Οι ατσίδες με τα μαύρα

Η πρόταση του Γιώργου Ψυχομάνη, κάθε διαιτητής που επιτυγχάνει να βρίσκεται για τρεις συνεχείς αγωνιστικές στην πρώτη τριάδα να παίρνει bonus 2.000 ευρώ, με γύρισε πολλά χρόνια πίσω.

Tότε που ο πατέρας μου κοίταζε τον έλεγχο που του έφερνα από το σχολείο και για κάθε μέτρια επίδοση μου πρότεινε αύξηση στο χαρτζιλίκι μου σε περίπτωση που τη βελτίωνα. Τι να βελτιώσω όμως; Κι αυτοί οι βαθμοί, που έβλεπε, προϊόν απάτης, κομπίνας και κλεψιάς ήταν. Αν είχα όρεξη για σχολική μάθηση, σιγά μη χρειαζόμουν το επίδομα για να την καλυτερεύσω. Τόσο ήθελα να διαβάζω, τόσο διάβαζα. Χώρια ότι με το συγκεκριμένο χαρτζιλίκι περνούσα μια χαρά έχοντας προσαρμόσει τις ανάγκες μου στα μέτρα του. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους διαιτητές. Οι περισσότεροι είναι ελλιπώς εκπαιδευμένοι εν γνώσει τους και συγχρόνως βολεύονται μια χαρά στη μετριότητά τους. Από την άλλη κανείς δεν γνωρίζει να μας πει με ακρίβεια και βεβαιότητα τα πραγματικά κέρδη από αυτή τη μετριότητα.

Στη φάση με πρωταγωνιστή τον Κλέιτον στο «Κλεάνθης Βικελίδης», που κακώς καταλογίστηκε σε θέση οφσάιντ, καθόμουν στην ίδια ευθεία. Αμέσως αντιλήφθηκα ότι ο επόπτης έκανε λάθος. Μαζί μου κι όλη η παρέα που καθόταν δίπλα μου κι η οποία τρέφει για τον Παναθηναϊκό τα ίδια συναισθήματα που τρέφει ο Μπέος για τον Μάκαρο! Πώς να το κάνουμε, όμως; Η φάση ήταν καθαρή, όλοι το διαπίστωσαν εκτός από τον καθ' ύλην αρμόδιο.

Στο παιχνίδι τώρα ΑΕΚ-Ηρακλής, πριν ακόμη συμπληρωθεί το 2ο λεπτό (έχει σημασία ο χρόνος), ο επόπτης ακυρώνει κανονικό γκολ του Μπλάνκο υποδεικνύοντάς τον σε θέση οφσάιντ. Και μην πει κανείς ότι η φάση ήταν οριακή. Γιατί ολόκληρο παλικάρι ντυμένο στα γαλανόλευκα λίγα μέτρα μπροστά από τον βοηθό κάλυπτε τον επιθετικό της «Ενωσης».

Αυτός ο διαιτητής, λοιπόν, όταν στη σχολή τούς δίδασκαν το οφσάιντ, αντί να προσέχει, θα περνούσε στη μνήμη του κινητού του τα τηλέφωνα που του χρειάζονταν για να πάρει το δίπλωμα... αούα. Η τύχη του δούλευε κι αυτός καθόταν. Τι να κάνει ο άνθρωπος;

Κανείς δεν συζητεί το πώς, με ποια κριτήρια και ποιοι εκπαιδεύουν τους ατσίδες με τα μαύρα! Ολοι γνωρίζουμε όμως… Με κάποιους από αυτούς σπάμε πλάκα κάθε Κυριακή βράδυ στις τηλεοπτικές εκπομπές. Οχι ότι δεν υπάρχει παράγκα ή μετα-παράγκα, όχι ότι δεν υφίστανται σκοτεινές διαδρομές κι υπόγειες συναντήσεις, αλλά όπως και να το κάνουμε με διαιτητές μέτριων επιδόσεων η δουλειά γίνεται με μεγαλύτερη άνεση και κάλυψη. Η δε εξάρτηση από τα βρόμικα κέντρα λήψης αποφάσεων γίνεται ευκολότερα. Οσο, λοιπόν, δεν ρίχνουμε το βάρος στον τομέα εκπαίδευση και εστιάζουμε μόνο στο παρασκήνιο τόσο ο Γκαγκάτσης κι ο κάθε Γκαγκάτσης θα υποστηρίζει ότι χωρίς στοιχεία κουβέντα σοβαρή δεν μπορεί να γίνει και την ίδια ώρα η φάμπρικα θα συνεχίζει να παράγει μέτριες σφυρίχτρες, που θα κοιτάζουν να εξυπηρετούν τον κάθε ενδιαφερόμενο.

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Δεν συμμετέχει ο Νταλάρας!

«Πού βρήκε η Μονή Βατοπεδίου τα 70 εκατ. ευρώ, τα οποία διατηρεί σε τραπεζικό λογαριασμό; Μήπως είναι καρπός των ύποπτων δοσοληψιών της με τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ;

Οσοι κατακλύζονται από βλάσφημες απορίες δεν έχουν παρά να μπουν στο Διαδίκτυο για να διαπιστώσουν ότι η Μονή βρήκε τα 70 εκατ. πουλώντας στους πιστούς διάφορα γκάζετς.

Πουλάνε επίσης cd με ομιλίες του Ηγουμένου Εφραίμ, δίχως όμως να αναφέρουν ευκρινώς ότι δεν συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας, ενώ για τους πιο μερακλήδες υπάρχει και ένα dvd με τις συνεδριάσεις του συμβουλίου της Μονής.

Πιο ακριβό απ’ όλα όμως είναι το Ιερό Ευαγγέλιο του Ιωάννου του Κατακουζηνού, το οποίο στοιχίζει 350 ευρώ, προφανώς επειδή στην τιμή συμπεριλαμβάνονται τα συγγραφικά δικαιώματα του κ. Ρουσόπουλου και τα συμβολαιογραφικά δικαιώματα της κ. Πελέκη».

Από τη στήλη «muppet t.v. show» του Γ. Αναδρανιστάκη στην «Κυριακάτικη Αυγή».

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Η μεγάλη μύτη!

«Απαγορεύσεις έχω αντιμετωπίσει σε περιπτώσεις αυτοπτών μαρτύρων, ενόρκων κατηγόρων και προσωπικού ασφαλείας. Πριν δημοσιευτεί οποιοδήποτε σκίτσο μου, πρέπει να υπογραφεί από αξιωματούχο του Πενταγώνου. Σε κάποιες περιπτώσεις, λοιπόν, μου ζητήθηκε να θολώσω ή να σβήσω συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Μία άλλη φορά χρειάστηκε να περιμένω 3 ώρες στον διάδρομο μέχρι να τελειώσει η κατάθεση ενός μάρτυρα. Επρόκειτο τελικά για λάθος συνεννόηση, μου επιτράπηκε να μπω στην αίθουσα, αλλά είχα χάσει πολύτιμο χρόνο…».

«Δεν έχω ακούσει αρνητικά σχόλια από κανέναν, εκτός από τον Καλέντ Σέιχ Μοχάμαντ (ένας από τους 5 κατηγορούμενους στη δίκη για τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου), που σχολίασε ότι έκανα μεγάλη τη μύτη του. Η πρώτη προσπάθεια να τον σκιτσάρω είχε μεγάλη δυσκολία. Στεκόμουν με το ταμπλό μου σφηνωμένο στο περβάζι του παραθύρου και κρατούσα τους μαρκαδόρους μου πάνω στα χαρτιά, επειδή δεν υπήρχε τραπεζάκι. Δεν ήξερα πόσο χρόνο έπρεπε να του αφιερώσω, οπότε απλώς τον σχεδίασα γνωρίζοντας ότι κάτι μου έχει ξεφύγει στη μύτη. Πιεζόμουν από τον χρόνο, έπρεπε να περάσω στους επόμενους τέσσερις. Η μύτη βγήκε πραγματικά μεγάλη και το μόνο που έκανα στο τέλος ήταν να διορθώσω το κάτω μέρος του προσώπου του, ώστε να ταιριάζουν οι αναλογίες. Οταν το δικαστήριο διέκοψε για μεσημεριανό, το σκίτσο πήγε για έγκριση στον Καλέντ Σέιχ. Τότε ήταν που είδε τη μύτη και με προέτρεψε να χρησιμοποιήσω τη φωτογραφία του FBI από το Ιντερνετ ως βάση για να διορθώσω το μέγεθος πριν διανεμηθεί στα ΜΜΕ…».

Η Janet Hamlin, μοναδική σκιτσογράφος στο Γκουαντανάμο, στην οποία επιτρέπεται να μπει στην αίθουσα του δικαστηρίου, μίλησε στον Δημήτρη Δουλγερίδη και η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του «Ταχυδρόμου». Σκίτσα της υπάρχουν στα janethamlin.com, hamlinillustration.blogspot.com.