Ισόπαλοι «Δικέφαλοι»!

Ο ΠΑΟΚ γρήγορα γρήγορα έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του. Πίεσε ψηλά, έκλεισε τους διαδρόμους με τους Βερόν, Κονσεϊσάο και Βιεϊρίνια, αναγκάζοντας την ΑΕΚ σε ρόλο παθητικό. Στο διάστημα αυτό τίποτα δεν φαινόταν να λειτουργεί σωστά στο «κίτρινο» στρατόπεδο. Ο Μπασινάς για ακόμη μία φορά έδειχνε νευρικός και επιπόλαιος, δίπλα του ο Πλιάτσικας προσπαθούσε να τον ξεπεράσει σε λανθασμένες επιλογές και ο Ρίκκα δεν φαινόταν πουθενά. Τα άκρα δεν ανέβαιναν για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη, την ίδια ώρα που οι Σκόκο και Εντίνιο, μαρκαρισμένοι ασφυκτικά, προσπαθούσαν με προσωπικές εμπνεύσεις να βρουν λύσεις. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η ζημιά για την ομάδα του Γιώργου Δώνη δεν άργησε να γίνει. Ο Βερόν εφάρμοσε απόλυτα την οδηγία του Σάντος, που ήθελε από τους μέσους του να περνούν την μπάλα με κάθετες μπαλιές πίσω από τις πλάτες των αμυντικών της ΑΕΚ, και ο Μουσλίμοβιτς δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μετά το γκολ το σύνθημα που έπεσε από τον πάγκο της ΑΕΚ ήταν το κλασικό: «Παιδιά, να οργανωθούμε λιγάκι, γιατί θα μας ξανατσούξει», το οποίο –σε επίπεδο συστήματος και τακτικής– μεταφράστηκε σε αλλαγή του 4-3-3 σε 4-4-2. Η ομάδα αυτόματα έγινε πιο συμπαγής, απόκτησε συνοχή, μίκρυνε τις αποστάσεις που τη χώριζαν από την επιθετική γραμμή, με αποτέλεσμα να αρχίσει να δείχνει σημάδια ζωής. Τότε ήταν που η ομάδα του Σάντος έδειχνε να ζορίζεται. Ο ΠΑΟΚ έχασε την υπεροχή στον χώρο του κέντρου και η άμυνά του –που δεν θεωρείται η πιο αξιόπιστη του πρωταθλήματος– δεν άργησε να κάνει το λάθος. Ο Μπλάνκο σε ένα ακόμη ματς δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να υπογράψει την πιστοποίηση που τον αναφέρει ως τον σέντερ φορ με τη μεγαλύτερη αντίληψη του γκολ στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Ο,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στον ΠΑΟΚ, συνέβη. Πήγε στα αποδυτήρια στην ανάπαυλα του ημιχρόνου έχοντας χάσει την πρωτοπορία στο σκορ από μια ομάδα που δεν είχε να επιδείξει καμία ευκαιρία? απλώς εκμεταλλεύτηκε τη μοναδική στιγμή αδράνειας στην άμυνά του. Το δεύτερο ημίχρονο θα μπορούσε και να μην είχε γίνει ποτέ. Τίποτα δεν άλλαξε και καμία ομάδα από τις δύο δεν έδειχνε διάθεση να ρισκάρει για το κάτι παραπάνω. Ο Δώνης με την επιλογή του Πελετιέρι –που έδειξε ότι είναι ένας χαφ που ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του– κοίταξε να «δέσει» το κέντρο. Με τον Τζεμπούρ, που πέρασε σχεδόν απαρατήρητος, προσπάθησε με το λιγότερο δυνατό ρίσκο να φρεσκάρει την ομάδα επιθετικά. Είδε ότι δεν του βγαίνει και, τέλος, με την αλλαγή του Εντίνιο και την είσοδο του Λαγού, «κλείδωσε» την ισοπαλία, με την προοπτική, αν του κάτσει, να κλέψει το «διπλό» στην κόντρα ή από κάποια στημένη φάση. Λίγο έλλειψε…
Αν ο Σκόκο φαινόταν πιο ψύχραιμος στη μοναδική σοβαρή ευκαιρία που σημειώθηκε και από τις δύο ομάδες στο δεύτερο μέρος, η ΑΕΚ θα «τσιμπούσε» τους τρεις βαθμούς της νίκης, χωρίς να μπορεί να την κατηγορήσει κανένας για… ληστεία!
Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ φαινόταν μετά το 70ό λεπτό να μην έχει δυνάμεις. Το οξυγόνο είχε τελειώσει, τα πόδια άρχισαν να βαραίνουν. Ο Σάντος αρκέστηκε κι αυτός στην ισοπαλία. Δεν προχώρησε σε καμία αλλαγή που να φανερώνει διάθεση να χτυπήσει το παιχνίδι στα ίσα. Εκτός αν αυτή ήταν ο Μπακαγιόκο, του οποίου η έφεση στο σκοράρισμα δεν είναι το χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Λάκης και Κωσταντινίδης περίμεναν να μπουν και… ακόμα περιμένουν! Μετά, έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!