Ο πολυμήχανος Κατσουράνης

Η Εθνική μας είχε στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού όλα τα συμπτώματα που παρουσιάζουν οι ομάδες έπειτα από ένα μήνα διακοπής. Ελλειψη συνοχής, ρυθμού και συνεννόησης, σχεδόν σε όλες τις γραμμές. Η Μολδαβία, όπως την περιμέναμε. Μια ομάδα κλειστή, που φρόντιζε να μην αφήνει χώρους, διαδρόμους και περάσματα από τα άκρα, επιδιώκοντας συγχρόνως να επιβάλλει έναν αργό ρυθμό στο παιχνίδι, ώστε να κοιμίσει τον αντίπαλο. Συνήθως αυτές τις ομάδες τις κερδίζεις με πολλή κίνηση από τους ποδοσφαιριστές και αλλαγές θέσεων, αλλά και ανεβάσματα, συνήθως από τις πτέρυγες.

Ή, πάλι, από ατομικές ενέργειες παικτών. Κίνηση εμείς δεν είχαμε. Ούτε αλλαγές θέσεων. Για ανεβάσματα από τα άκρα, ουδείς λόγος. Είχαμε όμως αυτό που χαρακτηρίζει τη φυλή μας στις δύσκολες στιγμές. Ευρηματικότητα με μια δόση πονηριάς. Φάνηκε στο πρώτο γκολ, αυτό που ξεκλείδωσε το αποτέλεσμα. Ο πολυμήχανος Κατσουράνης πάσαρε στον Χαριστέα την ίδια ώρα που ο Αβραάμ Παπαδόπουλος εμπόδιζε τον τελευταίο παίκτη στο τείχος των Μολδαβών να βγει και να τον μαρκάρει.

Ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής μας δύσκολα από εκεί χάνει την ευκαιρία να ανέβει ψηλότερα στον πίνακα της αξιολόγησης. Αυτό ήταν που θέλαμε. Ενα γρήγορο γκολ, ώστε να ηρεμήσουμε, να επιβάλουμε εμείς τον ρυθμό μας και να μην κινδυνεύουμε από ταχυκαρδίες και εντάσεις. Ο,τι καλύτερο, δηλαδή, για να πάμε ψυχικά ήρεμοι στο επόμενο ματς με την Ελβετία. Το δεύτερο γκολ ήρθε την κατάλληλη στιγμή, ώστε να πάμε στο ημίχρονο με τη σιγουριά ότι κάπου εκεί το παιχνίδι τελειώνει και το μόνο που μένει είναι η σωστή διαχείριση του εναπομείναντος χρόνου.

Αψογο σε εκτέλεση, από τον ίδιο παίκτη που στο προηγούμενο είχε βάλει το μυαλό και σ' αυτό πρόσθεσε την ολοκλήρωση. Εκπληκτικό σουτ με εξωτερικό φάλτσο έξω από τη μεγάλη περιοχή, έστειλε την μπάλα να βρει στη συμβολή των δοκαριών του τερματοφύλακα της Μολδαβίας. Ενα γκολ από αυτά που σε κάνουν να πετιέσαι ενστικτωδώς και να χειροκροτείς. Η Εθνική μας είναι αλήθεια ότι έχει μεγάλη ανάγκη τα γκολ από τους παίκτες που αναλαμβάνουν κυρίως τον ανασταλτικό τομέα.

Χρειάζεται από αυτούς να βγαίνουν γρήγορα μπροστά και να σουτάρουν. Και όσο περισσότερο σουτάρουν, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα. Γιατί τόσο ο Κατσουράνης όσο και ο Μπασινάς βρίσκουν εστία. Το θέμα είναι να το επιχειρούν. Το τρίτο γκολ του Χαριστέα επιβεβαιώνει τη σχέση που έχει αυτός ο παίκτης, όσο κανείς άλλος, με τα αντίπαλα δίχτυα. Το σημαντικό στη συγκεκριμένη φάση είναι ότι ο Χαριστέας την κυνήγησε, όπως κάνει πάντα, ανεξάρτητα αν του βγαίνει λίγες φορές και το εκτιμούν ακόμη λιγότεροι.

Στα θετικά και η αγωνιστική βελτίωση παιχνίδι με παιχνίδι του Γιώργου Σαμαρά. Ορεξάτος, καθόλου στατικός, με την ψυχολογία στα ύψη, δείχνει να ωριμάζει σε κάθε εμφάνιση με τη φανέλα της Εθνικής. Τέλος, θετική πέρα για πέρα η παρουσία του Αβραάμ Παπαδόπουλου, το μόνο σέντερ μπακ αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα που μπορεί να βγει γρήγορα και καθαρά πρώτος πάνω στην μπάλα και να την προωθήσει με επιτυχία μπροστά.