Η πληγή που άνοιξε ο Ερνέστο

Τελικά η κλήρωση με κυπριακές ομάδες αποδείχθηκε ότι μόνο εύκολη δεν ήταν. Τις επόμενες μέρες θα αποδειχθεί κατά πόσο ο σκόπελος πάνω στον οποίο βρήκαν τα ίσαλα του κόκκινου και του κίτρινου καραβιού προκάλεσουν ολοκληρωτική ζημιά ή απλώς ένα σοβαρό ρήγμα ικανό να διορθωθεί ώστε τα πλοία να συνεχίσουν τα ευρωπαϊκά ταξίδια τους. Τι έγινε όμως; Ανέβηκαν ξαφνικά σε απόδοση και οι κυπριακές ομάδες ή έπεσαν οι ελληνικές; Η εμπειρία των δύο πρώτων παιχνιδιών μας δίνει μία ξεκάθαρη εικόνα. Οι κυπριακές ομάδες δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Οι δικές μας αντίθετα βάλθηκαν να δείξουν το χειρότερό τους πρόσωπο.

Η ζημιά πάντως έχει γίνει. Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, ΑΕΚ και Ολυμπιακός φρόντισαν να γεμίσουν με ανασφάλεια και ερωτήματα τους οπαδούς τους.

Στη δυσκολότερη θέση βέβαια βρίσκεται ο Ολυμπιακός. Για τη βαριά ήττα τεράστιο μερίδιο ευθύνης πιστώνεται στη διοίκηση. Ξήλωσε μια ομάδα με επιτυχημένη ευρωπαϊκή πορεία την περσινή σεζόν και δεν φρόντισε να αντικαταστήσει τα κενά με παίκτες ποιότητας. Ωραία! Αυτή είναι μια πρώτη σωστή διαπίστωση. Εδώ όμως τίθεται ένα ακόμη ερώτημα: πόσους παίκτες ποιότητας ή καλύτερα σε ποιο βαθμό χρειάζεται να ενισχυθεί ο Ολυμπιακός για να κερδίσει ή σωστότερα για να μη διασυρθεί από μία ομάδα σαν την Ανόρθωση;

Αν υπάρχει μία αναλογία ευθυνών, το μεγαλύτερο ποσοστό αποδίδεται όχι στην αλαζονική δίχως άλλο στάση της διοίκησης, αλλά στην τεχνική ηγεσία. Να τα πάρουμε λίγο από την αρχή; Γιατί προσελήφθη ο Βαλβέρδε από τους «ερυθρόλευκους»; Φυσικά γιατί επρόκειτο για έναν έμπειρο τεχνικό που προέρχεται για πολλούς από το υπαριθμόν ένα σε ποιότητα πρωτάθλημα της Ευρώπης και επειδή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έχει να παρουσιάσει έργο. Αυτός ο τεχνικός λοιπόν κατάφερε στο πρώτο επίσημο κιόλας ευρωπαϊκό παιχνίδι να καεί και πριν μάλιστα ανάψει η φωτιά.

Αυτοκίνητο ολοκαίνουργιο που εκτίθεται στην αντιπροσωπία και έχει πάθει λάστιχο θυμίζει ο Ισπανός τεχνικός. Θα συμφωνήσω με όλους αυτούς που έγραψαν ότι ήταν λάθος του η κατάρτιση της αρχικής ενδεκάδας όσον αφορά την επιλογή παικτών, αλλά δεν θεωρώ ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος του. Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι γεμάτη από «λανθασμένες» επιλογές προπονητών στην κατάρτιση της αρχικής ενδεκάδας» που δεν οδήγησαν όμως τις ομάδες τους σε συντριβή.

Εκείνο που χρεώνω στον πολύπειρο κύριο Βαλβέρδε είναι ότι η ομάδα του δεν είχε ανάπτυξη σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Ενα μπουλούκι ήταν που αυτοσχεδίαζε. Το δε χειρότερο για την κλάση του ή για τη θέση ικανότητας στην οποία τον κατατάσσουν αυτοί που τον επέλεξαν είναι ότι δεν κατάφερε να διαχειριστεί την κρίση στην ομάδα του μετά το 2-0. Δεν έκανε καμία αλλαγή την κρίσιμη εκείνη στιγμή (εσωτερική ή με αντικατάσταση), δεν κοίταξε να διορθώσει τα κακώς κείμενα.

Πώς μπορείς να πιστεύεις σε έναν προπονητή όταν βρίσκεται σε κατάσταση πανικού σε ένα ματς με αντίπαλο την Ανόρθωση; Και τι να περιμένεις από αυτόν σε ανάλογη περίπτωση με ισχυρότερους αντιπάλους; Η εμφάνιση του Ολυμπιακού στα 90 λεπτά του παιχνιδιού καταδεικνύει ένα και μόνο γεγονός. Oτι η τεχνική ηγεσία δεν είχε προετοιμάσει σωστά την ομάδα για το πρώτο επίσημο ματς της σεζόν. Για ποια σοβαρότητα λοιπόν συζητάμε; Προφανώς καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας το προπονητικό τιμ είχε ρίξει το βάρος στην απόκτηση ποδοσφαιριστών και πώς αυτές θα πραγματοποιηθούν, αφήνοντας στο έλεος της μοίρας το πρώτο σοβαρό τεστ στο γήπεδο.

Το αν έπρεπε να μπει νωρίτερα ο Λέτο, το αν έπρεπε να βγει ο Τζόρτζεβιτς ή ο Πατσατζόγλου και το αν ο Μήτρογλου έπρεπε να σουτάρει το μοιραίο πέναλτι, τα θεωρώ δευτερεύοντα μπροστά στο χάλι που παρουσίασε το σύνολο της ομάδας και μπροστά στην ανικανότητα και αμηχανία του κατά τα άλλα έμπειρου τεχνικού να διαχειριστεί τα κακώς κείμενα. Οι χειρισμοί του Βαλβέρδε στο συγκεκριμένο ματς άνοιξαν μια πληγή που μπορεί προσεχώς να κλείσει, αλλά το βάθος της και η ουλή που θα μείνει θα θυμίζουν για πολύ καιρό ακόμη το ατυχές περιστατικό.

Πάμε τώρα και στην περίπτωση Οσκαρ. Είναι ο δεύτερος που πρόλαβε να καεί ακολουθώντας πιστά την πορεία του ανθρώπου που τον επέλεξε. Πιο εύκολα έβρισκες σε περίπτερο τσιγάρα μάρκας Όσκαρ -αν αυτά διατίθενται ακόμη στο εμπόριο- παρά τον παίκτη του Ολυμπιακού στο γήπεδο. Υποτίθεται ότι η θέση του είναι στο κέντρο, να περνάει από τα πόδια του γρήγορα η μπάλα με σκοπό να εκδηλώνονται οι επιθέσεις με ταχύτητα. Το σύστημα (;) του Ολυμπιακού στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν εκφράστηκε με αυτόν τον τρόπο.

Αυτό τι σημαίνει; Οτι ο ποδοσφαιριστής Οσκαρ ξέρει μόνο αυτό να κάνει; Τέτοιου είδους παίκτες συναντάς μόνο στο ξύλινο ποδοσφαιράκι. Βλέποντας την ομάδα του να πελαγοδρομεί, ο πολυδιαφημισμένος παίκτης δεν ανέλαβε καμία πρωτοβουλία, δεν φρόντισε να κάνει εμφανή την παρουσία του. Αν όχι από αλτρουισμό, τουλάχιστον από εγωισμό, αλλά και φιλότιμο για αυτούς που τον επέλεξαν ας έκανε ένα τάκλιν, μία κόντρα, μία ατομική προσπάθεια, κάτι… Σε έναν οπαδό που βλέπει την ομάδα του να διασύρεται, όσο ψύχραιμα και αν αντιδρά, η αδιάφορη στάση ενός νεοαποκτηθέντος ποδοσφαιριστή και η αμήχανη στάση ενός πολυδιαφημισμένου κόουτς είναι εικόνες που δύσκολα διαγράφονται από τη συνείδησή του.

Γι’ αυτό θεωρώ ότι η καριέρα του Βαλβέρδε , αλλά και αυτή του Οσκαρ θα είναι σε διάρκεια αντιστρόφως ανάλογες με τις μνήμες που δημιούργησαν.