Η εθνική Ιταλίας προσπαθούσε να επιβάλει τον ρυθμό της. Η μπάλα κυκλοφορούσε στο κέντρο του γηπέδου, άλλαζε πόδια, άλλαζε κατευθύνσεις. Στη... χαραυγή του 17ου λεπτού έφτασε στον Ντε Ρόσι. Αυτός έστριψε το κορμί του με εκπληκτική ταχύτητα, την έφερε στο αριστερό του και… πυροβόλησε. Η απόσταση των 30 μέτρων και βάλε που χώριζε τον ποδοσφαιριστή από την αντίπαλη εστία καλύφθηκε σε δέκατα του δευτερολέπτου. Η μπάλα καρφώθηκε σαν σφαίρα στο παραθυράκι του Λόρια, τερματοφύλακα της εθνικής Γεωργίας, ο οποίος εκτινάχθηκε στην πορεία της περισσότερο από ένστικτο και λιγότερο φιλοδοξώντας να τη σταματήσει. Ο Λίπι πετάχθηκε από τον πάγκο και άρχισε να χειροκροτεί. Το χειροκρότημα, αυθόρμητο και ζεστό, δεν είχε να κάνει τόσο με την έμπνευση του Ντε Ρόσι να σουτάρει με το κακό του πόδι, το αριστερό, όσο με το να τιμήσει τον ποδοσφαιριστή αυτόν για τον οποίο δήλωνε, μετά τη λήξη του παιχνιδιού, ότι τον θεωρεί ισάξιο του Στίβεν Τζέραρντ της Λίβερπουλ. Ως γνήσιος Ρωμαίος, τρώγοντας τις τελευταίες συλλαβές από τις λέξεις και μιλώντας πάντα σε διάλεκτο ακόμα και μπροστά στις κάμερες, ο Ντε Ρόσι με σκυμμένο κεφάλι ευχαρίστησε τον κόουτς, λέγοντας πως αυτό είναι το ωραιότερο κομπλιμέντο απ' όσα έχει ακούσει στην καριέρα του.
Ο Λίπι, όμως, δύσκολα λέει μεγάλη κουβέντα για ποδοσφαιριστή. Ρωτήστε γι' αυτό τον Ρομπέρτο Μπάτζιο να σας πει! Ούτε είχε καμία διάθεση να υπερβάλλει. Η αλήθεια είναι ότι ο μέσος της Ρόμα και της εθνικής Ιταλίας είναι αυτή τη στιγμή μακράν ο πληρέστερος σε όλους τους τομείς κεντρικός μέσος. Το γκολ που πέτυχε με τη Γεωργία ήταν θέμα τύχης, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος. Με τον ίδιο, όμως, τρόπο σκόραρε και πριν από λίγες μέρες στο ματς με την Ιντερ για το Σούπερ Καπ, αναγκάζοντας όλο το «Μεάτσα» να τον χειροκροτήσει. Τα 6 γκολ στο περσινό πρωτάθλημα μοιάζουν να έχουν βγει από φωτοτυπικό μηχάνημα. Ομως δεν είναι τόσο τα γκολ. Δεν είναι, εξάλλου, αυτή η δουλειά του Ντανιέλε. Τα στοιχεία που τον κάνουν να διακρίνεται είναι η δύναμη στο παιχνίδι του και φυσικά οι ηγετικές του ικανότητες. Οσον αφορά τα αμυντικά του καθήκοντα, είναι αυτός που πέφτει πάντα πρώτος πάνω στην μπάλα, ξέρει πότε να κάνει φάουλ, ξέρει να βάζει σωστά στις διεκδικήσεις το κορμί του, βγαίνοντας σχεδόν πάντα νικητής.
Στον επιθετικό τομέα ξέρει πώς να πάει την μπάλα μπροστά. Γνωρίζει τον χρόνο που θα πασάρει και το πράττει με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού και με μαεστρία, που σπάνια συναντάς σε ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται σε αυτή τη θέση, αλλάζει την πλευρά ανάπτυξης του παιχνιδιού. Οι ενέργειές του ξεχειλίζουν από προσωπικότητα. Εκτελεί τα στημένα, έχει πνευμόνια, έχει κοφτή ντρίμπλα που τον βοηθά να ελευθερώνεται με άνεση στον χώρο του κέντρου και, το κυριότερο, το κορμί του έχει τέτοια ελαστικότητα που του επιτρέπει να αλλάζει κατεύθυνση με έναν τρόπο μαγικό στις κατά μέτωπο επελάσεις του. Αυτό κι αν είναι σπάνιο για παίκτη που αγωνίζεται στα χαφ. Μα πάνω απ' όλα ο Ντε Ρόσι σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν νομίζει ότι είναι ο... Πίρλο. Παίζει σαν Ντε Ρόσι και σαν Ντε Ρόσι ανεβαίνει ένα ένα τα σκαλιά της καταξίωσης!