Τα πρώτα 45 λεπτά που παιχνιδιού θα μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε εφιάλτη για τον Ολυμπιακό. Ισως το χειρότερο πρώτο ημίχρονο για τους «ερυθρόλευκους», φέτος, στο Καραϊσκάκη. Ο αιφνιδιασμός της Χέρτα λειτούργησε. Οι Γερμανοί ήταν αυτοί που μπήκαν δυνατά στο ματς, κέρδισαν τη μάχη του κέντρου κι αν δεν λειτουργούσαν άψογα στο δεύτερο λεπτό τα αντανακλαστικά του Νικοπολίδη, ο Μπαρντάι θα είχε βάλει μπροστά την ομάδα του στο σκορ. Το δεύτερο προειδοποιητικό καμπανάκι από τη Χέρτα χτύπησε επτά λεπτά αργότερα, όταν ο Πάντελιτς αστόχησε από θέση που… χρίζει σκόρερ. Ευτυχώς, γιατί στον Ολυμπιακό έδειχνε να μη λειτουργεί τίποτα. Ενα πελώριο χάσμα χώρισε τις γραμμές μεταξύ τους, συνοχή δεν υπήρχε, κανένα από τα ατού της ομάδας δεν έδειχνε να έχει καθαρό μυαλό. Εκτός από τον Νικοπολίδη, ήταν δύσκολο να βρεις διακριθέντα στα πρώτο ημίχρονο, με αποτέλεσμα η επιπολαιότητα και η βιασύνη να βασιλεύουν στο «κόκκινο» στρατόπεδο. Οι παίκτες του Βαλβέρδε αδυνατούσαν να κρατήσουν την μπάλα, αλλά και να πρεσάρουν ψηλά, γεγονός που έδινε στους Γερμανούς τη δυνατότητα να εκδηλώνουν τη μία επίθεση μετά την άλλη. Στην ανάπαυλα η στατιστική έλεγε αλήθεια. Η Χέρτα πήγε στα αποδυτήρια έχοντας κερδίσει τέσσερα κόρνερ και ο Ολυμπιακός μόλις ένα.
Ανάμεσα στα δύο ημίχρονα έχεις την αίσθηση ότι μεσολάβησαν μέρες... Εμφανίστηκε ένας Ολυμπιακός μεταμορφωμένος, ο οποίος αποφάσισε να πάρει στα χέρια του την τύχη του παιχνιδιού. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα πρέσαρε ψηλά, κέρδισε τις προσωπικές μονομαχίες και έδειξε να αποκτά αυτό που του έλειπε. Ρυθμό! Παίκτης-κλειδί ο Ντουντού, ο οποίος ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του, κυριάρχησε στο κέντρο και στην επίθεση, παρασέρνοντας τους συμπαίκτες του στο τέμπο που με επιτυχία επέβαλλε. Ηταν αυτός που σκόραρε και έδωσε το σύνθημα για την ολική επικράτηση. Η συμμετοχή του Λέτο ήταν επίσης καθοριστική. Ο Βαλβέρδε πολύ σωστά αντικατέστησε τον νευρικό και κουρασμένο Τζόρτζεβιτς. Ο Αργεντινός έδωσε άλλον αέρα στις πτέρυγες, πραγματοποιώντας ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Συμμετείχε σε όλες τις φάσεις, προσδίδοντας την ποιότητα και την ουσία που τόσο ανάγκη είχε η ομάδα του. Το τελικό ευρύ 4-0 κρίνεται απόλυτα δίκαιο. Το να βάλεις σε μια διοργάνωση, όπως το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, πέντε γκολ στην Μπενφίκα και τέσσερα στη Χέρτα μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Οι δυνατότητες του Ολυμπιακού είναι μεγάλες, η διοργάνωση του πάει γάντι. Αν το συνειδητοποιήσουν πρωτίστως οι παίκτες, οι τρελές νύχτες στο Καραϊσκάκη θα συνεχιστούν.