Οι αδιάφοροι και οι αδιάφθοροι (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Είδατε τι έγινε την τελευταία αγωνιστική στην Πρέμιερσιπ; Στο τιμιότερο πρωτάθλημα όλων των χωρών, γιατί δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος αφελής ή επαγγελματίας καχύποπτος, ο οποίος να το αμφισβητεί. Αδιάφορη η Τσάρλτον έφερε ισοπαλία με την Κρίσταλ Πάλας, η οποία καιγόταν για βαθμούς. Η Πάλας μέχρι το 82' κέρδιζε, αφού είχε γυρίσει το παιχνίδι. Τελευταία φορά σκόραρε στο 71' με πέναλτι του Τζόνσον. Ο,τι καλύτερο δηλαδή για την Τσάρλτον να παρατήσει το ματς, αφού είχε και τη δικαιολογία για την εις βάρος της εσχάτη των ποινών. Αλλά αυτές είναι σκέψεις και νοοτροπίες ελληνικές και όλων αυτών που λατρεύουν το παραποδόσφαιρο και όχι το ίδιο το παιχνίδι. Σκοράρει λοιπόν στο 82' η Τσάρλτον και γράφει ιστορία.

Στην ίδια πόλη, το Λονδίνο, η Φούλαμ εντελώς αδιάφορη φιλοξενεί τη Νόριτς, η οποία ελπίζει μεταξύ ζωής και θανάτου στην «εντατική» ζώνη του υποβιβασμού. Απλώς της χαρίζει το τελευταίο ασπασμό με 6 γκολ και την στέλνει μία κατηγορία χαμηλότερα. Κάποιοι συμπαθούντες της Νόριτς θα πουν τα χειρότερα για τη Φούλαμ, αλλά δεν υπάρχει τίποτα αφοπλιστικότερο από τη βρετανική ειλικρίνεια. «Ας έπαιζε καλύτερα και ας μας κέρδιζε. Τότε θα τη χειροκροτούσαμε και εμείς». Αυτό θα σου απαντήσουν από τη Φούλαμ και άντε να τους πεις ότι δεν έχουν δίκιο. Η Μάντσεστερ Γιουνάιντετ γνωρίζει ότι οι «Αγιοι» είναι ένα βήμα πριν από τον γκρεμό και παίζουν στην έδρα τους το τελευταίο χαρτί. Προηγείται η Σαουθάμπτον με αυτογκόλ του Οσέι και οι απανταχού πονηροί κλείνουν ο ένας στον άλλο το μάτι. Σιγά την έκπληξη! Θα το δώσει η Μάντσεστερ. Είναι και οι μπουκ από πίσω. Ο,τι πονηράδα περνάει από το μυαλό του καθενός, την κρατάει για ακλόνητο επιχείρημα, το οποίο δεν θα του χρειαστεί όμως ποτέ. Δύο γκολ η Γιουνάιτεντ και οι «Αγιοι» ταξιδεύουν εκεί που συχνάζουν οι «Αγιοι» και οι «Οσιοι» όλων των θρησκειών. Στον άλλο κόσμο. Την ίδια ώρα Γκρίνουϊτς, η Γουέστ Μπρόμιτς επιτυγχάνει την ποδοσφαιρική της νεκροφάνεια. Ολοι έτοιμοι να την κλάψουν και αυτή σηκώνεται από το κρεβάτι της για να χορέψει. Κερδίζει την Πόρτσμουθ με 2-0 και γίνεται η πρώτη ομάδα στην Πρέμιερσιπ, η οποία ενώ έχει κάνει μαύρα Χριστούγεννα και πικρή Πρωτοχρονιά ως τελευταία, καταφέρνει να ζήσει και αξέχαστη άνοιξη.

Η Γουέστ Μπρόμιτς χωρίς να μετατρέψει σε φαρ γουέστ Μπρόμιτς το γήπεδό της, όπως κάποιοι έξυπνοι στην Ελλάδα, ζει και απολαμβάνει το όνειρο της σωτηρίας της. Ποιος δεν θα της πει «μπράβο»; Η σύγκριση γίνεται αυτόματα. Αυτές είναι οι ομάδες που παίζουν για την ιστορία τους ή οι δικές μας; Δεν υπάρχουν φανατικοί της Τσάρλτον ή της Φούλαμ να πάνε πίσω από τον πάγκο του προπονητή τους ώστε να του επιβάλουν το λαϊκό αίσθημα. Δεν μισούν αυτοί; Τα έχουν με όλους καλά; Εκεί στην Αγγλία με τα γήπεδα γεμάτα δεν κάνουν κουμάντο οι οπαδοί, ο λαός, αυτός που πληρώνει, που πάει παντού, που αγαπάει την ομάδα και θέλει το καλό της. Τι σκατά γίνεται στο μεγάλο νησί; Κάνουν οι πρόεδροι ό,τι θέλουν, χωρίς να ρωτήσουν τους ηρωικούς φιλάθλους; Αξίζει, αλήθεια, να παρακολουθείς ένα τόσο ξενέρωτο πρωτάθλημα; Ελα ντε.
Στην Αγγλία δεν υπάρχουν αδιάφορες ομάδες. Υπάρχουν αδιάφθορες, που σέβονται την όποια ποδοσφαιρική τους ιστορία και με αξιοπρέπεια τη διαφυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού. Αυτοί ναι, δικαιούνται να ομιλούν για ιστορία, αλλά -ξέρετε- δεν την επικαλούνται Κυριακή - Τετάρτη - Παρασκευή για λόγους «ξεκαρφώματος». Με αυτήν έμαθαν να ζουν και θα την υπερασπίζονται όσο υπάρχουν. Το οφείλουν με απόλυτο σεβασμό σε όλους αυτούς, που την έγραψαν με ιδρώτα και αίμα. Οταν γνωρίζεις την ιστορία σου, την τιμάς, όταν νομίζεις ότι την ξέρεις, απλώς την επικαλείσαι.