκης». Η ποιότητά του δεν έχει προηγούμενο στη θέση του δεξιού χαφ-εξτρέμ. Οταν είχε έρθει, έγραφα ότι είναι μια βελτιωμένη έκδοση του Στέλιου Γιαννακόπουλου. Η εκτίμηση τον αδικεί. Με τη διαφορά ότι τα πόδια του Στέλιου δεν άλλαζαν συμπεριφορά μακριά απ' το Φάληρο. Του Λουτσιάνο αλλάζουν. Αν το πάρουν χαμπάρι οι κάθε λογής ενδιαφερόμενοι να τον αποκτήσουν ή θα αποσύρουν το ενδιαφέρον τους ή θα αλλάξουν συμπεριφορά τα πόδια του Αργεντινού...

8) Ματίας Βερόν

Για τις επιλογές του Βρύζα θα επανέλθω και παρακάτω. Ο νεαρός Αργεντινός παίζει λες κι έχει καταπιεί... κομπιούτερ. Με κίνδυνο να φανεί ότι είμαι πολύ υπερβολικός, θυμίζει τον Πέπε Γκουαρντιόλα. Αποφεύγει να κάνει επίδειξη τεχνικής και παίζει για την ομάδα. Βρίσκεται συνήθως εκεί απ' όπου θα περάσει η μπάλα για τους αντίπαλους επιθετικούς. Τη σταματάει και χωρίς βιασύνες και ατσαλιές την προωθεί για να βγάλει τον ΠΑΟΚ στην επίθεση. Τον ενδιαφέρει να κάνει σωστά τη δουλειά του περισσότερο απ' όσο τον ενδιαφέρει να φανεί στην εξέδρα ότι την κάνει καλά.

10) Γιώργος Καραγκούνης

Ε, ορισμένα πράγματα λειτουργούν σαν σήματα κατατεθέντα. Ο «τυπάρας» δεν μπορεί να λείψει, επειδή απλούστατα κάθε ομάδα χρειάζεται τον ηγέτη της. Γκρινιάρης, μουρμούρης, αλλά ηγέτης. Παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο απ' ό,τι επιτρέπουν οι τεχνικές ικανότητές του. Τα κάνει όλα και συμφέρει. Μπουκάρει στην περιοχή, σουτάρει από μακριά, σκοράρει και βγάζει ασίστ σαν την προχθεσινή στον Πετρόπουλο. Γεννημένος πρωταγωνιστής, δεν έχει πρόβλημα να αρχίζει το ματς ως αριστερός χαφ. Ετσι κι αλλιώς, ο «τυπάρας» είναι, μετά τον Χρήστο Αρδίζογλου, ο παίκτης που τα βλέπει όλα τούτα σχετικά. Αρκεί να έχει την μπάλα στα πόδια του!

9) Ζλάταν Μουσλίμοβιτς

Υστερα μου λες για τον Ζάχαβι. Με ένα καράβι λεφτά κι εγώ κάνω τον μάνατζερ. Ο Βρύζας τον κάνει με... κάτι λίγα και φέρνει στην Τούμπα τον «Ζλάταν των φτωχών». Κλασικός σέντερ φορ, με όρεξη να παίξει για να φανεί. Η σχέση του με το σκοράρισμα είναι κάτι παραπάνω από φιλική. Ομως ο Βόσνιος κάνει και την μπελαλίδικη δουλειά. Μαρκάρει, πέφτει πάνω στα σέντερ μπακ και μοιράζει την μπάλα στα άκρα τρέχοντας για να πάρει θέση στο πέναλτι. Καιρό είχε ο ΠΑΟΚ να βρει τέτοιο φορ, του Σαλπιγγίδη εξαιρουμένου.

11) Ντιόγο

«Μη γράφεις τόσο κολακευτικά», μου έλεγαν στην εφημερίδα όταν ο Βραζιλιάνος έπαιρνε τον δρόμο για την Ελλάδα. «Θα βγει μάπα το καρπούζι και θα θυμηθεί ο κόσμος την "κόμπρα" που είχαμε βάλει κάποτε για τον Μπόρχα»... Εγώ έβλεπα έναν Ζιοβάνι που τρέχει πιο γρήγορα. Το ίδιο βλέπω και τώρα. Με μια επιπλέον διαφορά: ο νεαρός μαρκάρει σκυλίσια, κυνηγώντας την μπάλα στο πλάγιο άουτ. Μέγας παίκτης, που δεν θα μας κάνει τη χάρη για πολύ καιρό. Στην τρίτη-τέταρτη επαφή του με το τόπι καταλαβαίνεις ότι «κάτι ωραίο συμβαίνει εδώ».

Στον πάγκο

Νικοπολίδης
Μανιάτης
Λέμπο
Αβραάμ Παπαδόπουλος
Σπυρόπουλος
Εστογιάνοφ
Σιμάο
Ιγκλέσιας
Σκόκο
Εντόι
Μπλάνκο