Ο Κετσπάγια κάνει τους μύθους παραμύθια

Ολοι το διαπιστώσαμε ότι επί Πεσέιρο οι «πράσινοι» το ταλαιπωρούσαν το άθλημα. Αγκομαχούσαν κάθε φορά που έβγαιναν στην επίθεση. Οι εμπνεύσεις τους ήταν επιπέδου τμηματάρχη β' του Δημοσίου τρεις μήνες πριν βγει στη σύνταξη. Κάποια στιγμή η ΠΑΕ έγινε πολυμετοχική, ο Πεσέιρο αποδοκιμάζεται πια στο Βουκουρέστι κι ο Τεν Κάτε κάθεται στον «πράσινο» πάγκο με δόξα και τιμή. Αν και, όπως γράφτηκε κατά κόρον, η συμμετοχή του στις μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας περιορίστηκε σε μια καταφατική κίνηση της κεφαλής, όλοι είπαμε ότι στην Παιανία ήρθαν πολλοί και καλοί ποδοσφαιριστές. Τόσο καλοί που φτάνουν και περισσεύουν για να φτιάξει ο Τεν Κάτε μια ομάδα που θα παίζει παραγωγικό ποδόσφαιρο. Δηλαδή θα δημιουργεί πολλές φάσεις. O.Κ., δεν γίνονται όλα απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Πρώτοι και καλύτεροι το παραδέχθηκαν χιλιάδες οπαδοί που γεμίζουν το ΟΑΚΑ και προσπαθούν με τον ενθουσιασμό τους να παρασύρουν τους παίκτες. Διότι υπάρχουν παίκτες στον Παναθηναϊκό που μπορούν σε ατομικό επίπεδο να συνεισφέρουν στην παραγωγή θεάματος. Ενδεικτικά αναφέρονται: Νίνης, Χριστοδουλόπουλος, Ρουκάβινα, Κλέιτον, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Ιβανσιτς, Γκάμπριελ. Κοντά σε αυτούς ο Χενκ Τεν Κάτε, που ο μύθος λέει ότι είχε την «ευθύνη» για τη θεαματική Μπαρτσελόνα τον καιρό που ήταν βοηθός του Φρανκ Ράικαρντ. Συμβαίνουν, όμως, αναποδιές με τους μύθους... Αλλοτε δεν επαληθεύονται κι άλλοτε αργούν πολύ να επαληθευτούν. Τώρα η ελπίδα είναι να έχουμε πέσει στη δεύτερη περίπτωση. Γιατί αν έχουμε πέσει στην πρώτη θα πρέπει να αλλάξουμε μύθο...

Ο προχθεσινός ΠΑΟ έφτιαξε μια ευκαιρία όλη κι όλη κόντρα στην Ανόρθωση. Εκεί δηλαδή που πηγαίναμε για νίκη και μόνο νίκη, ο απολογισμός ήταν ένα γκολ από πέναλτι σε μάλλον ακίνδυνη σέντρα και μια φάση από το μπουκάρισμα του Σαλπιγγίδη. Επειδή η Ανόρθωση ακόμα και τώρα δεν συμπεριλαμβάνεται στα μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο Παναθηναϊκός έχει το πλουσιότερο ρόστερ ελληνικής ομάδας από τη μέση και μπροστά. Ο Τεν Κάτε συχνά-πυκνά βγάζει τον έναν και βάζει τον άλλον. Με εξαίρεση ένα εξαιρετικό ημίχρονο κόντρα στον Αρη, ο κόσμος δεν ξεσηκώθηκε. Δεν έτριψε τα μάτια του από έκπληξη. Κυρίως, όμως, δεν διαπίστωσε ένα συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης, που τον διδάσκει ο προπονητής στους παίκτες, έστω κι αν αυτοί δυσκολεύονται στην αφομοίωση. Οσα (δεν) έγιναν προχθές στο «ΓΣΠ» φανερώνουν την αδυναμία της ομάδας να βρει αξιόπιστες λύσεις απέναντι σε ομάδες με κλειστούς διαδρόμους. Φανερώνουν επίσης:

• Μεγάλη αδυναμία του κεντρικού αμυντικού διδύμου να αντιμετωπίσει το ψηλό παιχνίδι.

• Αδυναμία να προβλεφθεί και να αντιμετωπιστεί το παιχνίδι των αντιπάλων από έναν τεχνικό που παλαιότερα έκανε ακριβώς αυτή τη δουλειά.

Ο Τιμούρ Κετσπάγια εξέθεσε τον Τεν Κάτε, όπως είχε κάνει νωρίτερα και με τον Βαλβέρδε. Εδειξε καθαρά πως μια ομάδα δεν είναι απλώς το άθροισμα των έντεκα ποδοσφαιριστών που κάθε φορά επιλέγει ο προπονητής, αλλά ένα σύνολο με ενιαία λογική και σχέδιο μέσα στο γήπεδο. Ο κόουτς του «τριφυλλιού» έχει πολύ δρόμο να διανύσει ώστε να κάνει τον Παναθηναϊκό ομάδα. Στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα υπάρχει ανησυχία για το αν ο Τεν Κάτε ξέρει τουλάχιστον τον δρόμο. Διαφορετικά, κάτι πρέπει να γίνει με τον μύθο.