Το θαύμα του πολιούχου

Aνήμερα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου, προστάτη της πόλης, η ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη επιστρέφει στο προσκήνιο. Ο ΠΑΟΚ με τη νίκη του επί του Λεβαδειακού παρακολουθεί στην κορυφή της βαθμολογίας από απόσταση ενός βαθμού τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό –γεγονός που είχε χρόνια να συμβεί–, ο Ηρακλής κέρδισε με το σπαθί του τον βαθμό στο ΟΑΚΑ, φρενάροντας τον Παναθηναϊκό, και, τέλος, ο Αρης έπειτα από δέκα συναπτά έτη πέτυχε να νικήσει τους «ερυθρόλευκους» στο ντέρμπι της αγωνιστικής. Πανάξια μάλιστα.

Ακόμα και οι αριθμοί της στατιστικής, που συνήθως λένε ψέματα, δικαιώνουν τη μεγάλη νίκη του Αρη. Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε στο ματς όσο κράτησε αιφνιδιασμός του και μέχρι, δηλαδή, οι «κίτρινοι» να συντονιστούν. Στο 5ο κιόλας λεπτό οι «ερυθρόλευκοι» μετράνε δύο σημαντικές ευκαιρίες με Λέτο και Τοροσίδη. Αλλη μία στο 17ο με πρωταγωνιστή τον Ντιόγο και μετά το… ταμείο κλείνει! Στο επόμενο λεπτό ο Αρης σκοράρει με τον Χαβίτο, με τον Ντομί, τη μόνιμη απειλή για την εστία του Νικοπολίδη από την αριστερή πλευρά, να επιδεικνύει πρωτοφανή συναδελφικό αλτρουισμό. Ενα τέταρτο παιχνιδιού έφτανε και περίσσευε για την ομάδα του Κίκε Ερνάντεθ για να εντοπίσει τα κενά του αντιπάλου. Ο Πάντος από τα δεξιά, στην προσπάθειά του να βοηθήσει μπροστά, αργούσε να γυρίσει, από τα αριστερά ο Ντομί υπήρχε μόνο στα χαρτιά και οι Χαβίτο και Κάλβο με τον Κόκε να βγαίνει στα άκρα για να βοηθήσει δεν δείχνουν διατεθειμένοι να αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Λεπτό με το λεπτό το κέντρο των «ερυθρολεύκων» καταρρέει. Ο Ντουντού στην πρώτη εμφάνιση μετά τον τραυματισμό του, αβοήθητος κι ολομόναχος στον χώρο του κέντρου, είχε βρει τον μπελά του ανάμεσα στους Νεμπεγλέρα, Βιτόλο, Γκαρσία, που δίδαξαν σωστή κυκλοφορία της μπάλας. Την ίδια ώρα ο Μπελούτσι ψάχνει τον Ντιόγο, ο Οσκαρ ψάχνει γενικά και αόριστα, ο Λέτο ψάχνει την ατομική ενέργεια που θα τον ελευθερώσει κι ο Τοροσίδης ψάχνει να βρει πώς έμπλεξε πάλι στα χαφ. Αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός δεν πέταξε ένα ημίχρονο στα σκουπίδια, αλλά ένα ολόκληρο ματς. Φυσικό κι επόμενο. Αν πάντως κάποιος δεν εξηγήσει και μάλιστα γρήγορα στον Βαλβέρδε ότι δεν εργάζεται σε χημικό εργαστήριο, όπου τα πειράματα επιβραβεύονται και δίνουν πόντους στον επιστήμονα, τότε ο Ισπανός θα εξακολουθήσει να χάνει πόντους στο πρωτάθλημα.

Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο μέρος ήταν αποκαρδιωτικός. Μπερδεμένος, ασύνδετος, με τις αλλαγές από τον πάγκο να του έχουν θολώσει στην κυριολεξία το μυαλό. Μόνο ο Λεονάρντο βοήθησε πραγματικά. Ενα κάρο συνδυασμοί και παραλλαγές που μου έδωσαν την εντύπωση ότι γίνονταν για να βρει επιτέλους ένα ρόλο στο σχήμα ο Οσκαρ. Αυτός ο παίκτης δεν έχει δοκιμαστεί μόνο στο πόστο του προπονητή! Λέτε;

Στην αντίπερα όχθη ο Αρης επιδείκνυε πώς να βγαίνεις σωστά στην κόντρα, πώς να κρατάς την μπάλα απλωμένος σε όλο τον αγωνιστικό χώρο κουράζοντας τον αντίπαλο, πώς να αμύνεσαι χωρίς πανικό και πώς, εκμεταλλευόμενος του κενούς χώρους, να γίνεσαι ουσιαστικός στο παιχνίδι σου. Ο χθεσινός Αρης ήταν ο καλύτερος της φετινής περιόδου. Θύμισε σε πολλά την περσινή, γεμάτη αυτοπεποίθηση και σιγουριά ομάδα του Μπάγεβιτς. Σε φόρμα και ο Ερνάντεθ. Οι αλλαγές τους στο δεύτερο μέρος, ιδιαίτερα η προσθήκη του Σιστόν που αντικατέστησε τον κουρασμένο Νεμπεγλέρα, αλλά κι αυτή του Ρεγκέιρο, που έδωσε οξυγόνο στις επιθέσεις του Αρη, συνέβαλαν στη μεγάλη νίκη. Συγχαρητήρια και στον Σηφάκη για την εντυπωσιακή του εμφάνιση. Αν συνεχίσει έτσι, θα γράψει ιστορία. Δεν του λείπει το ταλέντο αλλά η αγωνιστική ωριμότητα.