Η πιο αντιπροσωπευτική εικόνα του παιχνιδιού ήταν εκείνη με τον οπαδό της Ιντερ στα τελευταία λεπτά του αγώνα, ο οποίος, από το να παρατηρεί το παιχνίδι, προτίμησε να διαβάσει την οπαδική εφημερίδα «Ιντερίστα», την οποία προφανώς έβρισκε πιο ενδιαφέρουσα. Απόλυτο δίκιο είχε ο άνθρωπος. Τι να έβλεπε δηλαδή; Μία ομάδα εκατομμυρίων που προσπαθούσε με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο να σπάσει την άμυνα του Παναθηναϊκού; Ο,τι καλύτερο για το «τριφύλλι». Μια απογοητευτική εμφάνιση των «νερατζούρι» τη στιγμή που έπρεπε. Ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε διαστημικό ποδόσφαιρο, δεν μάγεψε με την απόδοσή του, κέρδισε όμως τις εντυπώσεις επειδή έπαιξε έξυπνα. Κι αυτό είναι που μετράει στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκμεταλλεύτηκε την υπεροψία, το μπλαζέ ύφος της Ιντερ, την υπερβολική σιγουριά της ότι με κάποιον τρόπο θα έφερνε το παιχνίδι στα μέτρα της. Δεν το κατάφερε ποτέ. Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός ήξερε να περιμένει και αφού ξεπέρασε το πρώτο αμήχανο και μουδιασμένο δεκάλεπτο, τότε κράτησε μπάλα, το κέντρο ανέβηκε, με πρώτο και καλύτερο τον Γκάμπριελ και δίπλα του –επίσης σε πολύ καλή βραδιά– τον Ζιλμπέρτο, η μπάλα άρχισε να κυκλοφορεί και ο κίνδυνος να βρεθεί πίσω στο σκορ απομακρυνόταν.
Αν δεν έχετε δει το παιχνίδι και κάποιος σας πληροφορήσει ότι η Ιντερ σε ματς Τσάμπιονς Λιγκ κέρδισε το πρώτο της κόρνερ στο δεύτερο ημίχρονο, τότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Μία Ιντερ που όταν θέλησε να ανεβάσει στροφές, με την είσοδο του Κουαρέσμα και του Μπαλοτέλι, βρέθηκε απέναντι σ' έναν Παναθηναϊκό που ήξερε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου πώς να ελέγξει το παιχνίδι. Ο Γκούμας με τον Σαριέγκι έλεγξαν την κυκλοφορία και στο χαμηλό και στο ψηλό παιχνίδι, με τον Βάσκο να διαβάζει τη φάση του γκολ σαν μέντιουμ με κληρονομικό χάρισμα. Η αριστερή πλευρά ανήκει στον Σπυρόπουλο. Αν ίσχυαν ακόμα οι δηλώσεις για το κτηματολόγια, κάλλιστα θα μπορούσε να τη δηλώσει και να την κατοχυρώσει σαν δικιά του. Δεν άφησε κανέναν Κουαρέσμα, κανέναν Μάξγουελ, κανέναν Μπαλοτέλι να αναπτύξει δραστηριότητα. Ηταν από τους καλύτερους του «τριφυλλιού».
Μεγάλο παιχνίδι και από τον Γκάμπριελ στον διπλό ρόλο του ανασταλτικού και του παίκτη που θα βγάλει την μπάλα μπροστά. Αρχοντική και η εμφάνιση του Ζιλμπέρτο. Η προσωπικότητα και η εμπειρία βοήθησαν ώστε ο Παναθηναϊκός να αντιδράσει ψύχραιμα και αποφασιστικά. Δύσκολα θα βρεις παίκτη των «πρασίνων» που υστέρησε μέσα στο «Μεάτσα». Ο Παναθηναϊκός λειτούργησε ως ομάδα που ξέρει τι θέλει και έχει το καθαρό μυαλό για να φτάσει στον στόχο της. Σωστή η αντικατάσταση του Καραγκούνη, που έδειξε να έχει ξεφουσκώσει μετά τα πολλά χιλιόμετρα στο πρώτο ημίχρονο. Επίσης εύστοχη η αλλαγή του Γκάμπριελ με τον Τζιόλη, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν πνευμόνια.
Μια μεγάλη βραδιά για το «τριφύλλι» και κατ' επέκταση για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι ελληνικές ομάδες, αν θέλουν να προχωρήσουν σε αυτόν τον θεσμό, θα πρέπει να φτάσουν στο σημείο να παίρνουν μεγάλα «διπλά», σαν το χθεσινό του Παναθηναϊκού.